بیست و نهم دی ماه 1398 بود. تروریست های آمریکایی سردار سرلشکر پاسدار قاسم سلیمانی را در حالی که برای ماموریتی غیر نظامی به کشور عراق سفر کرده بود، در داخل خودروی در حال حرکت و با شلیک موشک هوا به زمین به شهادت رسانده بودند.
ملت ایران در سوگواری و به خونخواهی از سردار شهید خود به خروش آمده و فرماندهان نظامی سپاه پاسداران در پاسخ به این مطالبه عمومی وعده انتقامی سخت را می دادند.
از سوی دیگر، دونالد ترامپ که تلاش می کرد اقتدار از دست رفته آمریکا را به آن باز گرداند، با افتخار اعلام کرده بود این عملیات تروریستی با دستور مستقیم وی صورت گرفته و امیدوار بود سیاست «فشار حداکثری» آمریکا علیه ایران موجب سقوط یا لااقل تسلیم جمهوری اسلامی ایران در برابر آمریکا گردد. لیکن با دیدن واکنش ده ها میلیون نفر از هواداران سردار ایرانی، دچار شک و تردید شده بود که مبادا ایرانیان بلوف او را خوانده و دست به اقدام نظامی علیه ایالات متحده بزنند. به همین دلیل تهدید می کرد که اگر کوچکترین واکنشی از سوی ایران نشان داده شود بیش از پنجاه نقطه فرهنگی ایران را نابود خواهد کرد! پیش از آن هم در جریان ساقط شدن پهباد فوق پیشرفته آمریکایی توسط پدافند هوایی ایران، ترامپ تهدید کرده بود که «اگر از این به بعد هر چیز آمریکایی دیگری را هدف قرار دهند» فرمان حمله ای گسترده علیه ایران را صادر خواهد کرد.
چند روز پس از ترور سردار ایران، عملیات موشکباران دو پایگاه آمریکایی، از جمله بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در عراق یعنی «عین الاسد» اجرا شد.
عملیاتی که به تعبیر رهبر انقلاب «یک سیلی» به آمریکاییها بود و این سیلی آنچنان برای آمریکاییها غیر منتظره بود که برق از چشمانشان پراند!
در گیر و دار همین عملیات غرور آفرین بود که پدافند هوایی سپاه به اشتباه هواپیمای اوکراینی را هدف قرار داد و همین اشتباه بهانه ای شد برای به حاشیه رانده شدن اولین عملیات نظامی مستقیم علیه نیروهای آمریکایی پس از جنگ جهانی دوم.
رسانه های غربی با همراهی نمایندگان داخلی خود تمام توان و انرژی خود را بسیج کردند تا از این اشتباهِ پدافند سپاه پاسداران حداکثر استفاده را برده و سپاه را نیرویی تروریستی جلوه دهند.
تنها سه روز پس از این حادثه، فرماندهان ارشد سپاه از تریبونهای متعددی اعلام کردند این حادثه بر اثر اشتباه پدافند هوایی سپاه صورت پذیرفته. با اینحال، پذیرش مسئولیت اشتباه برای دشمنان ایران و کسانی که رویای نابودی ایران را در سر می پرورانند کافی نبود. از جمله، یک دادگاه کانادایی حکم داد که اقدام ایران اشتباه نبوده، بلکه عامدانه و با قصد و نیت آگاهانه و قبلی صورت پذیرفته و لذا مصداق عملیات تروریستی بوده است.
حدود یک سال و نیم پس از این حادثه، در جریان فرار نیروهای آمریکایی از افغانستان، یکی از پهبادهای آمریکایی یک خودروی غیر نظامی را در کابل افغانستان هدف موشک قرار می دهد. آمریکاییها ابتدا اعلام می کنند این یک حمله پیشدستانه علیه نیروهای داعش بوده که قصد انجام عملیات قریب الوقوع تروریستی علیه نیروهای آمریکایی را داشته اند.
اما کاشف به عمل می آید که نه تنها ده غیر نظامی، از جمله هفت کودک، در این حمله کشته شده اند، بلکه هیچ نیروی داعشی هم مورد هدف قرار نگرفته و اصلا حمله قریب الوقوعی در کار نبوده.
تقریبا یک ماه پس از این سانحه، ژنرال مکنزی آمریکایی بطور رسمی اعلام می کند حمله اشتباه بوده و نیروهای آمریکایی دچار خطا شده اند.
لیکن نه رسانه های غربی علیه ارتش آمریکا مطلبی می نویسند و نه آن رسانه های ایرانی که در زمان سقوط هواپیمای اوکراینی اشک تمساح می ریختند علیه «اشتباه» ارتش آمریکا جنجالی براه انداخته اند.
بار اولی نیست که ارتش آمریکا دچار چنین خطاهایی می شود. ارتشی که مدعی بود با اشراف اطلاعاتی دقیق و کامل و با استفاده از تسلیحات و بمب ها و موشک های هوشمند و بسیار دقیق و نقطه زن قادر است دشمنان دموکراسی را مورد حمله قرار دهد، بدون اینکه افراد بی گناه کوچکترین آسیبی ببینند!
جالب است که اتفاقا یکی از کشته شدگان در این عملیات «اشتباه» آمریکاییها، مردی 37 ساله بوده که مدتها در سفارت آمریکا خدمت می کرده.
و البته هیچ دادگاه و قاضی کانادایی هم نیست که حمله ارتش آمریکا را عامدانه و مصداق عملیات تروریستی تشخیص دهد. این در حالیست که تعداد هزاران غیرنظامی و کودکی که در عملیات های «اشتباه» آمریکا در افغانستان و پاکستان و یمن و عراق و سومالی کشته شده اند تا کنون چندین برابر مسافران هواپیمای اوکراینی بوده.
و صد البته ساقط کردن عامدانه هواپیمای ایران ایر در نقطه اوج جنگ نفت کش ها در خلیج فارس هم قضات و دادگاه های کانادایی را به این نتیجه نمی رساند که شاید احیانا ارتش آمریکا یک نیروی تروریستی است. با وجودیکه سانحه انهدام هواپیمای ایران ایر همین سی سال پیش اتفاق افتاد و کاناداییهای بشر دوست پس از هفتاد هشتاد سال هنوز برای مجازات مجرمین جنگی آلمانی در جنگ جهانی دوم رگ گردنشان بیرون می زند!
از کانادایی ها و دیگر غربی ها انتظاری نیست، چون چاقو دسته خودش را نمی برد. نکته جالب آن دسته از رسانه ها و چهره های سیاسی ایرانی هستند که «اشتباهات» ارتش آمریکا را طبیعی و اجتناب ناپذیر می دانند، اما اشتباه سپاه پاسداران خودمان را طوری محکوم می کنند که گویا سپاه پاسداران ایران را اشغال کرده و آمریکاییها برای آزاد کردن خاک ایران از آنسوی جهان لشکر کشی کرده اند!
...
جنبش ملی بمرد اندر دل ایرانیان
فکر بسط و ارتقاء عسکری رفت از میان
...
یافت کز بیزمارک، زی پاریس بَرَد آلمان سپاه
وانگلستان از وزیران، زد به مرز هند راه
لیک در ایران وزیران قصدِ جانِ هم کنند
هر به روزی چند سور مُلک را ماتم کنند...
