بچگی منم مثل خیلی از هم‌سن‌و‌سال‌هام با علاقه‌مندی به #قند همراه بود. بزرگترها مدام بهم توصیه می‌کردن قند ضرر داره و برای اثبات حرفشون دندان‌های پر شده با مواد نقره‌ای رو در انتهای دهان باز شده‌شون بهم نشون میدادن. اما من میدونستم اونا احمق هستن.
من راهی بلد بودم که از آسیب قند جلوگیری میکرد. قند رو میذاشتم پشت دندان‌های جلو و میک میزدم. پس نه میجویدم که دندونام خراب بشه و نه پشت دهانم میگذاشتمش. و وقتی موقع گذاشتن قند توی دهانم دستگیر میشدم بهشون میخندیدم...
یکروز رفتم جلو آینه و دیدم لا‌به‌لای دندان‌های جلوم سیاه شده... با خودم گفتم چطور ممکنه؟ آخه دندون جلو که خراب نمیشه!!!...
من هنوز همون عقل کل هستم... مگه این‌که بتونم همیشه یک آینه تو کیفم داشته باشم
