سال ۲۰۲۱ که فیس‌بوک (Facebook) سابق به متا (Meta) تغییر نام داد ؛ خیلیا اولین بار چون اسم (Metaverse) رو اولین بار شنیدن و متاورس رو محصول شرکت متا و مارک‌زاکربرگ فرض کردن اما اصلا اینطور نیست. قبلا هم بارها درباره آینده اینترنت و اینترنت نسل سوم web 3 بارها حرف زده شده بود و در کنفرانس های علمی مقالات بسیاری در این باره ارائه شده بود.
تعریف‌های متفاوت و گنگ شنیدن هم طبیعیه چون عملا علم جدیدی محسوب میشه و از طرفی هم مرز بین واقعیت و خیال رو جوری از بین برده (لامصب!) که هرکسی هرچی خیال کنه می‌تونه متاورس باشه ! (پشمام)
ریشه کلمه متاورس به کجا برمی‌گرده ؟
سال ۱۹۹۲ یه دوست عزیزی به اسم نیل استفنسون یه رمان (snow crash)مینویسه و توش یه دنیای ماورایی رو تصویر می‌کنه که اسمشو می‌زاره متا و دوست عزیز دیگه ای به اسم ویلیام گیبسون با الهام از این کتاب میاد و دنیای ماتریس رو توصیف می‌کنه!
تعریفی که این رمان از متاورس داره فضایی از واقعیت مجازیه که به صورت سه بعدی همه از طریق یه عینک و هدست(vr) شخصی باهم ارتباط دارن این ارتباط در فضایی شبیه شهر سه‌بعدی شکل می‌گیره که در امتداد یه جاده به عرض صد متر باهم همزیستی دارن
خود استفنسون در این باره مینویسه :
در این مکان مثل هر مکانی در واقعیت، یک خیابان اصلی و در معرض توسعه است. و کاربران می‌توانند خیابان های کوچک خود را با انشعاب از خیابان اصلی بسازند. آنها می‌توانند ساختمان‌ها، پارک‌ها، تابلوها و همچنین چیزهایی بسازند که در واقعیت وجود ندارند،
مانند : نمایش‌های نوری وسیع در بالای سر، محله‌های ویژه‌ای که قوانین فضازمان سه‌بعدی (مثل قوانین فیزیک) در آن نادیده گرفته می‌شود، و مناطق جنگی آزاد که مردم می‌توانند به آنجا بروند(مثل بازی های رایج) همدیگر را بکشند.
(اگر دیدگاه استفنسون از متاورس آشنا به نظر می رسه، بخاطر اینه که بازی های آنلاین چندنفره جدید (call of duty و...) بسیاری از ویژگی های آن را به اشتراک می گذارند.
بازی هایی که کاربران می توانند آواتارهای شخصی‌سازی شده داشته باشند، با بازیکنان دیگر بازی کنند، آیتم های مجازی ایجاد کنند، دارایی مجازی داشته باشند، و کالاها و خدمات را مبادله کنند.
قابلیت های که بزودی از فضای بازی به نسل جدید اینترنت تبدیل میشه به شکلی میشه اون‌رو آینده اینترنت دونست.
تجربیات فعلی که ما از اینترنت داریم در‌واقع زندگی دوم اینترنت حساب میشه و مرحله پیش متاورس خونده میشه . اما چرا پیش متاورس؟
چون هر متاورسی که الان هست مثل یک جزیره دیجیتال هست ؛ که تو انزوا برای خودش زندگی می کنه؛ و ساکنان و دارایی های مجازی آنها هرگز ازش خارج نمی‌شن .
جنس تجربه‌ایکه مارک زاکربرگ از متاورس می‌خواد ارائه کنه صرفا یه تجربه مجازی نیست٫ بلکه نسل آینده اینترنت محسوب میشه.
ایشون در اینباره می‌گه :
ما در گذر زمان از کامپیوترهای شخصی رومیزی به اینترنت و گوشی هوشمند رسیدیم از فایل متنی به عکس و ویدیو رسیدیم و این پایان راه نیست.
او در نامهای خطاب به همکارانش مینویسه :
پلتفرم بعدی فراگیرتر و گسترده تر از قبلی خواهد بود یک اینترنت تجسم یافته که در اون به جای اینکه فقط نگاه کنید آنرا لمس می‌کنید چیزی که ما اون رو متاورس می‌نامیم و هر محصول که در اون ساخته میشه قابل لمس و حس کردن است .
آیا متاورس الان هم وجود دارد؟
درسته الان ما یه سری تجربه های فضای واقعیت مجازی داریم اما این دلیل نمیشه الان متاورس داشته باشیم.
یک فضای متاورسی که بتونه آینده اینترنت باشه باید چندتا ویژگی اساسی داشته باشه
در اینباره آقای متیو بال (Matthew Ball) تو وبسایتش مینویسه :
متاورس یه شبکه انبوه از اطلاعاته شامل تعداد نامحدودی از کاربر که با حس حضور کامل از چندین جهان سه بعدی در اون حضور پیدا می‌کنن ؛ به اون میشه جهت داد و هر قسمتش رو تغییر داد و در نهایت در اون میشه تعامل کرد (هرنوع تعاملی نه فقط گفتگو ).
فقط نکته اینه که همه تو زمان حال اتفاق میافته همونقدر واقعی و همونقدر تازه و همونقدر منحصربه فرد ( یعنی حسی که تجربه میکنی فقط یه باره و مختص اون لحظه )
پایان قسمت اول
