شاید تا به حال درباره انواع رزین شنیده باشید و این سوال برای شما پیش آمده باشد که رزین چیست ؛ بدون شک همه ما در زندگی حداقل یک بار نام صمغ یا رزین را شنیده ایم.
همان طور که می دانید صمغ ها از درختانی مانند کاج ترشح می شوند و بوی تندی نیز دارند. زمانی که به پوست درخت در اثر رعد و برق، آتش سوزی، باد و حوادث دیگر آسیب وارد شود، شروع به تولید این صمغ ها می کند. صمغ درخت ها در ابتدا به صورت مایع و روان است اما با گذشت زمان و فرآیندهای ویژه ای سفت خواهد شد و به جامد تبدیل می شود.
اگر می خواهید بدانید رزین چیست و درباره انواع رزین، این ماده جادویی، آشنا شوید، تا انتهای مطلب ما را همراهی کنید.
در پاسخ به سوال رزین چیست باید گفت، رزین ها ترکیبات طبیعی یا مصنوعی هستند که چسبندگی زیادی دارند و در اثر قرارگیری در شرایط خاص سفت و جامد می شوند. رزین ها در آب حل نخواهند شد و الکل حلال آن ها است.
در اصطلاح نیز به ترکیباتی که به صورت مایع هستند و بعد از اضافه کردن هاردنر یا سخت کننده و انجام فرآیندهایی خاص به جسمی جامد و سفت تبدیل شوند، رزین می گویند.
رزین های طبیعی قابلیت اشتعال بالایی دارند و در طیف های رنگی قهوه ای تا زرد موجود هستند. در گذشته های بسیار دور انسان ها به دلیل نداشتن وسایل کافی از صمغ درختان برای بستن درز قایق ها، مومیایی اجساد و موارد دیگر استفاده می کردند.
گاهی حشره ها در شیره درخت ها به دام می افتادند. آن ها بعد از گذشت سالیان بسیار طولانی و مدفون شدن در زیر خاکسترهای آتشفشانی به کانی های متفاوت و نفت تبدیل می شدند.
اما صمغ گیاه در اثر حرارت هسته زمین و فشارهای فوقانی، به سنگ کهربا تبدیل می شد و حشره های به دام افتاده در آن همچنان سالم بودند و آسیبی به ظاهر آن ها نمی رسید.
این موضوع باعث شد تا نظر کارشناس ها به صمغ های طبیعی معطوف شود و تحقیقات زیادی در این زمینه انجام دهند. نتیجه تمام آن ها موضوع مطلب ما و پاسخ به سوال رزین چیست ، است.
رزین های مصنوعی ابتدا از انواع صمغ های طبیعی ساخته شدند، سپس دانشمندان مولکول های گیاهی را شکستند و از روغن آن رزین های مصنوعی را ساختند. از جمله اسیدهای چرب و روغن های طبیعی که از آن ها صمغ های مصنوعی را می سازند، می توانیم موارد زیر را نام ببریم:
امروزه از زرین برای کاربردهای مختلفی در صنعت و هنرهای مختلفی استفاده می کنند.
عمده ترین کاربرد رزین شامل موارد زیر می‌گردد:
رزین های طبیعی یا گیاهی در سال های بسیار دور مورد استفاده افراد قرار می گرفتند. مردم یونان و رم باستان از انواع خاصی از صمغ ها با نام Myrrh و Frrankincense استفاده می کردند.
این رزین ها خاصیت زیادی داشتند که از جمله آن ها می توان به مواردی اشاره کرد که از آن ها به عنوان بخور استفاده می کردند.
از آن جایی که رزین های فواید زیادی داشتند، بنابراین دانشمندان توانستند با تصفیه آن ها و تولید رزین های خالص تحول بزرگی در دنیا به وجود آورند.
صنعت تولید صمغ و رزین به بیش از ۱۰۰ سال پیش بر می گردد. در ابتدا از انواع رزین به عنوان کفپوش ها در صنعت کشتی سازی بهره می بردند.
در ایران نیز ابتدا رنگ ها به صورت طبیعی و از گیاهان و مواد معدنی تولید می شدند. با این حال در سال ۱۳۱۸ اولین کارخانه تولید رنگ در کشور مشغول به کار شد و به تولید رنگ های روغنی پرداخت.
در سال ۱۳۳۸ اولین رنگ های روغنی بر پایه رزین پلی وینیل استات تولید شدند که برای مصارف ساختمانی کاربرد داشتند.
پس از آن و در سال ۱۳۴۴ نیز رنگ های روغنی بر پایه رزین آلکید وارد بازار شدند. در سال ۱۳۴۹ انجمن رنگ و رزین ایران کار خود را آغاز کرد و از آن سال ها به بعد صنعت رزین و رنگ ایران روزبه روز پیشرفت کرد و به جایگاه خوبی رسید.
امروزه ۱۲۰ واحد صنعتی در کشور مشغول به تولید رزین هستند و می توانند روی هم رفته بیش از ۷۵۰ هزار تن رزین در یک سال تولید کنند.
این رزین ها شامل انواع رزین های آلکید و اصلاح شده آن ها، رزین های پلی وینیل استات و کوپلیمرهای آن، پلی استرهای غیر اشباع، آمینو رزین ها، رزین فنولیک و رزین های اکریلیک هستند.
منبع : رنگ تهران
