زمانی که یک زبان آموز یا اگه کلی تر بگم یک دانش‌آموز بودم، خیلی وقت ها یه موضوع ذهنم رو درگیر میکرد و اونم این بود که تدریس مطالب تکراری توسط یک معلم، در طول سالیان، چقدر میتونه سخت و کسل کننده باشه. همیشه کاری تکراری، حرف های تکراری و رفتارهای تکراری داشته باشیم... البته این مسئله شاید تنها مخصوص شغل معلمی نباشد و حرفه های دیگری هم با این موضوع مواجه باشند.
حالا که که چند سالیست به تدریس زبان انگلیسی مشغولم، بیشتر و بیشتر با عمق این مسئله در جریانم. اما شاید به گونه ای دیگر...! در طول سابقه تدریسم، شاید بارها لغاتی، گرامری، نکات تلفظی و غیره را درس داده باشند و به طور مکرر، متن های تکراری را دوباره از اول خوانده باشم یا فایل های صوتی آموزش زبان کتاب هایی که تدریس میکنم را گوش داده باشم. اما با هر بار، تکرار و تایید می کنم، با هر بار تدریس مطالب تکراری یا کتاب تکراری، ایده جدیدی، شاید کوچک اما جدید، از ذهنم خطور کرده است. این ایده های جدید در شیوه ی تدریس قرار نیست همیشه مفید و کاربردی بوده باشند اما قطعاً در مسیر بهتر شدن و پیشرفت در حرفه ی تدریس، فاکتور مهم و لازمی به شمار می آیند.
ایده هایی که وقتی برای اولین بار در محیط کلاس اجرا می شوند در معرض تایید یا رد شدن توسط خود معلم هستند. یعنی این ایده ها باید در یک کلاس آموزش زبان واقعی و برای زبان آموزان واقعی امتحان شوند که درصد درستی یا خطای آنها توسط معلم و در ارتباط با نوع و سطح کلاس، ویژگی های دانش آموزان و حتی با درنظر گرفتن ارتباطی که بین معلم و دانش آموزان وجود دارد تعیین شود. البته بعضی از موارد، یک ایده ممکن است بعد از یک بار امتحان و مورد استفاده قرار گرفتن، به طور کامل و قطعی توسط معلم کنار گذاشته شوند. از طرفی دیگر، این نیز امکان وجود دارد که ایده ای در یک کلاس و باتوجه به زبان آموزان آن کلاس، مفید و قابل اعمال نباشد اما همان ایده به نحوی دیگر، در کلاس های دیگر با سطح و زبان آموزانی متفاوت، در یادگیری تاثیر گذار باشد.
با اینکه مطالبی که تدریس می شود ممکن است به دلیل تکرار، در ذهن یک معلم ریشه کرده باشند اما اگر هر بار با کمی تغییر و تحول و در نظر گرفتن خطاهای احتمالی در روشهای متفاوت و جدید و اعمال راه‌حل‌ها، مطالب به دانش آموزان تدریس شود، میتوان این را قدم و تلاشی در مسیر پیشرفت تدریس برای معلم و یادگیری بهتر برای زبان آموزان به حساب آورد.
همیشه تصور بر این بوده است که فضای کلاس باید برای یک زبان آموز مفرح و جذاب باشد؛ این یک شرط بسیار مهم و لازم است و شکی در آن نیست. اما از سوی دیگر، معلم می تواند با اجرای شیوه های جدید و به کارگیری ایده های متفاوت با توجه به نوع مطالبی که باید تدریس شود و ویژگی های دانش آموزان از نظر سطح زبانی، سن و حتی جنسیت آنها، محیط کلاس و همچنین شیوه ی تدریس را برای خود نیز جذاب سازد تا بتواند با روحیه ای قوی تر و در شرایط دلخواه تر، حرفه خود را به نحوی بهتر انجام دهد. چرا که از نظر من، کلاس باید برای هر دو طرف چه زبان آموز و چه معلم لذت بخش باشد.در این صورت، تاثیرات بیشتری در بهبود یادگیری خواهد داشت.
