موسیقی رندوم میرسه به همای یه کم که میخونه میره رو اعصابم و آهنگ رو عوض میکنم. وسط آهنگی هست که زمانی که تازه بیرون داده بود خیلی گوشش میدادم و دوست داشتمش. الان ولی به نظرم مسخره میاد. آهنگ بعد ابی هست، یه آهنگ قدیمی ابی که نه تنها من، بلکه برادر بزرگتر من، پدر من و خیلی های دیگه شاید هزاران بار گوشش دادن و خسته نشدن. منم همینطور، اصلا تا شروع به خوندن میکنه زنده میشم. آهنگ که تمام میشه رضا صادقی میخونه، دوباره همون آهنگی هست که سالها قبل ازش لذت میبردم و الان مسخره به نظر میرسه.
هنرمند واقعی اونیه که هرچقدر هم از تولید اثرش بگذره جذاب تر بشه، نه الان جذاب باشه و فردا نه... اینو میدونم که این قسمتش مشکل از من نیست. مشکل اینه ما خیلی وقته دیگه هنرمند قابل توجه نداریم. هرچی برامون مونده از دوره گذشته هست که درست تربیت شده بودن و درست پیش رفته بودن. امروزی ها همه تاریخ مصرف دارن.
