این نوشته، اولین نوشته از سری نوشته هایی است که قصد آغاز آن را دارم. دلیلش را اگر بخواهم در یک عبارت بیان کنم، میتوانم «مواجه شدن با خود واقعی ام» تعریفش کنم.
معتقدم که ما انسانها با یک هدف وارد این دنیا شده ایم و به هیچ وجه این هدف نمی تواند پوچ و تهی باشد. این هدف همان مواجه شدن با خود است، در واقع مواجه شدن با خود واقعی مان و حتی بهتر است بگویم شناخت خودمان.
حالا که به این مرحله رسیده ام نتیجه گرفته ام که زندگی هر آدمی دو بخش دارد: بخش ناآگاه و بخش آگاه.
بخش ناآگاه زندگی همان دورانی است که در آن منفعلانه زندگی می کنیم و در واقع هیج نقشی در زندگیمان نداریم. دوران کودکی هم شامل این دوران می شود اما می تواند برای بعضی ها فقط شامل کودکی بوده و برای خیلی ها تا بعدتر از آن هم ادامه پیدا کند که خودم نیز از این دسته ام و قسمت بزرگی از عمر سی ویک ساله ام را در این بخش ناآگاه گذرانده ام و حال که به زعم خودم از آن دوران بیرون آمده و پا به بخش آگاه گذاشته ام، تصمیم گرفته ام مراحل طی شده را ثبت کنم.
نه برای هدفی والا و نه برای آگاهی بخشی که خیلی خیلی کوچکتر از این ها هستم و نه برای تبدیل کردن خودم به آیینه عبرتی برای همگان که فقط و فقط به خاطر خودم تا نظاره گر اتفاقاتی که برایم افتاده باشم، تا یک نظمی به افکارم داده باشم و در نهایت منفعل نباشم. قصد انتشار این نوشته ها را نیز دارم و امیدوارم در این مسیر بتوانم بیشتر و بیشتر یاد بگیرم و با افکاری از جنس خودم روبرو شوم و می دانم خواستن توانستن است...
