امروزه متاسفانه درمیان آشنایان و دوستان خود زیاد می‌شنویم که شخصی به بیماری‌های سختی همچون سرطان، سکته قلبی و مغزی مبتلا شده است. اما جدا از غصه خوردن و دست روی دست گذاشتن چه باید کرد؟ واقعیتی که در این شرایط با آن روبه‌رو می‌شویم این است که فرد اولا باید روحیه خود را برای شکست بیماری حفظ کند، آنگاه باید با هزینه‌های سرسام آور مالی مربوط به درمان یا گذران زندگی روزمره روبه رو شود و تلاش کند دوباره به زندگی بازگردد. متأسفانه با بالا رفتن عجیب و غریب هزینه‌های پزشکی شرایط معیشت برای فرد بیمار و خانواده او بسیار سخت و طاقت‌فرسا شده است. شرایط وقتی بغرنج تر می‌شود که سرپرست خانواده خدای نکرده فوت می‌کند و افراد دیگر خانواده باید علاوه بر تحمل رنج از دست دادن عزیزشان به دنبال راهی برای تأمین هزینه‌های زندگی خود باشند. بنابراین دوراندیشی در زمینه مادی می‌تواند در روز مبادا به کمک ما بیاید. یکی از بهترین راهکارهای موجود، خرید بیمه عمر است که می‌تواند از فشار این بحران‌ها بکاهد.
بیمه عمر به‌رغم مزایای فوق‌العاده‌ای که دارد در مقایسه با سایر بیمه‌ها، در ایران ناشناخته است. اساسا در ایران برخلاف دنیا بیمه‌های اموال مهم تر از بیمه‌های اشخاص است! اما برخلاف ایران، بیمه عمر سهم چشمگیری در بازار بیمه کشورهای پیشرفته دارد. در کشوری مانند ژاپن حدود ۴۰% مردم تحت پوشش بیمه عمر هستند. یکی از علل آمارپایین فروش بیمه عمر در ایران، عدم شناخت مردم از بیمه عمر و مزایای آن است.
قالبهای گوناگون بیمه عمر به‌نحوی است که می‌توانند پاسخگوی نیازهای بخش‌های گسترده‌ای از مردم با شرایط سنی، مالی و جسمانی متفاوت باشند.
بیمه مردم در ایران از دوره کیقباد (حدود پنج هزار سال پیش) آغاز شده است. در این دوره اگر کسی دچار آسیب می‌شد باید به او تاوان یا بیمه داده می‌شد که به بیمه تاوان و به بیمه شدگان دریغمندان می‌گفتند. پادشاهی کیقباد برابر دوره‌ای است که در ایران پادشاهی‌های کوچک (ملوک الطوایفی) پدید آمده بود.
ایرانیان در آن زمان دریافتند که زیر یک درفش و یک حکومت مرکزی بودن بسیار بهتر است و در برابر دشمنان یارای مقاومت بیشتری دارند به همین دلیل از میان خود یک شاه انتخاب کردند که بر بقیه حکومت می‌کرد و شاهنشاه خوانده می‌شد.
در آن زمان کیقباد نماد شاهی بود که تمام ایران به فرمانش بودند. یکی از این فرمانها پرداخت بیمه به آسیب دیدگان بوده است. در زمان پادشاهی کیقباد اگر کسی دچار آسیب می‌شد یا خانه اش آتش می‌گرفت یا کشتزارش با خشکسالی بی ثمر می‌ماند باید به او تاوان یا بیمه داده می‌شد.
واژه بیمه نخستین‌بار در منابع فارسی در تحفه العالم عبدالطیف شوشتری به معنای اطمینان دادن به شخص به کار رفته است و محمد معین آن را برگفته از بیما، یک واژه هندی یا اردو، می‌داند.
نخستین‌بار ناصرالدین شاه در ۱۲۷۰ خورشیدی امتیاز نامه‌ای را با عنوان «تاسیس اداره حمل و نقل و سازمان بیمه در ایران» به لازار پولیاکف روسی واگذار کرد که به اجرا در نیامد.
سپس در دوران احمدشاه قاجار به سال ۱۲۸۹ خورشیدی دو بنیاد روسی نادژا و کافکاز مرکوری (به معنای مریخ قفقاز) فعالیت‌های بیمه‌ای خود را آغاز کردند.
آرام‌آرام شرکت‌های خارجی دیگری در ایران به راه افتاد که تا ۲۵ سال بازار بیمه ایران را در دست داشتند و در سال ۱۳۱۴ دست‌کم ۲۹ شرکت بیمه خارجی در ایران فعالیت داشتند. از میان آن‌ها، دو شرکت اینگستراخ و یورکشایر از همه فعال‌تر بودند و تا پیروزی انقلاب اسلامی‌به کار پرداختند.
در سال ۱۳۱۴ خورشیدی به کوشش الکساندر آقایان و علی‌اکبر داور، شرکت سهامی‌بیمه ایران با سرمایه دولتی ۲۰ میلیون ریال تشکیل شد.
تا پیش از آن تاریخ هیچ شرکت صد درصد ملی در خاورمیانه و حتی هندوستان وجود نداشت. آغاز به کار شرکت سهامی‌بیمه ایران خوشایند شرکت‌های خارجی نبود و این شرکت با کارشکنی‌های بسیاری رو به رو شد و شرکت‌های خارجی به سختی با آن قرارداد بیمه خوداتکایی می‌بستند.
سپس، قانون بیمه در اردیبهشت ۱۳۱۶ خورشیدی به تصویب مجلس شورای ملی رسید و بیمه سازمان‌های دولتی به آن شرکت بیمه ایران واگذار شد. همچنین، شرکت‌های دولتی موظف شدند ۲۵ درصد از بیمه‌های صادره‌ی خود را در ایران، نزد شرکت سهامی‌بیمه ایران، بیمه اتکایی کنند.
در ۲۹ آبان ۱۳۲۲ خورشیدی قانون بیمه کارگران در مجلس شورای ملی به تصویب رسید. بر پایه ماده‌ی اول این قانون، همه کارخانه‌ها و بنیادهای اقتصادی، بازرگانی، صنعتی و معدنی و هر بنیادی که کارگری را در استخدام دارد، چه دولتی و چه غیردولتی، باید کارگران خود را نزد شرکت سهامی‌بیمه ایران یا شرکت بیمه داخلی دیگری که دولت مقتضی داند، در برابر رویدادهای ناخواسته‌ای که هنگام پرداختن به کار رخ دهد، بیمه کند.
بین سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۴۳ خورشیدی ۸ شرکت بیمه ایرانی خصوصی بنیان‌گذاری شد و در دولت دکتر مصدق به سال ۱۳۳۱ خورشیدی قانونی برای محدود کردن فعالیت شرکت‌های بیمه خارجی تصویب شد. به این ترتیب، از فعالیت شرکت‌های بیمه خارجی کاسته شد و بر شکوفایی شرکت‌های بیمه داخلی افزوده شد.
قانون بیمه اجباری و مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری در برابر شخص ثالث در بیست و نه دی‌ماه ۱۳۴۷ خورشیدی و قانون بیمه کشاورزان نیز در اسفند همان سال به تصویب رسید.
همچنین، در سال ۱۳۴۹ خورشیدی مدرسه عالی بیمه برای پرورش نیروی فنی صنعت بیمه کشور بنیان‌گذاری شد تا افراد کارآزموده در اختیار شرکت‌های بیمه درآیند و به هم‌میهنان خود خدمت کنند.
با تصویب قانون تاسیس بیمه مرکزی در ۳۰ خرداد ۱۳۵۰ فعالیت‌های بیمه‌ای در ایران در نظارت قانونی بیشتری قرار گرفت. این سازمان با سرمایه دولت برای ساماندهی به فعالیت‌های بیمه، پشتیبانی از بیمه‌گذاران و بیمه‌شوندگان و زمینه‌سازی برای شکوفایی بیمه در ایران پی‌ریزی شد.
فعالیت‌های این سازمان و رشد اقتصادی ناشی از افزایش قیمت نفت در دهه ۱۳۵۰ خورشیدی به پی‌ریزی چند شرکت بیمه‌ای فعال، از جمله بیمه تهران، بیمه دانا، بیمه حافظ و بیمه ایران و آمریکا با مشارکت سرمایه‌گذاران خارجی انجامید. به این ترتیب بر فعالیت‌های بیمه‌ای در ایران افزوده شد و تا پیروزی انقلاب اسلامی‌در سال ۱۳۵۷، علاوه بر شرکت سهامی‌بیمه ایران، ۱۳ شرکت بیمه‌ی خصوصی و دو نمایندگی خارجی در صنعت بیمه ایران فعالیت می‌کردند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شورای انقلاب در ۴ تیرماه ۱۳۵۸ همه شرکت‌های بیمه ایرانی را ملی اعلام کرد و بر پایه اصل ۴۴ قانون اساسی، همه کارهای بیمه‌ای زیر نظر دولت قرار گرفت.
همچنین در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱، تنها سه شرکت بیمه ایران، آسیا و البرز مجوز صادر کردن بیمه‌نامه را دریافت کردند. سپس در سال ۱۳۶۷ از ادغام ده شرکت بیمه‌ای دیگر، شرکت بیمه دانا پدید آمد. از سال ۱۳۷۳ نیز، شرکت بیمه توسعه صادرات کار خود را آغاز کرد و شمار شرکت‌های بیمه به پنج شرکت دولتی رسید. در سال ۱۳۸۱ قانون تأسیس شرکت بیمه غیردولتی به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
بیمه عمر (یا بیمه زندگی و تامین آتیه) یک قرارداد بین دارنده بیمه نامه و بیمه گر(شرکت بیمه)است که در آن بیمه گر متعهد می‌شود طی مدت قرارداد پوشش‌های درمانی-خدماتی متعددی را برای بیمه شده تامین کند و علاوه بر آن مبلغ قابل توجهی را در ازای حق بیمه، پس از مدت قرارداد به عنوان سرمایه بیمه نامه به بیمه شده پرداخت کند.
به عبارت دیگر، بیمه عمر یکی از انواع بیمه اشخاص است که علاوه بر ارائه پوشش‌هایی در طول حیات فردمب پوشش‌های ویژه ای در برابر فوت نیز داراست و شخص بیمه شده می‌تواند با پرداخت حق‌بیمه و انتخاب پوشش‌های مورد نظر، بیمه عمر مناسب خود را از شرکت بیمه تهیه کند.
در بیمه عمر، بیمه شده درمدت زندگی خویش، طی مدت قرارداد بیمه از مزایای بسیاری بهره‌مند می‌شود و خدای نکرده در صورت فوت او هم، خانواده او از سرمایه ای که اندوخته شده است برخوردار می‌شوند.
بیمه عمر را در واقع می‌توان به عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت نیز محسوب کرد که برای افرادی که نگران آینده خود هستند، بسیار مفید خواهد بود. حتی می‌توان گفت بیمه عمر به عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت مزیت‌های بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری در بانک، دارد.
برای این‌که تحلیل درستی از محاسن بیمه عمر داشته باشید ابتدا باید به حق بیمه عمر و نحوه محاسبه آن بپردازیم. قبل‌تر گفتیم که یکی از بزرگ‌ترین مزایای بیمه عمر این است که مناسب اقشار گوناگون جامعه با هر توان اقتصادی است. حداقل و حداکثر حق بیمه در شرکت‌های مختلف بیمه بر اساس سیاست‌های شرکت، مقادیر مختلفی دارد. برای مثال حداقل حق بیمه ماهانه بیمه پاسارگاد ۲۰ هزار تومان و حداکثر آن ۳۳۴ هزار تومان است. در این جا باید به این موضوع توجه کنید که با توجه به شرایط مالی و اولویت‌هایتان چه مقدار از حق بیمه برایتان مناسب است .البته ناگفته پیداست هرچقدر پول بدهید آش می‌خورید!
به عبارت دیگر حق بیمه ماهانه‌ای که پرداخت می‌کنید روی سرمایه عمر شما تأثیر می‌گذارد. سرمایه فوت در شرکت‌های مختلف به‌صورت ضریبی از حق بیمه ماهانه محاسبه می‌شود که همان ضریب تشکیل سرمایه بیمه عمر است. این ضریب نیز در شرکت‌های مختلف، متفاوت است و شما می‌توانید با توجه به شرایطتان ضریب دلخواه خود را انتخاب کنید. برای مثال ضریب ۳۰۰ را در نظر بگیرید که متداولترین ضریب تشکیل سرمایه بیمه عمر نیز هست. اگر شما ماهانه مبلغ ۲۰۰ هزار تومان به‌عنوان حق بیمه عمر بپردازید سرمایه عمر شما ۶۰ میلیون تومان خواهد بود. مبنای محاسبه سرمایه فوت، حق بیمه ماهانه است. شاید این مبلغ در ابتدا ناچیز به نظر برسد؛ اما باید توجه کرد که این ۶۰ میلیون از اولین لحظه صدور بیمه‌نامه به‌عنوان سرمایه فوت فرد وجود دارد.
از طرفی پارامتری به نام درصد افزایش سالانه حق بیمه وجود دارد که آن هم روی حق بیمه پرداختی تأثیرگذار است. برای مثال درصد بین ۵ و ۲۵ درصد را مفروض می‌گیریم. اگر بیمه‌گزارضریب افزایش حق بیمه را ۱۰% انتخاب کند درصورتی‌که در سال اول ماهانه مبلغ ۱۰۰ هزار تومان به‌عنوان حق بیمه بپردازد از سال دوم باید این مبلغ را به ۱۱۰ هزار تومان در ماه افزایش دهد. از آنجایی‌که سرمایه عمر ضریبی از حق بیمه ماهانه است شما می‌توانید با پرداخت حق بیمه بیشتر، سرمایه عمر خود را افزایش دهید و ارزش آن را در گذر سالها حفظ کنید.
حال که تا حدودی با مقدمات محاسبه حق بیمه آشنا شدید به انواع پوشش‌های بیمه عمر می‌پردازیم که هر یک از آن‌ها به نحوی با حق بیمه ماهانه در ارتباط هستند.
در ادامه چندین پادکست برای توصیف بیمه عمر آورده شده است که می‌توانید در مدت زمان کم بیشترین اطلاعات را از بیمه عمر کسب کنید.
اساس و ماهیت هر بیمه نامه، پوشش خطرات و ریسک‌های احتمالی است. بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری این امکان را برای شما فراهم می‌کند، حیات خود یا اعضای خانواده تان را در مقابل کلیه ی خطرات و ریسک‌های احتمالی بیمه کنید. تفاوت اساسی بیمه عمر و سرمایه گذاری با سایر بیمه‌ها که بیمه عمر و سرمایه گذاری را از دیگر بیمه‌ها متمایز می‌سازد، آن است که در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری علاوه بر این که شما می‌توانید ریسک‌های حیات خود را تحت پوشش قرار دهید، درنهایت می‌توانید مبالغ پرداختی خود را نیز به همراه سود تعلق گرفته به آن دریافت کنید. در حقیقت بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری دو ویژگی اساسی دارد: ۱- پوشش خطرات و ریسک‌های احتمالی حیات بیمه شده و ۲- سرمایه گذاری بلندمدت سودآور.
به عبارت دیگر بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری، بیمه نامه ای است که در آن بیمه گر هم در صورت فوت بیمه شده و هم در صورت حیات بیمه شده در پایان مدت بیمه نامه متعهد به ایفای تعهدات است. در این بیمه نامه پوشش فوت، با انتخاب یک سرمایه ی فوت پایه توسط بیمه گذار تعیین می‌شود که قابلیت افزایش در سال‌های بعد را خواهد داشت و تنها در صورت فوت بیمه شده به ذینفعان بیمه نامه پرداخت خواهد شد. پوشش حیات نیز با انباشت بخشی از وجوه پرداختی بیمه گذار در یک اندوخته ی سرمایه گذاری طی مدت بیمه نامه تشکیل و در پایان مدت بیمه نامه در صورت حیات بیمه شده به ذینفع بیمه نامه پرداخت می‌شود.
بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری دارای چند رکن اساسی به شرح زیر است:
فرم پیشنهاد بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری: فرمی‌است که توسط شرکت بیمه گر تهیه شده و در اختیار بیمه گذار حقیقی یا حقوقی قرار می‌گیرد و جهت صدور بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری باید به طور دقیق توسط بیمه گذار و بیمه شده تکمیل و امضا و به شرکت بیمه گر تحویل گردد.
در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری، بیمه گذار در مقابل پرداخت حق بیمه مشخص، بیمه شده را تحت پوشش بیمه نامه قرار می‌دهد و بیمه-گر تعهد می‌کند مادامی‌که بیمه گذار به تعهدات خود جهت پرداخت حق بیمه عمل کند، در صورت بروز خسارت برای بیمه شده، میزان پوشش خریداری شده توسط بیمه گذار را به وی پرداخت نماید. همچنین شرکت بیمه گر تعهد می‌کند که هر زمان بیمه گذار اقدام به بازخرید بیمه-نامه نماید، مبلغ اندوخته ذخیره شده در بیمه نامه را به وی پرداخت کند.
بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری دارای یک پوشش اصلی و چندین پوشش اضافی است. پوشش اصلی بیمه نامه «پوشش سرمایه فوت به هر علت» است که جزء لاینفک بیمه نامه می‌باشد. پوشش سرمایه فوت بدین معناست که در صورت فوت بیمه شده مبلغ سرمایه فوت مندرج در جدول محاسبات بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری به ذینفع یا ذینفعان بیمه نامه پرداخت خواهد شد. حداقل مبلغ سرمایه فوت در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری ۱۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال و حداکثر آن ۲۵ برابر حق بیمه سالانه بیمه نامه است.
بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری علاوه بر پوشش اصلی سرمایه فوت به هر علت تعدادی پوشش اضافی نیز دارد که خرید آن برای بیمه گذار اختیاری است. این پوشش‌ها به شرح ذیل هستند:
پوشش حادثه در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری دارای سه زیربخش است:
پوشش سرمایه فوت بر اثر حادثه بدین معناست که در صورت فوت بیمه شده بر اثر حادثه، علاوه بر سرمایه فوت به هر علت، سرمایه فوت حادثه نیز به ذینفع یا ذینفعان بیمه نامه پرداخت خواهد شد. این پوشش به صورت ضریبی از سرمایه فوت به هر علت توسط بیمه گذار انتخاب خواهد شد. در برخی شرکت‌ها این پوشش تا سقف سه برابر سرمایه فوت به هر علت و در برخی تا سقف ۴ برابر ارائه می‌شود.
این پوشش در صورت خرید پوشش سرمایه فوت بر اثر حادثه قابل ارائه خواهد بود. اگر بیمه گذار پوشش سرمایه فوت بر اثر حادثه را خریداری نکرده باشد، امکان خرید پوشش نقص عضو و ازکارافتادگی دائم و کامل بر اثر حادثه را نیز نخواهد داشت. این پوشش بدین معناست که اگر بیمه شده در اثر حادثه ای، دچار نقص عضو و ازکارافتادگی دائم و کامل گردد، سرمایه خریداری شده برای این پوشش توسط شرکت بیمه به بیمه گذار پرداخت خواهد شد و بیمه نامه نیز همچنان ادامه خواهد داشت. میزان و مبلغ این پوشش در برخی شرکت ها به صورت ضریبی از سرمایه فوت به هر علت و در برخی دیگر به صورت ضریبی از سرمایه فوت ناشی از حادثه ارائه می‌شود.
این پوشش نیز در صورت خرید پوشش سرمایه فوت بر اثر حادثه قابل ارائه خواهد بود. اگر بیمه گذار پوشش سرمایه فوت بر اثر حادثه را خریداری نکرده باشد، امکان خرید پوشش هزینه ی پزشکی بر اثر حادثه را نیز نخواهد داشت. این پوشش بدین معناست که در صورت بروز حادثه برای بیمه شده، هر گونه هزینه ی پزشکی که جهت درمان خسارات وارد شده به ایشان پرداخت شده باشد، از طریق ارائه فاکتورهای هزینه‌ها به شرکت بیمه، قابل پرداخت خواهد بود. میزان این پوشش نیز در شرکت‌های مختلف متفاوت بوده و به صورت ضریبی از سرمایه فوت به هر علت یا سرمایه فوت حادثه تعیین می‌گردد.
این پوشش بدین معناست که در صورت ابتلای بیمه شده به یکی از بیماری‌های خاص، سرمایه ی خریداری شده برای این پوشش به ذینفع بیمه نامه پرداخت خواهد شد. بیماری‌های خاص در اکثر شرکت‌های بیمه شامل انواع سرطان، سکته-های قلبی و مغزی، عمل قلب باز و پیوند اعضا می‌شوند.
این پوشش در شرکت‌های مختلف به شکل‌های متفاوتی ارائه می‌شود. در اکثر شرکت‌های بیمه، این پوشش بدین معناست که در صورت ابتلای بیمه شده به نقص عضو دائم و کامل، شرکت بیمه، حق بیمه بیمه نامه را تا پایان دوره بیمه نامه بجای بیمه گذار پرداخت خواهد کرد و بیمه نامه به قوت خود باقیست.
این پوشش در برخی از شرکت‌های بیمه ارائه می‌شود و خرید آن منوط به خرید پوشش معافیت از پرداخت حق بیمه است. پوشش مستمری ناشی از معافیت بدین معناست که اگر شرایط لازم برای استفاده از پوشش معافیت از پرداخت حق بیمه محقق شده باشد، شرکت بیمه علاوه بر پرداخت حق بیمه بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری به جای بیمه گذار، مبلغی را نیز به عنوان مستمری و به صورت سالانه به بیمه شده پرداخت خواهد کرد. میزان این مستمری به صورت ضریبی از حق بیمه سالانه بیمه نامه و در ابتدای خرید بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری توسط بیمه گذار انتخاب و تعیین می‌شود.
علاوه بر موارد فوق، برخی از شرکت‌ها پوشش‌های اضافی دیگری نظیر آتش سوزی منزل مسکونی و یا پوشش سیل و زلزله را نیز در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری ارائه می‌کنند.
بیمه گذار می‌تواند هنگام خرید بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری خود، برای حق بیمه پرداختی خود ضریب رشد سالانه حق بیمه در نظر بگیرد تا با افزایش سطح عمومی‌قیمت‌ها بر اثر تورم در طول دوره ی بیمه نامه، از کاهش ارزش حق بیمه ی پرداختی خود جلوگیری کند. همچنین بیمه گذار می‌تواند سرمایه فوت بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری خود را نیز با ضریب مشخصی که در ابتدای خرید بیمه نامه تعیین می‌کند، به طور سالانه افزایش دهد.
بیمه گذار می‌تواند حق بیمه خود را به یکی از روش‌های ماهانه، سه ماهه، شش ماهه، سالانه و یا یکجا پرداخت کند. حداقل میزان حق بیمه پراختی در هر یک از روش‌های فوق در شرکت‌های مختلف متفاوت است. در اکثر شرکت‌های بیمه، کم ترین میزان حق بیمه ماهانه در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری ۵۰۰٫۰۰۰ ریال است. هر اندازه تعداد اقساط پرداختی بیمه گذار در سال، کمتر باشد، سود بیشتری روی بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری عاید بیمه گذار خواهد شد. در روش پرداخت حق بیمه یکجا، بیمه گذار حق بیمه تمام اقساط سال‌های بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری خود را به صورت یکجا و در ابتدای دوره ی بیمه نامه پرداخت می‌کند. مزیت این روش برای بیمه گذار سوددهی به تمام اقساط بیمه نامه از همان ابتدای دوره ی بیمه نامه است.
بیمه گذار می‌تواند در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری خود علاوه بر مبلغ حق بیمه که به طور مستمر پرداخت می‌کند در ابتدای دوره ی بیمه-نامه، مبلغی را که حداقل آن در برخی شرکت‌ها ۵٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال و در برخی دیگر ۱۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال است، به عنوان اندوخته اولیه یا سپرده بیمه نامه خود پرداخت نماید. تفاوت سپرده یا اندوخته با حق بیمه آن است که حق بیمه پس از کسرهزینه ی پوشش‌ها تبدیل به اندوخته می‌شود، اما اندوخته مشمول کسر هزینه‌ها نخواهد شد و به تمام آن سود تعلق خواهد گرفت.
همچنین بیمه گذار می‌تواند در طول مدت بیمه نامه نیز هر زمان که تمایل داشت مبلغی را تحت عنوان واریز متفرقه به اندوخته ی بیمه-نامه ی خود اضافه کند. شرایط واریز متفرقه با شرایط اندوخته اولیه ی بیمه نامه مشابه است.
بیمه گذار می‌تواند پس از گذشت حداقل دو سال از شروع بیمه نامه و در صورت پرداخت تمامی‌اقسط تا آن زمان، تا سقف ۷۰ درصد از اندوخته ی بیمه نامه ی خود را برداشت نماید. بیمه نامه و پوشش‌های آن همچنان به حال و قوت خود باقی خواهند بود و بیمه گذار می‌تواند در طول مدت بیمه نامه هر زمان تمایل داشت اندوخته ی برداشت شده ی خود را به بیمه نامه بازگرداند.
بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری این امکان را برای بیمه گذار فراهم می‌سازد که در کوتاه ترین زمان ممکن و با کم ترین میزان مدارک لازم از محل بیمه نامه ی خود وام دریافت نماید. در بیمه نامه‌های عمر و سرمایه گذاری بیمه گذار پس از گذشت دو سال از مدت بیمه نامه و در صورت پرداخت تمامی‌اقساط تا تاریخ دریافت وام، می‌تواند تا سقف ۹۰ درصد از ارزش بازخرید بیمه نامه ی خود را به عنوان وام دریافت نماید. جهت دریافت وام از محل بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری نیاز به ارائه ی هیچ گونه مدارک ضمانت از سوی بیمه گذار وجود ندارد. تعداد وام پرداختی در برخی از شرکت‌های بیمه محدود و در برخی دیگر نامحدود است. میزان سود وام‌های بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری در شرکت‌های مختلف بین ۴ تا ۶ درصد است. اقساط وام‌های بیمه نامه‌های عمر و سرمایه گذاری نیز می‌تواند به صورت رأسی یا ماهانه و تا سقف ۳۶ ماه پرداخت گردد.
بیمه نامه عمرو سرمایه گذاری مشترک، بیمه نامه ای است که در آن با پرداخت حق بیمه به جای یک نفر دو نفر بیمه شده را تحت پوشش قرار می‌دهد. این امکان در برخی شرکت‌های بیمه ارائه می‌شود و برخی شرکت‌ها این بیمه نامه را ارائه نمی‌کنند. بیمه شده‌های این بیمه نامه به صورت بیمه شده اول (اصلی) و بیمه شده دوم (فرعی) تحت پوشش قرار می‌گیرند. در صورتی که بیمه شده دوم فوت شود سرمایه فوت آن به ذینفعان بیمه نامه پرداخت خواهد شد و بیمه نامه به دلیل حیات بیمه شده اول همچنان ادامه خواهد داشت. اما اگر بیمه شده اول که بیمه شده اصلی بیمه نامه است فوت شود، سرمایه فوت بیمه نامه پرداخت شده و بیمه نامه به پایان می‌رسد. محاسبه ی اندوخته در بیمه نامه‌های عمر و سرمایه گذاری مشترک مشابه بیمه نامه‌های عمر و سرمایه گذاری یک نفره است با این تفاوت که در محاسبه ی اندوخته ی بیمه-نامه‌های مشترک، حق بیمه ی پوشش‌ها برای دو بیمه شده از حق بیمه ی پرداختی بیمه گذار کسر خواهد شد. حق بیمه ی این بیمه نامه‌ها نیز شامل حق بیمه ی اصلی و حق بیمه ی پوشش‌های هر دو بیمه شده می‌باشد.
در صورتی که بیمه گذار در سال اول بیمه نامه، حق بیمه ای معادل ۲۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال و به صورت سالانه پرداخت نماید، حداکثر مبلغ سرمایه فوت قابل ارائه برای بیمه نامه ۵۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال خواهد بود. در حقیقت بیمه-گذار می‌تواند مبلغی بین ۱۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال تا ۵۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال را به عنوان سرمایه فوت بیمه نامه خریداری کند. پوشش سرمایه فوت حادثه می‌تواند ضریبی بین یک تا ۳ برابر (در برخی شرکت‌ها تا ۴ برابر) سرمایه فوت داشته باشد. اگر بیمه گذار سرمایه فوتی معادل ۵۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال خریداری کرده باشد، می‌تواند یکی از مبالغ ۵۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال یا ۱٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال یا ۱٫۵۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال (یا در برخی شرکت‌ها۲٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال) را خریداری کند. پوشش نقص عضو حادثه نیز می‌تواند دقیقاً یکی از اعداد پوشش فوت بر اثر حادثه را داشته باشد. میزان و معیار ارائه ی پوشش‌های هزینه پزشکی بر اثر حادثه و پوشش بیماری‌های خاص در شرکت‌های مختلف متفاوت است. به عنوان مثال در برخی شرکت‌ها پوشش هزینه پزشکی ناشی از حادثه با ضریبی بین ۵ تا ۱۰ درصد سرمایه فوت حادثه و در برخی شرکت‌ها با ضریبی بین ۵ تا ۲۰ درصد سرمایه فوت عادی بیمه نامه ارائه می‌شود. لذا مبلغ این پوشش‌ها در هر شرکت بیمه با شرکت دیگر می-تواند متفاوت باشد.
