سکوت، قفس بی صدای آدم هاست...
بهم گفت هیچوقت ساکت نشو.
گفت محتاج شنیدن صداتم...
نیازم خوندن حرفای توئه...
پس خودتو تکرار کن. بنویس و باز هم بنویس.
یادم میاد یه روزایی “ساکت شو ” خیلی بیشتر شنیده بودم تا “حرف بزن”
فهمیدم گوشی برای شنیدن حرفام ندارم.
ساکت شدم...
از روزی که پیداش کردم بهم میگه حرف بزن.
احساس میکنم به اندازه تمام سال هایی که سکوت کردم، حرف دارم برای گفتن...
تو هم کسی رو داری که از بند سکوت آزادت کنه؟ یا فکر می کنی خودت باید دست به کار شی؟
(آرزو کامیاب)
