جمعه شب فرصتی پیش آمد تا Woyzeck Interrupted، جدیدترین نمایش یکی از مهم‌ترین کارگردانان تئاتر حال حاضر ایران در برلین را به صورت آنلاین تماشا کنم. بعد از این همه مدت ندیدن تئاتر در دوران کرونا، این تجربه آنلاین که با جدیدترین امکانات و تکنولوژی‌های روز در اجرای یک نمایش همراه بود تجربه بسیار عجیب و خوبی شد.
ویتسک به روایت امیررضا کوهستانی و مهین صدری نمایشی قوام یافته، پخته و در امتداد تجربه‌های قبلیشان یعنی آوردن شخصیت‌های نمایشنامه‌های مهم به زمان معاصر و آداپته کردن وضعیت زیست آن‌ها با جهان معاصر(ایوانف و در انتظار گودو)، استفاده از تکنیک‌های دیجیتال در تئاتر(بی تابستان و شنیدن) و نمایش روابط ازهم‌گسسته یا در آستانه فروپاشی(سالگشتگی) است. از نکات برجسته این اقتباس، خالی شدن نمایش از همه شخصیت‌های فرعی نمایشنامه(از جمله اندرس، طبل زن، سروان/کاپیتان و ..) و تبدیل کاراکتر مهم دکتر هیستریک به مشاور خانواده آنلاین است.
تمرکز روی رابطه از هم گسسته ویتسک و ماری، توجه به بافت زیست روزمره و خشونت جاری در رفتار ویتسک همگام با میان‌پرده‌ها و نریشن‌هایی که روایت‌هایی از خشونت اعمال شده بر زنان مختلف را تعریف می‌کنند، نمایش ویتسک را تبدیل به اثری معاصر و فرزند زمانه خویش می‌کند.
ویدیومپینگ و استفاده از تکنیک‌های دیجیتال در این نمایش احتمالا مهم‌ترین و بیشترین چیزی است که در خاطر می‌ماند و تجربه جذابی را برای مخاطب به خصوص ایرانی رقم می‌زند. در قسمت‌هایی از نمایش، تماشاگر علاوه بر مشاهده اجراگران روی صحنه یا فهم لانگ‌شاتی از اتفاقات رخ داده، می‌تواند تصاویری از مدیوم شات، کلوزآپ یا ترکیب و تقطیعی از همه تصاویر را در کنار هم و روی پرده‌ها و صحنه مشاهده کند تا وضعیتی چندرگه و هیبریدی و بینابین سینما و تئاتر را تجربه کند و چه خوب که تکنیک اثر به درک بیشتر بافت روزمره زندگی بحرانی ویتسک/ماری در نیمه ابتدایی کار و به خلق فضای ذهنی و درک جنون ویتسک در نیمه دوم کار کمک کرده است.
خوشحالم که بعد از مدت‌های زیادی تئاتر ندیدن، این نمایش را دیدم(هر چند آنلاین و با وجود سرعت کم نت، پر از مکث و توقف و اعصاب‌خوردی) و خوشحالم که استفاده از تکنیک‌های دیجیتال در تئاتر به چیزی فراتر از فرم و تجربه تبدیل شده و در حال پوست‌اندازی و تبدیل به شیوهای برای اجرای نمایش است. شیوهای که بدون آن شاید روایت چیزی کم داشته باشد.
.
