در یک خانه ایرانی ، جدایی فضاهای زن و مرد از همان ابتدا آغاز شد. اگر یک زن در یک میهمان خانه سنتی بود ، زنگ را می زد تا بانوی خانه بتواند در را برای او باز کند و اگر مرد بود ، به ضربات مرد ضربه می زد ، به طوری که وقتی صدای باس از داخل خانه شنیده می شود ، سلام کنید.
معماری سنتی در اتاق ها:
نقاشی های روی دیوارها و گچ های اتاق با فرش الاستیک ترنج و پشت دست ساز که خانم خانه در اتاق قرار می دهد ، در یک اتاق ایرانی گنجانده شده است. در آن زمان ، در خانه ثروتمند شهر ، اتاق ها برای استفاده در فصول خاص طراحی شده بودند ، به عنوان مثال ، این اتاق به طور عمده در زمستان استفاده می شد. این را می توان از سقف کوتاه اتاق حدس زد. اتاق های خواب جمع و جور و دارای سقف کوتاه بودند زیرا برعکس اتاق های تابستانی جادار و مرتفع ، سریعتر و با هزینه کمتری گرم می شدند.
من و شما آن را آشپز خانه می نامیم ، اما پدربزرگ و مادربزرگ ما آن را آشپزخانه می نامند. از آنجا که آشپزخانه ها در پشت اتاق های اصلی ساخته شده اند ، تنها راه دسترسی به نور سوراخ های سقف آنها بود. ردیف سوراخ های هلالی شکل در پایین عکس احتمالاً همین اجاق های بزرگ آشپزخانه بودند.
معماری سنتی خانه های قدیمی با آشپزخانه های بزرگ
پنجره های معماری و زیبایی سنتی:
صبح مدتی کافی بود و خورشید در آسمان طلوع می کرد تا اتاق ارسی را با تکه های نور رنگی با اولین اشعه های خورشید پر کند. لکه هایی که به تدریج به پایین دیوارها می رسید پر از طاقچه می شد. البته این پنجره های بزرگ پر از شیشه که تمام دیوار رو به حیاط را پوشانده بودند ، فقط برای زیبایی ساخته نشده اند. درها و پنجره ها به اشکال هندسی کوچک تقسیم می شدند تا فقط بخشی از خورشید از پنجره های پر از شیشه آغشته عبور کند. به این ترتیب آفتاب گرم مناطق کویری نرمتر و قابل تحمل می شود.
معماری و احکام سنتی:
یکی از بحران های بی نظیر باد خانه های ایرانی. در فصل های باد یک سیستم تهویه مطبوع به همراه استخر پر از آب در وسط حیاط ساخته شده است. شیشه های جلو به گونه ای ساخته شده اند که با عبور باد از دریچه های آنها مکش می شود. مجاری هوا که به اتاقها کشیده می شدند ، هوای داخل اتاق را مکیده و آن را از طریق منافذ خارج می کردند. جایگزین هوای اتاق ، هوایی بود که از حیاط از استخر و از میان درختان و گلها عبور می کرد و فضای اتاق را با هوای خنک و معطر پر می کرد.
معماری سنتی حیاط های قدیمی ایران:
حیاط قلب خانه سنتی بود. اتاق های کوچک و بزرگ خانه در اطراف حیاط چیده شده بودند و نور ، هوا و منظره خود را از حیاط می گرفتند. در خانه های اشرافی قدیمی 3 نوع حیاط وجود داشت. حیاط نارنجی که آنقدر کوچک بود که حتی پوشاندن سقف در زمستان نیز امکان پذیر بود ، حیاط بیرونی که تقریباً عمومی بود و برای جشن ها و رویدادهای مختلف مورد استفاده قرار می گرفت و سرانجام حیاط داخلی که مانند حیاط خانه برجاردی است ، برای استفاده در نظر گرفته شده است. او از خانه دور بود. این حیاط گاه به قدری بزرگ و سرسبز بود که به عنوان باغی برای خانه کار می کرد.
معماری سنتی خانه با ورودی:
در آن روزها که شهرها آنقدر پست و مرتفع نبودند ، خانه های فقرا و ثروتمندان در کنار هم و در همان کوچه قرار داشتند. از منظر خانه ، حدس زدن فقیر یا ثروتمند بودن صاحبخانه به هیچ وجه امکان پذیر نبود ، زیرا نمای تمام خانه ها از کاهگل ساخته شده بود. تنها ورودی در دید خانه ای که ملک صاحبخانه را اعلام می کرد ، ورودی های با شکوه و طراحی شده بودند.
معماری سنتی با استخر:
این ترتیب دیگری است که معماران سنتی برای گذراندن تابستان گرم برای اعضای مناطق کویری در نظر گرفته اند.
استخرهایی که زیر یک سقف ساخته شده بودند ، محل تجمع اعضای خانواده در طول تابستان بود. پای ثابت این مجالس قلیان ، شربت و فلاودا بود. زیرزمین های خانه ها اغلب به استخر با استخر تبدیل می شد و قطعات باد نیز وارد آن مکان می شد. باد ایجاد شده در زیرزمین از میان آب عبور می کرد و زیرزمین را به یخچالی تمام عیار تبدیل می کرد.
