در نوشته ای با عنوان "موانع بازی با کودکان" به چند مانع برای بازی با کودکان اشاره کردم. در این نوشته دوست دارم چند راهکاری را که تجربه کرده ام با شما در میان بگذارم.
بعنوان راه حل به ذهنم رسید دفتری بردارم که با هدف تقویت موضوعاتی که برایم مهم است مثل مهارت های زندگی و یا موضوعاتی که مورد علاقه ی کودکانم هست مثل نقاشی خلاق، بازی سرچ کنم و در دفترم بنویسم.
قبل از تایم بازی با کودکانم به لیست بازی ها نگاهی می اندازم.
با این روش میتوانم بازی های خوبی را به کودکانم پیشنهاد دهم و آنها آنچه را دوست دارند، انتخاب کنند.
مثلا احساس می کردم پسرم به "صحبت کردن و توضیح دادن" بسیار علاقمند است، با راهنمایی دوست روانشناسم برای تقویت هوش کلامی پسرم بازی هایی را سرچ کردم. یکی از بازی ها این بود: سه کلمه بی ربط می گفتم و از پسرم می خواستم با آنها جمله بسازد و یک دور هم برعکس، او سه کلمه بی ربط میگفت و من با آنها جمله می ساختم که غالبا جمله ها مضحک از آب در می آمدند و کلی می خندیدیم.
از خودم پرسیدم اهمیت بازی از لحاظ روانی برای پسرم چقدر است؟ درس مهم تر است یا بازی؟ خوش رفتاری مهم تر است یا بازی؟ نظم مهمتر است یا بازی؟
بازی با پسر 8 ساله ام مسئولیت من است بعنوان یک مادر و درس خواندن، خوش رفتاری، نظم و... مسئولیت پسرم بعنوان یک کودک.
آیا مشروط کردن انجام مسئولیت خودم به انجام کارهایی که به عهده ی اوست ارتباط ما را بهتر می کند یا بدتر؟
آیا می توانم از تکنیک های فرزند پروری که در موسسه والد و کودک خلاق و نواندیش البرز، آموخته ام برای ایجاد انگیزه در پسرم برای درس خواندن، خوش رفتار بودن، نظم و... استفاده کنم؟
مانند: تکنیک پاداش دادن بلافاصله برای کارهای سخت، تکنیک چارت رفتاری برای کارهایی با سختی متوسط و...
پسرم دیروز در میان تکالیفش به من پیشنهاد بازی داد و من بعد از درنگی کوتاه، پذیرفتم. دخترم هم خواب بود و می توانستم روی "بازی و پسرم" تمرکز کنم. نیم ساعت با هم تخته نرد بازی کردیم، در میان بازی برایش عصرانه آوردم و بعد با مهره های تخته نرد و شطرنج به نوبت الگو درست می کردیم و فرد مقابل میبایست الگو را تکرار می کرد. خوش گذشت هم به من و هم به پسرم
بعد از اتمام بازی به انجام تکالیفش پرداخت و آنها را سر وقت تمام کرد.
به همین سادگی...به همین خوشمزگی
روشی تازه ای را از استفان گایز یاد گرفته ام که در پادکست های شاهین کلانتری گرامی شنیده ام و انجام میدهم.
در یک برگه از شب قبل دو ستون می کشم. در ستون اول کارهای ثابت روزانه و در ستون دوم کارهای متغیر مخصوص آنروز را می نویسم. سپس دو ستون را براساس اولویت بندی هایم شماره گذاری می کنم یا بر اساس سخت بودن کارها.به سخت ترین کار شماره 1 می دهم و به راحت ترین کار شماره آخر.
بازی با پسرم در ستون کارهای ثابت و شماره ی 1 تا 3 قرار دارد چون انجام دادن آن برایم سخت است. با این روش هر روز اهمیت و انجام این فعالیت را به خودم یادآوری می کنم و احتمال انجام دادن آن را بالا می برم تا با تکرار برایم آسان شود.
امیدوارم از خواندن این نوشته لذت برده باشید و برای شما کاربردی باشد.
با سپاس
شادی صفوی
