دوست دارم همزمانی که این پست را می‌خونید این آهنگ را هم برای خودتون پلی کنید، ترجیحا با هدفون!
مستقیم به قلب اثر سینا وجدانی در ساندکلاود
مستقیم به قلب اثر سینا وجدانی در اسپاتیفای
این نوشتن خیلی سریع تصمیم‌گیری شد، شاید نیاز باشه قبل از نوشتن کمی در رابطه با فکرام و خودم صحبت کنم، ولی نمی‌کنم چون به نظرم اومد قرار نیست این پست در رابطه با من باشه، این پست در رابطه با توست، هر کسی که میخونیش، الان، یکسال دیگه، ده سال دیگه، توی هر سنی که هستی. من این فرصت رو دارم که اردیبهشت 1402 برای تو یه نامه بفرستم، نامه ای که مقصدش و زمان رسیدن به مقصدش کاملا نامعلومه.
من تو نیستم! پس سعی نکن منو درک کنی، من در حال نوشتن برای تو هستم، تو به جای خودت با همه‌ی شرایط خودت و حال خودت این رو بخون. با تمام هرآنچه از خودت درک کردی این رو بخون!
اینکه به زبون فارسی هم میخونیش فکر کن به زبون رمزه، و فقط فارسی زبون‌ها می‌تونن بفهمنش!
هرجایی که هستی، هرجای زندگیت با هر مسئله‌ای که دست و پنجه نرم می‌کنی، هیچکس، هیچکس، هیچکس حق سرزنش تو رو نداره. هیچ پدیده‌ای در زندگیِ تو به قصد سرزنش تو اتفاق نیفتاده، یک سطح بالاتر هیچکس جرات سرزنش تو رو نداره، و یه سطح باز هم بالاتر، هیچکس حتی قصد سرزنش تو رو هم نداره.
حالا هزار سطح بیا پایین بیفت تو ابدیت خودت، "سرزنش شدن" یک حس پذیرفتنیه. یک گوی مذاب که می‌تونی از کسی تحویلش نگیری و بذاری بیفته پایین. این حس ریشه‌دار در فرهنگمون رو از توی خودت دربیار بنداز دور. این عادت ما بوده سالیان سال، هزاران سال، که دردهامون رو سرزنش کنیم بکوبیم بر سر دیگران تا کمتر درد بکشیم. ولی کمتر درد نکشیدیم، روز به روز و سال به سال بدتر شد.
حس بسیار ناخوشایند "سرزنش شدن" فقط وقتی از بین می‌ره که از دیگران نپذیریش، وقتی نپذیریش چیزی توی دستات نیست که به دیگری منتقلش کنی. فهمیدی چی شد؟ اگر نپذیریش کم کم خودت هم اینکارو نمیکنی.
من یه راه راحت بهت پیشنهاد می‌کنم که بتونی به راحتی نپذیریش، عمداً و آگاهانه هیچ چیزی رو "سرزنش" تلقی نکن. این سرزنش نیست، درده! درد دیگران که داره به تو منتقل می‌شه. تو قلبت رو برای درک و دریافت این درد ببند. تمرین کن دیگه حتی نشناسیش!
می‌دونید حس سرزنش شدن چکار می‌کنه با آدم؟ حتماً می‌دونید، خیلی کارا می‌کنه ولی مهم‌ترینش اینه که خسته و پاره‌تون می‌کنه.
بیشتر ازین بازش نمی‌کنم، یعنی نمی‌تونم بیشتر ازین بازش کنم.
من مستقیم به قلبت نامه نوشتم، امیدوارم با قلبت دریافتش کنی. من تو هستم، درکم کن!
پ.ن. احتمالا پر از اشتباه نگارشیه بعداً تصحیح خواهد شد.
