کاور اپیزود چهارم پادکست کنارش با عنوان قدرت احضار کلمه، مزین به تصاویری از فیلم Arrival ساخته دنی ویلنوو است.
پس از شنیدن این اپیزود، اگر فیلم را دیده باشید احتمالا متوجه منظور بنده از این انتخاب خواهید شد اما برای آن ها که فیلم را ندیدند یا درون مایه اثر را فراموش کرده‌اند ذکر چند نکته کمک بیشتری به درک بیشتر مطلب می کند.
ویلنوو در Arrival قصه همیشه تکراری آمدن بیگانه‌ها به سیاره زمین را جور دیگری برایمان تعریف می کند.از اینکه انسان‌ها و بیگانگان به جای ترسیدن از هم یا مبارزه با هم به برقراری ارتباط و فهم زبان یکدیگر می‌پردازند گرفته تا جسارت در طراحی سفینه فضایی با فرم عمودی و معلق خلاف سفینه‌هایی که در تصویرسازی‌ها و فیلم‌ها همواره افقی هستند تا تلفیق رویکردهای پدیدارشناسانه در طراحی فضا با فضای سایبر و چیدمان‌های نور.
می‌توان با دیدن بافت دیواره سفینه یاد آثار پیتر زومتور معمار افتاد، از مهم‌ترین معمارانی که مسئله اتمسفر فضا را می‌توان در تمامی کارهایش دنبال کرد یا صحنه خیره شدن به فضای خالی بزرگ که یادآور نگاه خیره به اسکرین‌ها و نمایشگرهای دیجیتال در آثار و اینستالیشن‌های اولافور ایلوسیون و جیمز تورل است. به دلیل همین نکات ذکر شده، سفینه فضایی فیلم Arrival با شمایل غیرمعمولش، حس و حال و اتمسفر فضای داخلیش، نحوه نمایش موجودات فضایی از پشت شیشه و در هاله‌ای از مه همیشه حاضر در صحنه و نشانه‌های زبانی‌شان برای برقراری ارتباط با انسان ها همه و همه در کنار هم به خلق چیزی متفاوت منجر شده است و پس از پایان فیلم احساس تجربه متفاوتی از دیدن را نسبت به سایر فیلم‌های سای‌فای ساخته شده داریم.
باری، Arrival فیلمی است با موضوعی بارها تعریف شده که آتش تجاری سازی هالیوود پایان‌بندی فیلم را هم دربرمی‌گیرد اما نکته مهم این است که دنی ویلنوو در این فیلم "چگونه" همین موضوع کلیشه شده را بیان می کند.
تمام حرف این اپیزود کنارش هم، همین است. چه گفتن مهم نیست...چگونه گقتن مهم است.
+تصاویری که در ادامه می‌بینید تصاویری است از شباهت‌هایی که بین آثار پیتر زومتور، جیمز تورل با طراحی صحنه سفینه فضایی وجود دارد و پاتریس ورمت، پروداکشن دیزاینر فیلم Arrival که در مصاحبه‌ای از این تاثیرات و الهاماتش سخن گفته است.
پادکست کنارش را می توانید از طریق لینک زیر و یا اپلیکیشن‌هایی مانند اپل پادکست،کست باکس، اسپاتیفای گوش دهید.
