تاحالا شده توی شبکه مجازی با کسی "اختلاف نظر" داشته باشی و به تمام خانوادش فحش بکشی یا تهدید به کتک کنی؟ تاحالا شده کسی که توی شبکه مجازی نمیشناسی مورد تهاجم لفظی و تمسخر و تحقیر قرار بدی؟
اگر شده خب تبریک میگم تو یه قلدر مجازی هستی. شاید تبریک کلمه مناسبی نبود! اما چرا انقدر قلدر مجازی داریم؟ اصلی ترین دلیلش اینه که اکثر حرفهایی که به طرف مقابل میزنیم، جرئت گفتنش توی دنیای واقعی رو نداریم. مثلا اگه چهره یا بدن یا هنر یک نفر رو توی دنیای مجازی مسخره میکنی، آیا توی دنیای واقعی هم توی روی خودش میتونی بهش بگی؟ میتونی توی چشماش نگاه کنی و بدون دلیل تحقیرش کنی؟ خب اگه میتونی که بازم تبریک میگم، تو یه ضداجتماع خیلییییی شدید هستی.
از طرفی نمیشه "زیاد" به قلدر اجتماعی خرده گرفت. انسان امروزی توی دنیایی زندگی میکنه که حجم عقده ها زیاد شده، مشکلات روانی، مشکلات اقتصادی، مشکلات سیاسی، جنگ و غیره توی همه نقاط دنیا وجود داره و مردم دنیا به شبکه های اجتماعی به چشم ابزار و حتی اسلحه نگاه میکنن. شبکه هایی که پتانسیل گسترش نفرت رو توی دنیا دارن. از اتفاقی که چند سال پیش توی فیسبوک بین کاربران چین و مردم میانمار افتاد، این حرف من ثابت میشه.
قلدر مجازی فقط مخصوص ایران نیست و یه مشکل جهانیه. وجود گزینه ریپورت یک اکانت توییتر یا اینستاگرام یعنی این شرکت ها هم علیه این قلدر بازیا وایمیسن. اما تا چه حد کنترل میشه؟ از انصاف نگذریم این شرکت ها تمام تلاش هاشون رو میکنن اما هیچوقت این تلاش ها کافی نیست چون تعداد کاربرانی که دارن خارج از قدرت کنترل کردنشونه.
حس میکنم کلمه "قلدر" توی این نوع بحث خیلی به اون افراد حس قدرتمند بودن میده. اما همه میدونیم که این افراد اتفاقا خیلی "ترسو" هستند.
وقتی توی شبکه اجتماعی برای کسی قلدر مجازی هستی و اونو با حرفات از نظر روحی اذیت میکنی، فقط به خودت فکر نکن. تو داری با روان یک نفر دیگه بازی میکنی. قلدرهای مجازی لزوما افراد معمولی نیستن. شما ممکنه خیلی از افراد معروف رو ببینید که توی اکانت توئیتر یا اینستاگرامشون بی رحمانه به مردم عادی حمله میکنن و طرفدارهای اون فرد معروف هم نمک بیشتری روی زخم میپاشن.
میخوام این بخش رو خیلی خلاصه و تیتروار براتون بگم.
