این روزها و به لطف شبکه های اجتماعی، همه ما به میزان قابل توجهی دچار خود تحقیری شده ایم.
?️ با دیدن پست ها و استوری های افرادی که به زعم ما بهتر از ما هستند، (البته بهتر بودن نه تنها در ظاهر بلکه در تمام ابعاد زندگی) خود تحقیری سراغ مان می آید.
❓اما آیا خود تحقیری سبب می شود که حقیقت را نبینیم؟
?این روزها و به خصوص بین طرفداران فوتبال، بحث عربستان سعودی و هزینه هایش داغ است. چیزی که بلافاصله سبب خود تحقیری ما می شود. مقایسه بین کشوری کوچکتر از کشور ما. حال اگر خود تحقیری مان گل کند، باید امکانات مان (نداشته مان) را ندیده و حسرت مرغ همسایه (عربستان) که بیشتر از غاز، بوقلمون است را بخوریم.
❓اما آیا واقعا این خود تحقیری است؟
❓اینکه نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا حتی توانایی میزبانی در کشور خود را ندارند، خود تحقیری است؟
❓تماشای پیشرفت سایر کشورها اگر سبب تکان خوردن نشود، به چه دردی خواهد خورد؟
غبطه خوردن به جز پر کردن روح از حسرت، اگر سبب تغییر شود، چه بسا مفید هم هست.
? خود تحقیری و واقع بینی مرزهای باریکی دارند که دوستان (مسؤولین) برای به اشتباه انداختن ما از آبش کره می گیرند.
✌? تا موقعی که عزیزان تکانی به خود بدهند و همه چیز را گردن تحریم ها نیندازند (البته که بی تاثیر نیست)، چاره ای نیست جز تماشا کردن؛ تماشای همزمان حضور رونالدو، بنزما و نیمار درست در چند قدمی کشور عزیز، پهناور و غنی مان، ایران و آب دادن چمن قدیمی ترین و مهمترین ورزشگاه کشور با تانکر!
