من برای انسان‌هایی میبالم...
برای آنانی که جهان را نه با قدرت،
بلکه با اندیشه، آگاهی و مهربانی تغییر دادند.
کسانی که دعوت‌گرِ انسانیت‌اند،
که مردم را به اندیشیدن، آگاه شدن، و ساختن جهانی بهتر تشویق می‌کنند.
نه به جایگاهشان،
بلکه به شعور و تأثیرشان باید نگریست.
آن‌ها راه روشن کرده‌اند…
در تاریکیِ تعصب، جهالت و خودخواهی،
چراغی شدند برای نسل‌ها.
به محیط زیست اندیشیدند،
به رشد فکری انسان احترام گذاشتند،
و به جای منافع کوتاه‌مدت،
در مسیر خدمت ماندند — حتی اگر بهره‌ای هم بردند،
باز جهان به احترام‌شان ایستاد…
مردم جهان تحسینشان کردند،
دست زدند، دعا خواندند،
و درود فرستادند،
نه برای نام‌شان،
بلکه برای نوری که در دل‌ها کاشتند...
مهم نیست چه کسی هست سواد دارد یا بیسواد
مهم آن است که چی میگوید
من از منفعت طلبان شخصی و جهانی متاسفم
جهان را به زشتی ترین شکل مادیات میفروشند
من برای انسان‌هایی میبالم...
نه آن‌ها که تنها نامی داشتند،
بلکه آنان که اثری گذاشتند.
برای کسانی که جهان را به اندیشیدن دعوت کردند،
نه به تقلید کور.
آنان که آگاهی را گسترش دادند،
نه تعصب را.
که به جای قضاوت، فهم را رواج دادند.
به‌جای سکوت، صدای وجدان شدند.
من برای آنانی احترام قائلم
که به زیست پاک اندیشیدند،
برای طبیعت، برای آینده،
و به جای منفعت‌طلبی صرف،
در خدمت بشریت کوشیدند.
شاید بهره‌ای هم بردند،
اما مسیرشان روشن بود،
قصدشان سازندگی بود، نه خودنمایی.
و همین کافی بود که مردم جهان،
با تحسین نگاه‌شان کردند،
با احترام دست زدند،
با دل دعا گفتند،
و با جان درود فرستادند.
نام اینان،
با نیکی در خاطر جهان مانده است.
نه چون مشهور بودند،
آیا دوست داری فوراً طراحی‌اش کنم.
