دوسالی میشه بعد از کار محتوا برگشتم به حرفه و مسیر اصلیم برنامه نویسی هرچند الان به قدری زیاد شدن افراد برنامه نویس که یک جای خوشحالی داره برای اینکه ذهنیت راجب رشته ها و درس و دانشگاه عوض شده چون زیادن کسایی که از رشته ها درسی متفاوت سر از علم کامپیوتر درآوردن. دو اینکه خب هرکسی رو بهر کاری ساختن !!! درست نیست از این شاخه به اون شاخه شدن , بخاطر چی؟ بخاطر اینکه تخصص های کامپیوتری ترند تر شدن .
اما سر صبحتم باافرادیه که از یک جایی ببعد حس تکاور بودن بهشون دست میده و درگیر توهمی میشن به نام «عدم نیاز به کسی درکار و یا به عبارتی غول تخصص»!
از نشونه هاش براتون میگم : کمترین کار تیمی رو دارن, تموم مسئولیت هارو علاقه دارن خودشون گردن بگیرن برای انجام, سعی دارن همه از خط فکری اون تبعیت کنن, حس رهبری بهشون دست میده و سعی میکنن همرو زیر دست خود بدونن;
شاید هم متخصص خوبی باشند اما این اخطار هم بدم که تیم وورک تون در خطره!
دنبال راه حل باشید, شاید اگه شما از لحاظ فنی و حرفه دنبال آدما و نیاز بهشون باشید اما شما با ربات کار نمیکنید ... سر یک تقاطع رفتاری باهم به مشکل میخورید.
وتمام.
