این روش معمولاً در الکترونیک استفاده می شود. لحیم کاری نرم یک اتصال الکتریکی ایجاد می کند و اجزای الکترونیکی را در بردهای مدار متصل می کند.
سیم لحیم عموماً آلیاژهایی هستند که اغلب حاوی سرب با دمای مایع زیر 350 درجه سانتیگراد هستند. دمای پایین تر یک اتصال قوی ایجاد می کند در حالی که دمای بالا استحکام کمتری ایجاد می کند و پیوند را ذوب می کند.
لحیم کاری سخت
لحیم کاری سخت در مقایسه با لحیم کاری نرم، اتصال قوی ایجاد می کند. ماده ای که در این کار استفاده می شود، معمولاً نقره یا برنج است. برای تقویت اتصال، نیاز به یک مشعل دمنده برای افزایش دما و ذوب فلز اصلی است که برای ایجاد یک اتصال قوی به نام فلز پایه استفاده می شود. در نقطه ای گرم می شود تا بعد از سرد شدن یک مفصل بادوام ایجاد کند. هنگام اتصال قطعات برنجی یا مسی باید با لحیم نقره استفاده شود.
لحیم کاری در دمای بالا
این نوع لحیم کاری نقطه ذوب بالاتری را در مقایسه با لحیم کاری سخت یا نرم دارد. برای به دست آوردن بهترین نتیجه، مواد باید به اندازه کافی گرم شوند. از شمش قلع در این نوع لحیم کاری معمول است.
شار در لحیم کاری
هسته شار چیزی است که می توان گفت یک سیم پیچ یا سیم است که در محل به عنوان یک عامل کاهنده استفاده می شود. Flux چیزی است که در زمان لحیم کاری آزاد می شود. اکسیداسیون فلزات را در یک محل تماس خاص معکوس می کند تا یک اتصال الکتریکی واضح ایجاد کند.
