تجارت بین الملل یکی از صنایع هزاره جدید است که مورد استقبال فراوانی قرار گرفته. اما این صنعت چیز جدیدی نیست. به مارکو پولو فکر کنید و کاروان های بزرگ و محموله های ابریشم و ادویه جاتشان را در نظر بگیرید. حتی بیشتر از آن به تجارت صدف و نمک قبایل متشکل از انسان های اولیه بیاندیشید.
تجارت زمانی به وجود می آید که یک گروه یا یک کشور دارای کالا یا کالاهایی باشد که یک کشور دیگر به آن نیازمند است. در واقع هر چه دنیا از نظر تکنولوژیکی بیشتر پیشرفت می کند ، یعنی هر چقدر که ما به سمت شیوه های پیچیده تر تفکر جهانی پیش می رویم ، تجارت بین المللی هم از نظر سود و رضایت شخصی بهبود یافته و هم پاداش بیشتری را به ما خواهد داد.
واردات فقط برای آن دسته از افراد بی بند و باری نیست که می خواستند از این طریق زنده بمانند. به گفته وزارت بازرگانی آمریكا ، این روزها واردات به یکی از كسب و كارهای بزرگ تبدیل شده و ارزش آن به 1.2 تریلیون دلار رسیده است. صادرات نیز به همان اندازه پیشرفت کرده است. تنها در یک سال ، شرکت های آمریکایی 772 میلیارد دلار کالا به بیش از 150 کشور خارجی صادر کرده اند. همه چیز از نوشیدنی گرفته تا انواع کالاها - و لیست حیرت انگیزی از سایر محصولاتی که هرگز نمی توانید آنها را به عنوان کالاهای جهانی در نظر بگیرید - یک بازی عادلانه را برای تجار باهوش به راه انداخته اند. این محصولات روزانه در هر نقطه از جهان خریداری شده، فروخته می شوند ، و یا توزیع می گردند. اما واردات و صادرات تنها توسط تجار شرکت های بزرگ انجام نمی شوند ، به گفته وزارت بازرگانی ایالات متحده ، شرکت های بزرگ تنها حدود 4 درصد از کل صادرکنندگان را تشکیل می دهند. این بدان معناست که 96 درصد دیگر از صادرکنندگان – شرکت های خرده پایی هستند که از این طریق سود می برند.
گذشته از اقلام مهر و موم شده ، کشورها به طور معمول کالاها و خدماتی را صادر می کنند که می توانند با هزینه پایینی آنها را تولید کنند و کالاهایی را که با هزینه کمتر در خارج از کشور تولید می گردند وارد می کنند. چه چیزی باعث می شود که یک محصول در یک کشور نسبت به دیگر کشورها ارزان تر تولید شود؟ دو عامل در این عرصه دخیل هستند: منابع و فناوری. به عنوان مثال ، یک کشور با منابع گسترده نفت و پالایشگاه های پیشرفته، نفت را صادر می کند اما ممکن است نیاز به واردات پوشاک داشته باشد.
