دانستنی‌های پیرامون خرس قطبی/به جز قطب در کجا می‌توانیم خرسهای قطبی را ببینیم؟
به دلیل گرم شدن زمین و تخریب زیستگاه خرسهای قطبی، این جانور جزء گونه‌های در معرض آسیب‌پذیر قرار گرفته که البته با سهمیه بندی و محدود کردن شکار خرسهای قطبی تلاش شده که از نابودی این جانور پیشگیری شود.
به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، خرسهای قطبی، خرسهای زیبا و سفید رنگی هستند که بسیاری از افراد تمایل زیادی دارند تا این خرسهای را از نزدیک ببینند، اما چون محل سکونت آنها در قطب است از این افتخار بی نصیب می‌مانند، اما در این بین برخی از کشور‌ها تعدادی از این خرس‌ها را از زادگاه خود جدا کرده اند و به مناطق دیگر انتقال داده اند تا همگان و افرادی که توانایی سفر به قطب را ندارند لذت دیدار با این خرسهای زیبا را داشته باشند، اما کدام کشور‌ها چنین اقدامی را انجام داده اند؟
امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا این کشور‌ها را به شما معرفی کند، پس با ما همراه باشید.
خرس قطبی یا خرس دریایی، حیوانی است گوشتخوار که بومی محدودهٔ مدار شمالگان، اقیانوس منجمد شمالی و دریا‌ها و خشکی‌های پیرامونش محسوب می‌شود.
خرس قطبی جانوری بزرگ است و تقریباً از نظر بزرگی با همه‌چیزخوار کودیاک برابری می‌کند.
یک خرس قطبی نر بالغ وزنی میان ۳۵۰ تا ۷۰۰ کیلوگرم دارد درحالی که خرسهای ماده تقریباً نصف یک خرس نر وزن دارند. با اینکه خرس قطبی گونهٔ خواهر برای خرس قهوه‌ای به‌شمار می‌رود، اما چنان تکامل یافته که کنام کوچکتری را پوشش دهد.
بسیاری از ویژگی‌های فیزیکی خرس های قطبی آن چنان بهینه شده که بتواند در دمای پایین دوام آورد و در برف، یخ و آب جابجا شود و فک‌ها را که بخش مهمی از فهرست خوراکی‌های آن است شکار کند.
با اینکه بیشتر خرسهای قطبی در خشکی به دنیا می‌آیند، اما آنها بیشتر عمرشان را در یخهای دریا به سر می‌برند. نام علمی آنها یعنی خرس دریایی هم از همین واقعیت گرفته شده‌است. خرسهای قطبی به دلیل وابستگی شان به دریا در ردهٔ پستانداران دریایی جای می‌گیرند.
به دلیل گرم شدن زمین و تخریب زیستگاه خرسهای قطبی، این جانور زیر عنوان گونه آسیب‌پذیر قرار می‌گیرد. البته با سهمیه بندی و محدود کردن شکار خرسهای قطبی تلاش شده که از نابودی این جانور پیشگیری شود. به صورت تاریخی به خرس قطبی، خرس سفید هم می‌گویند.
خرس قطبی فقط در قطب شمال زندگی می‌کند و بیشتر عمرش را روی یخهای شناور می‌گذراند. این حیوان بزرگترین جانور گوشتخوار خشکی و بزرگترین عضو خانواده خرسهاست و با سرمای اقیانوس منجمد شمالی به خوبی سازگار شده است. این حیوان بین ۴ تا ۸ سالگی بالغ و آماده تولید مثل می‌شود و هر بار یک تا سه توله به دنیا می‌آورد و ۲۵ تا ۳۰ سال عمر می‌کند.
غذای خرس را بیشتر، خوکهای دریایی تشکیل می‌دهند. اما گاهی پستانداران دیگر، تخم پرندگان، لاشه‌های افتاده بر ساحل و سبزیها را نیز می‌خورد. بویایی خرس قطبی بسیار قوی است به طوری که می‌تواند بوی لاشه نهنگ یا خوک مرده را از ۳۰ کیلومتری احساس کند.
رنگ خرس قطبی، سفید شیری است و بینی و دهان و چشمانش سیاه هستند. در یک روز آفتابی با یک دوربین معمولی از فاصله ۱۰ کیلومتری می‌توان بینی او را دید و اگر او را در جایی غیر از قطب نگهداری کنند، رنگ موهایش کم کم خاکستری می‌شود.
خرس قطبی نر بالغ حدود ۲۶۰ سانتیمتر قد و ۴۵۰ کیلوگرم وزن، و ماده آن حدود دو متر قد و ۲۵۰ کیلوگرم وزن دارد. جالب این است که توله‌ی او هنگام تولد چندان بزرگتر از یک موش صحرایی نیست و فقط حدود نیم کیلوگرم وزن دارد. توله‌های خرس قطبی دندان ندارند و پوستشان بدون مو است و به مراقبت مداوم مادرشان نیازمندند. آنها پس از سه ماه که برای نخستین بار از لانه شان بیرون می‌آیند حدود ۱۳ کیلوگرم وزن پیدا کرده اند. شیر خرس قطبی ۹ برابر از شیر گاو چربتر است و سبب رشد سریع توله‌ها می‌شود.
خرس قطبی شناگر ماهری است و می‌تواند با سرعت ۱۰ کیلومتر در ساعت شنا کند. موهای میان تهی خرس قطبی او را در شنا کردن و همین طور در برابر سرمای قطب کمک می‌کند. خرس قطبی در شکار خوک آبی مهارت خاصی دارد. او جستجو می‌کند و سوراخی را که خوک برای رفتن به داخل آب روی یخ ایجاد کرده پیدا می‌کند و بعد با حوصله منتظر می‌ماند تا خوک برای نفس کشیدن به سوراخ برگردد. در این موقع به راحتی او را شکار می‌کند. لازم به ذکر است که بومیان قطب شمال از پوست و گوشت خرس قطبی استفاده می‌کنند.
با وجود مشکلات و هزینه‌های بالا، روز به روز گردشگران بیشتری تصمیم می‌گیرند که به دیدن پادشاه قطب شمال بروند. خرسهای قطبی در لیست گونه‌های آسیب پذیر هستند و آینده چندان مشخصی ندارند، اما اخیرا برای بقای آنها امید‌هایی ایجاد شده است. در سپتامبر ۲۰۱۵، پنج کشور کانادا، دانمارک، نروژ، روسیه و آمریکا که این حیوان زیبا در قلمروی سرزمین‌های آنها زندگی می‌کند برنامه ۱۰ سالهای را امضا کردند تا بر اساس آن محافظت از جان خرسهای قطبی که جمعیت آنها بین ۲۲ تا ۳۱ هزار نفر است تضمین شود.
بیشتر افرادی که به اندازه کافی خوش شانس بودند تا بتوانند با این خرسهای قطبی وحشی چشم در چشم شوند موافق این هستند که دیدن آنها یکی از هیجان انگیز‌ترین تجربه‌های زمین است. گردشگری خرسهای قطبی همچنان صنعتی جوان است و چالش‌های خاص خودش را دارد. برای مثال در نروژ، افزایش تعداد ماجراجویانی که می‌خواهند خرسهای قطبی را از نزدیک ببینند باعث شده که تعداد خرس‌هایی که به ضرب گلوله کشته می‌شوند زیادتر از قبل شوند. همچنین گفته می‌شود که گردشگرانی که برای دیدن خرس قطبی به قطب شمال می‌روند گاز کربنی را انتشار می‌دهند که در مغایرت با حفظ بقای این پستاندار آبزی است.
می‌خواهیم به شما مکان‌هایی را معرفی کنیم تا اگر روزی علاقمند شدید که این موجودات دوست داشتنی را از نزدیک ببینید بدانید به کجا بروید:
پاییز هر سال، صد‌ها خرس قطبی در سواحل خلیج هادسون در نزدیکی شهر چرچیل جمع می‌شوند و منتظر می‌مانند تا یخهای دریایی دوباره کاملا یخ بزنند و آنها بتوانند به شکار فوک‌ها بروند. شهر چرچیل ارزان‌ترین و در دسترس‌ترین مقصد برای دیدن خرسهای قطبی است. تور‌هایی هستند که گردشگران را با خودرو‌های مخصوص Tundra Buggy به این مکان‌ها می‌برند تا بتوانند شکوه خرسهای قطبی را از نزدیک ببینند.
در این مکان خودرو‌ها می‌توانند کاملا به خرسهای قطبی نزدیک شوند بدون اینکه برای انسان و یا خرس‌ها خطری ایجاد شود. بهترین زمان برای دیدن خرس‌ها در این شهر بین اکتبر و نوامبر (مهر و آبان) است. هر چند در ماه مارس (اسفند) هم می‌توان خرسهای مادری را دید که با توله‌های خود از لانه بیرون می‌آیند.
با اینکه به نظر می‌آید جمعیت خرسهای قطبی در دریای برینگ رو به کاهش است، اما حتما می‌توانید این خرس‌ها را در سواحل قطبی آلاسکا در تابستان ببینید. گردشگران بسیاری برای دیدن این خرس‌ها در روستای بارو و کاکتوویک جمع می‌شوند. این دو روستا در جزیره بارتر کمی دورتر از ساحل قرار دارند.
کاکتوویک بهترین محل برای دیدن این موجودات زیبا است. بهترین زمان برای رفتن به این محل اواسط آگوست تا اواخر سپتامبر (اواسط مرداد تا اوایل مهر) است و برای رسیدن به این سواحل باید از شهر فربنکس سوار هواپیما‌های کوچک شوید.
در میانه راه نروژ به سمت قطب شمال در مجمع الجزایر سوالبارد می‌توانید حیات وحشی خیره کننده را ببینید که در میان آنها هزاران خرس قطبی از باشکوه‌ترین حیوانات این جزایر هستند. برای دیدن خرس‌ها در این محل باید در تور‌هایی شرکت کنید که شما را با اسنومبیل (برف رو) به نزدیکی این خرس‌ها می‌برند بهترین زمان برای شرکت در این تور‌ها فوریه تا مه (بهمن تا اردیبهشت) است.
مونترال تنها یک شهر بزرگ متعلق به دنیای مدرن امروز نیست، بلکه زیستگاه زنده حیوانات وگیاهان بسیاری است که در همسایگی ما در این محدوده زمین زندگی می کنند. اگرچه توسعه شهری هر روز زیستگاه و منابع غذایی آنها را محدود می‌کند ولی مونترالی‌های بسیاری هستند که برای حق حیات طبیعی آنها در کنار خود اهمیت بسیاری قائل هستند.
با « مداد » همراه شوید تا شما را با همسایه‌های گوناگون‌تان در مونترال، این ابرشهر در هم تنیده و پرشور آشنا کنیم:
سالهاست عکس خرسهای قطبی خسته‌ای که روی قطعات سرگردان یخ ایستاده‌اند، نماد گرمایش جهانی است.
افزایش دمای کره زمین زندگی این موجودات بی‌همتا را که در قطب شمال زندگی می‌کنند و جز بزرگترین پستانداران این منطقه هستند، با تهدید جدی مواجه کرده است.
به همین دلیل ۲۷ فوریه هر سال، به عنوان روز جهانی خرس قطبی نام گذاری شده تا انسان نسبت به اثر فعالیت‌هایش بر زندگی خرسهای قطبی آگاه شود.
در سالهای اخیر، کاهش میزان و ضخامت یخهای قطبی به علت گرمایش زمین، عملیات اکتشاف نفتی و عبور کشتی‌ها، باعث تخریب زیستگاه این حیوانات و کاهش جمعیت آنها شده است.
خرس قطبی گونه منحصر به فردی از خرس است که زندگی‌اش وابستگی کاملی به شرایط قطبی و دریایی دارد. منطقه قوسی قطب شمال در حاشیه یخ‌زده اقیانوس، از آلاسکا و کانادا گرفته تا گرینلند، نروژ و روسیه، زیستگاه خرسهای قطبی به شمار می‌رود.
از میان ۲۰ تا ۲۵ هزار خرس قطبی موجود در جهان، حدود ۱۳ تا ۱۵ هزار خرس در کانادا ساکن هستند. همچنین در شمالی‌ترین مناطق استان کبک، خلیج اونگاوا (Ungava) و منطقه نوناویک (Nunavik) که دما در تابستان حداکثر به ۷ درجه بالای صفر می‌رسد و متوسط زمستانی دما منفی ۲۰ درجه سانتیگراد است، نیز می‌توان گروه‌هایی از این گونه خرس را یافت.
خرسهای قطبی هیچ وقت هوس خوردن پنگوئن به سرشان نمی‌زند، نه به خاطر اینکه طعمشان را دوست ندارند، بلکه به این خاطر که خرسهای قطبی در قطب شمال و پنگوئن‌ها در قطب جنوب زندگی می‌کنند!
خرس قطبی بزرگترین پستاندار گوشتخوار منطقه قطبی است که غذای مورد علاقه‌اش فوک‌های دریایی‌اند. آنها همچنین گاهی از شیرهای دریایی، نهنگ سفید و نهنگ ناروال (نهنگ شاخدار) نیز تغذیه می‌کنند. خرسهای قطبی شامه بسیار قوی ای دارند و با بوکشیدن می‌توانند فوک‌ها را تا کیلومترها دورتر در سوراخ های یخی‌شان رصد کنند.
جالب است بدانید که خرسهای قطبی هیچ وقت هوس خوردن پنگوئن به سرشان نمی‌زند، نه به خاطر اینکه طعمشان را دوست ندارند، بلکه به این خاطر که پنگوئن‌ها در قطب جنوب زندگی می‌کنند!
مشخصه اصلی خرس قطبی، خز ویژه سفید رنگ آن است که به همراه چند لایه چربی زیر پوستش، عایق بسیار خوبی برای حفظ این حیوان در مقابل سرمای وحشتناک قطب شمال است.
همچنین این پالتو سفید به خرس قطبی کمک می‌کند تا در زمینه برف استتار کند و به کمین فوک‌های دریایی بنشیند. گوش‌های خرس قطبی دایره‌ای شکل است و رنگ چشم‌ها و بینی‌اش مشکیست. در کف پاها و دستهای خرس قطبی، برجستگی‌های کوچکی وجود دارد که از لیز خوردنش در هنگام عبور از روی یخ جلوگیری می‌کند.
خرسهای قطبی با شرایط ویژه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، به خوبی تطبیق یافته‌اند. آنها می‌توانند در زمان کاهش منابع غذایی، میزان سوخت و ساز بدن خود را کاهش دهند و ۷ تا ۱۰ روز بدون غذا زنده بمانند.
خرسهای قطبی همچنین شناگران ماهری هستند. لایه چربی زیر پوست آنها، شناکردن برای مدت طولانی در آب‌های سرد را برایشان میسر می‌کند و همچنین آنها را روی آب شناور نگاه می‌دارد. آنها می‌توانند با سرعتی حدود ده کیلومتر در ساعت شنا کنند و همچنین تا نود کیلومتر را بدون استراحت در آب پیش روند. خرسهای قطبی توانایی نگه داشتن تنفس برای بیش از یک دقیقه را در زیر آب دارند.
در سن چهار تا پنج سالگی، خرسهای قطبی بالغ می‌شوند و می‌توانند تولید مثل کنند. خرسهای بالغ نر حدود دو نیم متر طول و حدود نیم تن وزن دارند. جثه ماده‌ها از نرها کوچک‌تر است. جفتگیری در حدود ماه‌های می و آوریل صورت می‌گیرد.
بچه خرس‌ها بعد از ۹ ماه و در اواخر نوامبر یا اوایل ژانویه در آشیانه‌های برفی به دنیا می‌آیند. خرس ماده در هر بار زایمان یک تا دو و به ندرت سه بچه خرس به دنیا می‌آورد که در زمان تولد کمتر از یک کیلوگرم وزن دارند.
آنها تا ۳۰ ماه تحت مراقبت مادرشان هستند و بعد از آن، مادر به دنبال یک جفتگیری دیگر می‌رود و آنها نیز زندگی مستقل خود را آغاز می‌کنند. خرسهای قطبی حدوداً ۲۵ سال عمر می‌کنند و در پایان عمرشان آنقدر ضعیف می‌شوند که قدرت شکار کردن ندارند و در سکوت و گرسنگی چشم بر جهان برفی می‌بندند.
در حال حاضر تورهای گردشگری ویژه‌ای درکانادا وجود دارند که علاقه‌مندان را در فصل پاییز به نزدیکی زیستگاه این خرسهای زیبا می‌برند و امکان تماشای آنها در زیستگاه طبیعی‌شان را فراهم می‌کنند.
خرس قطبی خرس بزرگی است که معمولاً در قطب شمال زندگی می‌کند. این خرس معمولاً به عنوان خرس سفید یا خرس شمالی نیز شناخته می‌شود. با توجه به گرم شدن زمین این موجودات در حال از بین رفتن هستند.
یک خرس قطبی Polar Bear.jpg خرس قطبی (راست) در کارت یادبود جانوران شگونه (خوش‌یُمن) بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۱۴ خرس قطبی فقط در قطب شمال زندگی می‌کند و بیشتر عمرش را روی یخهای شناور می گذراند. این حیوان بزرگترین جانور گوشتخوار خشکی و بزرگترین عضو خانواده خرسهاست و با سرمای اقیانوس منجمد شمالی به خوبی سازگار شده است.
این حیوان بین ۴ تا ۸ سالگی بالغ و آماده تولید مثل می‌شود و هر بار یک تا سه توله به دنیا می‌آورد و ۲۵ تا ۳۰ سال عمر می‌کند. غذای خرس را بیشتر، خوکهای دریایی تشکیل می‌دهند. اما گاهی پستانداران دیگر، تخم پرندگان، لاشه‌های افتاده بر ساحل و سبزیها را نیز می‌خورد. بویایی خرس قطبی بسیار قوی است به طوری که می‌تواند بوی لاشه نهنگ یا خوک مرده را از ۳۰ کیلومتری احساس کند. رنگ خرس قطبی، سفید شیری است و بینی و دهان و چشمانش سیاه هستند.
در یک روز آفتابی با یک دوربین معمولی از فاصله ۱۰ کیلومتری می‌توان بینی او را دید و اگر او را در جایی غیر از قطب نگهداری کنند، رنگ موهایش کم کم خاکستری می‌شود. خرس قطبی نرِ بالغ حدود ۲۶۰ سانتیمتر قد و ۴۵۰ کیلوگرم وزن، و ماده آن حدود دو متر قد و ۲۵۰ کیلوگرم وزن دارد. جالب این است که تولهٔ او هنگام تولد چندان بزرگتر از یک موش صحرایی نیست و فقط حدود نیم کیلوگرم وزن دارد.
توله‌های خرس قطبی دندان ندارند و پوستشان بدون مو است و به مراقبت مداوم مادرشان نیازمندند. آنها پس از سه ماه که برای نخستین بار از لانه‌شان بیرون می‌آیند حدود ۱۳ کیلوگرم وزن پیدا کرده‌اند. شیر خرس قطبی ۹ برابر از شیر گاو چربتر است و سبب رشد سریع توله‌ها می‌شود. خرس قطبی شناگر ماهری است و می‌تواند با سرعت ۱۰ کیلومتر در ساعت شنا کند. موهای میان تهی خرس قطبی او را در شنا کردن و همین طور در برابر سرمای قطب کمک می‌کند.
خرس قطبی در شکار خوک آبی مهارت خاصی دارد. او می‌گردد و سوراخی را که خوک برای رفتن به داخل آب روی یخ ایجاد کرده پیدا می‌کند و بعد با حوصله منتظر می‌ماند تا خوک برای نفس کشیدن به سوراخ برگردد. در این موقع به راحتی او را شکار می‌کند. لازم به ذکر است که بومیان قطب شمال از پوست و گوشت خرس قطبی استفاده می‌کنند.
خرس قطبی فقط در قطب شمال زندگی می كند و بیشتر عمرش را روی یخهای شناور می گذراند. این حیوان بزرگترین جانور گوشتخوار خشكی و بزرگترین عضو خانواده خرسهاست و با سرمای اقیانوس منجمد شمالی به خوبی سازگار شده است. این حیوان بین 4 تا 8 سالگی بالغ و آماده تولید مثل می شود و هر بار یك تا سه توله به دنیا می آورد و 25 تا 30 سال عمر می كند.
غذای خرس را بیشتر ، خوكهای دریایی تشكیل می دهند. اما گاهی پستانداران دیگر، تخم پرندگان، لاشه های افتاده بر ساحل و سبزیها را نیز می خورد. بویایی خرس قطبی بسیار قوی است به طوری كه می تواند بوی لاشه نهنگ یا خوك مرده را از 30 كیلومتری احساس كند.
رنگ خرس قطبی ، سفید شیری است و بینی و دهان و چشمانش سیاه هستند. در یك روز آفتابی با یك دوربین معمولی از فاصله 10 كیلومتری می توان بینی او را دید و اگر او را در جایی غیر از قطب نگهداری كنند، رنگ موهایش كم كم خاكستری می شود.
خرس قطبی نرِ بالغ حدود 260 سانتیمتر قد و 450 كیلوگرم وزن، و ماده آن حدود دو متر قد و 250 كیلوگرم وزن دارد. جالب این است كه توله ی او هنگام تولد چندان بزرگتر از یك موش صحرایی نیست و فقط حدود نیم كیلوگرم وزن دارد. توله های خرس قطبی دندان ندارند و پوستشان بدون مو است و به مراقبت مداوم مادرشان نیازمندند. آنها پس از سه ماه كه برای نخستین بار از لانه شان بیرون می آیند حدود 13 كیلوگرم وزن پیدا كرده اند. شیر خرس قطبی 9 برابر از شیر گاو چربتر است و سبب رشد سریع توله ها می شود.
خرس قطبی شناگر ماهری است و می تواند با سرعت 10 كیلومتر در ساعت شنا كند. موهای میان تهی خرس قطبی او را در شنا كردن و همین طور در برابر سرمای قطب كمك می كند. خرس قطبی در شكار خوك آبی مهارت خاصی دارد. او می گردد و سوراخی را كه خوك برای رفتن به داخل آب روی یخ ایجاد كرده پیدا می كند و بعد با حوصله منتظر می ماند تا خوك برای نفس كشیدن به سوراخ برگردد . در این موقع به راحتی او را شكار می كند. لازم به ذكر است كه بومیان قطب شمال از پوست و گوشت خرس قطبی استفاده می كنند.
منبع: بیا تور
