مهم‌تر از آن نبود و نیست.
سایر موضوعات اگر عقاب هم شوند نمی‌توانند به قله قاف آن صعود کنند.
در دست ماست،جلوی چشم ماست و ما از آن غافلیم و حسرتی عجیب همواره گریبان‌گیر ماست.
بالاترین سرمایه که کوه های طلا عوض آن نمی‌تواند باشد و هیچ چیز دیگری کمرش راست نمی‌شود که در برابر آن یکه تازی کند.
شاید بر شما واضح شده باشد که مراد چیست و باز همان را چند دقیقه ای است تلف کرده اید.
بله! عمر و تو چه می‌دانی عمر چیست؟
ممکن است انسانی پنجاه ساله باشد ولی در همان دوران کودکی اش سیر کند لذا او هنوز کودک است منتها در سن پنجاه سالگی! همان‌که هنوز دنبال بازیچه است و مضافا آن‌که روش های پیشرفته ای را برای کودکی اش در پی گرفته است!
آن پنجاه سال، گردش ارض است و نه لزوما گردش وجود ما!
ملاک آن است که ارض وجودمان را واقعا حرکت دهیم تا صدرگونه، ۸ سالگی کتاب بنویسیم و گویا چهار برابر سن زمینی مان زندگی کنیم.
اگر هر روز را تنها هدیه ای از رب بدانیم و عین آدم! با آن برخورد کنیم همه ی مسائل بهتر جلو می‌رود.
همان طور که امیر (علیه السلام) فرمود: آن روزی که علمی بر من افزوده نشود، مبارک نیست! رفتار کنیم، چه ها که نمی‌شود!
هر روز یک پیشرفت و یک گام رو به جلو.
یک صفحه کتاب بیش‌تر، یک لبخند و مهربانی بیش‌تر، یک دانه ناقابل کمک رسانی به هم نوع بهتر و...
ساده است!
یک جو جنم می‌خواهد تا نوای واحسرتایمان گوش فلک را کر نکند.
آن‌قدر که آه از سویدای جانِ همه برپا شده که دیگر این حجم از صدا، همه‌یمان را کر کرده است و این است بزرگ‌ترین خطر!
زود دیر می‌شود و هیچ وقت دیر نیست تا امید هست.
