در این عکس به نظر می رسد دختری به ظاهر آرام با نگاه خیره اش افقی امیدوارانه برای آینده متصور نیست. او به نقطه ای نامعلوم خیره شده، گویا با آرمان هایش فاصله دارد. دهانش نه راضی به سکوت است و نه توان آواز دارد. آشفتگی موهایش انگار او را چون مسافری در باد به تصویر کشیده است. آنکه جایگاه روشن و همراهی ندارد جز خودش، که در آغوش گرفته.
این تصویر جوانی جون بائز، خواننده مطرح صلح جو و مدافع حقوق بشر که همیشه در صحنه ها با چهره ای محکم و با اعتماد به نفس از رنج ها ، آرزوها و رویاهای مردم میخواند ، حالا اودون توانسته چهره ای خسته و چشم های ناامید با موهای پریشان را از او ثبت کند که شاید بعد از یک کنسرت طولانی برای لحظه ای از محیط اطراف خود فاصله گرفته و به نظر میرسد حتی اصراری به پنهان کردن درون آشفته خود ندارد. این عکس توسط عکاس امریکایی، ریچارد اودون گرفته شده است.
ریچارد اودون در سال ۱۹۲۳ در نیویورک به دنیا آمد. عکاسی را در دوران نوجوانی آغاز کرد و در دانشگاه به تحصیل در زمینه شعر و فلسفه پرداخت اما علاقه او به عکاسی باعث شد که دانشگاه را رها کند. او عکاسی فشن و مد انجام میداد و به عکاسی پرتره نیز علاقمند بود و از بسیاری از شخصیتهای هنری و سیاسی زمان خودش عکاسی پرتره تهیه کرده است افرادی چون: باستر کیتون، مارین اندرسون، مرلین مونرو، ایزاک دینسن، دویت ایزنهاور، اندی وارهول و....
اودون درباره عکس های پرتره خود ، همیشه سعی کرده تضاد و پیچیدگی را در چهره فرد پیدا کند. او اغلب عکس هایی تهاجمی گرفته که احساس و حالت درونی سوژه را نشان دهد. در این عکس نیز، حالت بهم ریخته جون بائز کاملا مشهود است. او حتی بر سردی درون خود با بغل گرفتن کاپشن چرمش صحه گذاشته .
جون بائز خواننده فولک آمریکایی همواره کوشیده در صحنه های جهانی حاضر باشد، او در سال 2009 در همراهی با جنبش مردمی ایران آهنگ "ما پیروز می شویم" خود را همراه با تکه های فارسی خواند.
