متن زیر ترجمه بخشی از مطلبی است که اصل آن در آدرس زیر قابل دسترسی است:
چنانچه ترکیب سنی در جمعیت را سرنوشت ساز بدانیم، نتیجه میگیریم که چین با بزرگترین چالش در دهه های آینده روبروست که هیچ راه حل دراز مدتی برای آن متصوَّر نیست.
محققین دولتی پیش بینی کرده اند که که بزرگترین اقتصاد جهان (یعنی چین) تا سال 2029 به سقف جمعیتی خود یعنی 1.4 میلیارد نفر خواهد رسید. اما پس از آن با کاهش "توقف ناپذیر" جمعیت مواجه خواهد شد که تا سال 2050 به 1.36 میلیارد سقوط خواهد کرد، و نتیجتا حدود 200 میلیون نفر از نیروی کار خود را از دست خواهد داد.
بنا به اظهارات آکادمی ملی علوم در چین، چنانچه نرخ باروری همچنان بی تغییر باقی بماند، پس از آن جمعیت چین تا 2061 حتی می تواند تا 1.17 میلیارد نفر تنزل یابد.
این گزارش همچنین اضافه نمود: "از نظرگاه تئوریک، کاهش طولانی مدت جمعیت، خصوصا وقتی با افزایش جمعیت پیر همراه شود، قطعا تبعات و عوارض اقتصادی و اجتماعی ناخوشایندی را در پی خواهد داشت." (منظور از افزایش جمعیت پیر همان افزایش طول عمر است که در اثر بالا رفتن شاخص های بهداشتی و تندرستی حاصل می شود)
سیاست تک فرزندی که شامل جرایم سنگین و سقط جنین اجباری و عقیم سازی بود، به منظور کند کردن سرعت رشد جمعیت اتخاذ شد، اما از شوربختی این سیاست بیش از حد موفق بود و نرخ تولد به ازای هر خانواده را از 2.9 در سال 1970 به 1.6 تا سال 1995 کاهش داد.
در سال 2016 محدودیت از تک فرزند به دو فرزند افزایش یافت، اما پس از افزایشی مختصر، نرخ تولد مجددا مسیر نزولی یافت. در سال گذشته تعداد تولدها به 15.2 میلیون نفر سقوط کرد، و برخی شهرها و استان ها کاهشی تا حد 35% را هم گزارش کردند.
نرخ باروری در چین حالا بطور رسمی به 1.6 اولاد به ازای هر زن کاهش یافته، که البته پایینتر از "حد جایگزینی" است که باید در حدود 2.1 باشد. هرچند تحلیلگران فکر می کنند نرخ باروری واقعی ممکن است 1.18 باشد. حتی اگر نرخ باروری را 1.3 فرض کنیم، جمعیت چین می تواند در کمتر از 8 سال نصف شود.
