خیلی از ما با دیدن یک خودرو قدیمی در خیابان به وجد میایم. اما ممکنه همون مدل رو در شرایط دیگه ای ببینیم و بگیم چرا اجازه میدن این خودرو فرسوده بیاد تو خیابونا؟ حالا سوال اینجاس،آیا همه ی خودرو هایی که سنشون رفته بالا فرسوده حساب می شن؟
باید بگیم که نه!!! در سراسر دنیا افرادی هستند که عاشق ماشین های قدیمی و به قول خودمون زیر خاکی هستن و اصولا علائق و نیاز هاشون با افرادی که ماشین رو فقط یک وسیله مصرفی برای رفت و آمد میدونن فرق می کنه. شاید باورتون نشه ، ولی هر دو این ها به هم میگن دیوونه!! و خب طبیعیه چون هیچکدوم درکی از علائق هم ندارن.
چرا به یک ماشین میگن کلاسیک، و به یک ماشین دیگه میگن فرسوده؟
اولا باید بگیم که ماشینی که بهش میگن کلاسیک، یه شرایطی داره که ماشین فرسوده نداره. ماشین های کلاسیک هم به دو دسته تقسیم میشن: ماشین هایی که به دلیل کمبود نمونشون ارزش بالایی دارن و ماشین هایی که نمونشون کم نیست ولی به دلیل اینکه در زمان خودشون از ماشینای دیگه خیلی جلوتر بودن ارزشمند شدن و قطعا ارزششون کمتر از ماشین های دسته اوله.همینطور ماشینای فرسوده هم به دو دسته تقسیم میشن: ماشینایی که ارزش بازسازی دارن و ماشینایی که ارزش بازسازی ندارن و بهتره پول زیادی خرجشون نکنیم.
ارزش ماشین های کلاسیک نیز فاکتور های زیادی داره. یکی از فاکتور های مهم برای اینکه بگیم یه ماشین کلاسیک چقدر ارزشمنده اینه که اون ماشین بازسازی نشده باشه و همه قطعاتش فابریک خودش باشه. در این صورت اون ماشین از نمونه بازسازی شده مشابه خودش ارزش بیشتری داره.حالا در این بین استثنائی وجود داره، اونم ماشینای کمیاب و ارزشمنده، که چه بازسازی شده باشن و چه نشده باشن ارزشمندن.
در چند سال اخیر خرید و فروش و بازسازی ماشنای کلاسیک تبدیل به یک صنعت شده،تا جایی که کارخونه های خودروسازی،از کارخونه های تامین قطعاتشون میخوان که براشون قطعه ی نو برای مدل های قدیمی پر طرفدار تولید کنن.
پس میتونیم بگیم خیلی از این ماشینا،علاوه بر قطعات دست دوم و قطعات تولید چین، قطعات اصلی تولید کشور سازنده هم دارن. با یکم گشت و گذار تو بازار میشه قطعاتشون رو پیدا کرد یا سفارش داد تا از خارج بیارن.
حالا چه شرایطی برای خرید ماشن های کلاسیک وجود داره؟
با استفاده از تجربه شخصی خودم میخام بگم،اگر ماشین بی درسری برای زیر پاتون دارید و پول اضافی برای خرج کردن دارید و دوست دارید یک ماشین کلاسیک داشته باشید میتونید سمت این ماشین ها برید. البته در این بین علاقتون خیلی باید شدید باشه.چون وقت و زمانی که باید برای این ماشینا بذارین،اگر علاقه و اعصاب کافی نداشته باشید کلافه میشید.
اما از نظر من اگر ماشین کلاسیک خواستید بخرید،ماشینی بخرید که بازسازیش توسط یه آدم کاربلد انجام شده باشه تا وقتتون برای پیدا کردن اشتباهات صاحب قبلی تلف نشه. قبل از خرید ماشین حتما تحقیق کنید و مکانیک اون مدل رو پیدا کنید و ماشین رو بهش نشون بدید.
ماشینای کلاسیک معمولا به چند دسته تقسیم میشن که هر کدوم طرفدار خودشون رو دارن:
ماشینای کلاسیک آمریکائی : این ماشینا معمولا سنشون بیشتر از کلاسیک های دیگس،اما مکانیک های حرفه ای و قطعات براشون زیاده و خیلی به ندرت شمارو لنگ میذاره. اغلب ماشینای راحت با حس رانندگی فوق العاده هستن و هر موقع که بخواین پاتون رو روی گاز فشار بدید کاملا حس هیجانتون رو ارضاء می کنن.اما از طرفی مصرف بسیار زیادی دارن و باید پول زیادی برای بنزین کنار بذارید.
ماشینای کلاسیک آلمانی: این ماشینا اکثرشون سن کمتری نسبت به ماشینای آمریکائی دارن. راحتی و پرستیژ بالائی دارن.مشکلی که با این ماشینا ممکنه پیدا کنید،کمبود مکانیک و گرونی قطعاتشون هست.من به عنوان یک آلمانی باز باید اعتراف کنم که این ماشینا نسبت به ماشینای آمریکائی استهلاک بیشتری دارن و برای داشتنشون باید یه جیب پر پول و اعصاب فولادی داشته باشید.
ماشینای کلاسیک ژاپنی: این ماشینا تا حدودی استهلاک پایین تری دارن و بیشترشون متعلق به تولیدات دهه ۸۰ و ۹۰ میلادین. این ماشینا قابلیت بالایی برای تقویت موتور دارن و بیشتر مورد استفاده جووناییه که عاشق سرعت و شتاب گیری هستن.اما این ماشین ها مشکلی که دارن کمبود قطعات و کمبود مکانیک ماهره.اما در سراسر دنیا ماشینای ژاپونی طرفدارای زیادی دارن و هنوز حرف زیادی در مسیر مسابقات دارن.
در آخر باید بگم که همه ی ماشینای قدیمی فرسوده نیستن، ولی همشونم کلاسیک به حساب نمیان. بعضیا فک می کنن پرایدشون که مال ۲۵ سال پیشه و کم کار کرده و گوشه خونه بوده و همچیش فابریکه ماشین کلاسیک به حساب میاد و قیمت بالایی براش تعیین می کنن.اما واقعیت این نیست و هر ماشین قدیمی و کم کارکردی کلاسیک و کلکسیونی نیست.امیدوارم مطالبی که گفتیم براتون جذاب بوده باشه و به دردتون بخوره.
