جاز (یا جز) Jazz سبکی از موسیقی است که ریشه در فرهنگ و سبک زندگی سیاهپوستان آمریکا دارد. ریشههای اولیه موسیقی جاز به سبکهایی چون رگتایم و بلوز بازمیگردد که هر دو از سبکهایی است که مهاجران سیاهپوست آنها را ابداع کردند. از لحاظ زمانی، قدمت این سبک به اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی باز میگردد و از سالهای ابتدایی دهه ۲۰ قرن بیستم بهعنوان سبکی متمایز شناخته شد. در این دوران با ظهور هنرمندان شاخصی چون لوئیس آرمسترانگ موسیقی جاز هویت خود را پیدا کرد و در دهه ۵۰ که میتوان از آن بهعنوان دهه طلایی موسیقی جاز یاد کرد، با ورود هنرمندان بیبدیلی چون مایلز دیویس، جان کولترین، فرانک سیناترا و ... این سبک به اوج محبوبیت رسید.
پرسش اصالت کلمه جاز (جاز) با تحقیقات قابل ملاحظهای به نتیجه رسید و تاریخچه آن به خوبی ثبت شدهاست. به اعتقادی، به عبارت خودمانی جَسم (به انگلیسی jasm) مربوط است که به معنای «روحیه، انرژی» است که در سال ۱۸۶۰ به کار میرفت. اولین ثبت نوشتاری این کلمه در سال ۱۹۱۲ در یک مقاله لسآنجلس تایمز صورت گرفت که در آن یک بازیکن بیسبال یک توپ جاز را توصیف کرد: «به این دلیل که تلوتلو میخورَد و شما به سادگی نمیتوانید کاری با آن بکنید.»
استفاده از این کلمه در متن موسیقایی در اوایل ۱۹۱۵ در شیکاگو تریبون ثبت شد. اولین استفاده از عبارت ثبت شده در متن موسیقایی در نیو اورلینز در ۱۴ نوامبر ۱۹۱۶ بوده است. در مصاحبه با انپیآر، موسیقیدان آمریکایی، یوبی بلیک از اصل این عبارت عامیانه صحبت کرد و گفت که «در یک جایی آن را جاز صدا زدند در حالی که جاز نبود بلکه جَس بود که کلمه نامناسبی بود و اگر شما معنی آن را میدانستید در جلوی خانمها از آن عبارت استفاده نمیکردید.» انجمن گویش آمریکایی این کلمه را کلمهٔ قرن بیستم انتخاب کرد.
بر همگان ثابت شدهاست که از آنجایی که جاز محدوده وسیعی از موسیقی را در طول بیش از ۱۰۰ سال دربرمیگیرد، تعریف جاز بسیار دشوار میباشد. همچنین برای تعریف جاز از نقطه نظر فرهنگهای موسیقی دیگر از قبیل تاریخچهٔ موسیقی اروپایی یا موسیقی آفریقایی تلاشهایی انجام شدهاست.
یک تعریف وسیعتر که دورههای مختلف جاز را پوشش میدهد توسط تراویس جکسون پیشنهاد شد: «جاز، موسیقیای است که کیفیتهای مختلفی از قبیل سوینگ، بداههنوازی، تعامل گروهی، بها دادن به صدای منحصر به فرد هر موسیقیدان و پذیرا بودن در برابر امکانات موسیقایی مختلف را شامل میشود.» بر خلاف تلاشهای منتقدین و مشتاقان سبکهای مختلف جاز که برای یافتن تعریف دقیقتر بحث میکردند، موسیقیدانان، خودشان را نسبت به تعریف موسیقی ای که اجرا میکنند بیمیل نشان میدادند. برای مثال دوک الینگتون، یکی از چهرههای برجستهٔ جاز، گفت: «همهٔ آنها موسیقی هستند.»