اوردنچر نوعی پروتز متحرک است که توسط ایمپلنت های دندانی یا دندان های طبیعی پشتیبانی می شود. اوردنچر به گونه ای طراحی شده است که روی دندان های باقی مانده یا ایمپلنت ها در دهان قرار گیرد و ثبات و پشتیبانی از پروتز را فراهم کند. اوردنچر اغلب برای بیمارانی توصیه می‌شود که تعدادی دندان یا ایمپلنت‌های باقی‌مانده دارند که می‌توانند از دندان مصنوعی حمایت کنند و تناسب و عملکرد آن را بهبود بخشند.
از سوی دیگر، ایمپلنت دندانی یک پایه تیتانیومی کوچک است که با جراحی در استخوان فک قرار می گیرد تا ریشه دندان از دست رفته را جایگزین کند. ایمپلنت با گذشت زمان با استخوان جوش می‌خورد و پایه‌ای پایدار برای اتصال تاج، پل یا پروتز ایجاد می‌کند. ایمپلنت در مقایسه با پروتزهای سنتی راه حلی دائمی و بادوام برای جایگزینی دندان های از دست رفته است.
به طور خلاصه، اوردنچر نوعی پروتز است که توسط ایمپلنت ها یا دندان های باقی مانده حمایت می شود، در حالی که ایمپلنت یک پایه تیتانیومی است که با جراحی در استخوان فک قرار می گیرد تا ریشه دندان از دست رفته را جایگزین کند. هر دو گزینه را می توان برای بازگرداندن دندان های از دست رفته و بهبود عملکرد دهان استفاده کرد، اما ایمپلنت ها به طور کلی در مقایسه با اوردنچر راه حلی دائمی و پایدارتر محسوب می شوند.
برخی از مشکلات رایجی که ممکن است با اوردنچر رخ دهد عبارتند از:
آسیب به دندان های نگهدارنده یا ایمپلنت ها: اگر اوردنچر به درستی طراحی یا نگهداری نشود، می تواند فشار زیادی بر روی دندان ها یا ایمپلنت های باقی مانده وارد کند و منجر به آسیب یا شکست شود.
برای جلوگیری از این مشکلات، رعایت اصول بهداشت دهان و دندان، مراجعه منظم به دندانپزشک برای معاینات و تنظیمات، و اطمینان از نصب و نگهداری مناسب اوردنچر شما بسیار مهم است. اگر هر گونه ناراحتی یا مشکلی را در اوردنچر خود تجربه کردید، حتما با دندانپزشک خود برای درمان و راه حل های مناسب مشورت کنید.
