مقدمه
امروز در شادزی درباره ی ورزش های رزمی با شما صحبت می کنیم و علاوه بر توضیحات اولیه در جهت آشنا سازی شما با ورزش های رزمی سعی بر تطلیف یا تغییر دیدگاه سنتی درباره ی ورزش های رزمی داریم ، چرا که علیرغم گسترش عمومی ورزش دوستان و جامعه نسبت به ورزش های رزمی ، همچنان باورهای غیر واقع گرانه ای نسبت به ورزش های رزمی دال بر خشن بودن و آسیب زا بودن این دسته ی ورزشی از دیرباز وجود دارد .
شاید در ابتدا افراد با شنیدن و عنوان شدن نام ورزش های رزمی به صورت ناخود آگاه احساس خطر کنند و حس خشونت به ذهنشان متبادر شود اما آیا به راستی واقعا این چنین است؟ امروز در شادزی در صدد پاسخگویی به ابهامات در این رابطه هستیم .
دیدگاه ورزشکاران رزمی
افرادی که ورزشکار رزمی هستند یا اینکه صرفا برای مدت کوتاهی تجربه ی ورزش رزمی را داشته اند دیدگاه متفاوتی از آنچه در بالا اشاره شد، دارند و مسلما نه تنها این طور فکر نمی کنند بلکه کاملا عکس این موضوع را تجربه کرده اند، چرا که صرف تجربه ی ورزش رزمی و انجام تمرینات، الزامی بر حضور در مسابقات حرفه ای و انجام مبارزه نیست و می توان جهت بهره مندی و بهره وری از مزایای ورزش رزمی صرفا به انجام تمرینات رزمی بدون انجام مبارزه پرداخت .
و امروز در شادزی در صدد هستیم تا نه تنها دیدگاه به ورزش رزمی را مثبت کنیم بلکه به تاثیرات مثبت آن را به لحاظ اخلاقی و شخیتی و روانی باشاره داشته باشیم.
ورزشکاران رزمی که تجربه ی تمرینات رزمی را داشته اند قطعا از تاثیرات مثبت آن برشخصیتشان و لایف استایلشان به شما می گویند و این نکته را تجربه کرده اند و نکته محسوس در این رابطه ، شخصیت سخت و چالش پذیر این افراد در مواجهه با شرایط سخت زندگی و چالش ها در زندگی روتین و روزمره شان است و قطعا سر منشا این موضوع از تجربیات سخت حاصل از انجام تمرینات رزمی است.
و نکته ی دیگر که در زندگی افراد رزمی کار محسوس بوده است جاری بودن نظم در زندگی این افراد است. نظم و رعایت اصولی که در تمرینات ورزش های رزمی جاری است قطعا بر زندگی این افراد تاثیر گذار است.
همچنین دیگر نکته ای که ورزشکاران رزمی در زندگی شخصیشان و روابط اجتماعی تجربه کرده اند افزایش جنبه ی افراد در مواجهه با دیگر افراد در زندگی شخصیشان بواسطه ی تعامل اجتماعی ای که افراد حتی حین رقابت و مبارزه با یکدیگر در کلاس های رزمی برقرارمی کنند ، است . منظور ؛ مدیریتی است که افراد در رابطه ی خود در کلاس های رزمی با همکلاسی های خود در رابطه با تعادل بین مبارزه و رقابت با دوستی و تعامل و معاشرت برقرار می سازند .
همچنین با توجه به اهمیت حس شادی برای ما در شادزی
می توان ورزش های رزمی را با توجه خواستگاه جغرافیایی آنها به دو دسته شرقی و غربی تقسیم کرد .
به طور کلی در رشته های رزمی شرقی که ریشه ی تاریخی در آسیا دارند مسایل اخلاقی و رعایت ادب و احترام دارای اهمیت خاصی است و به نوعی این ورزش ها نه تنها ورزش صرف بلکه مکاتب انسان سازی و اخلاقی محسوب می شوند .
حال در شادزی در این مقاله به بیان نام برخی رشته های ورزش های رزمی و توضیح مختصار آنها می پردازیم :
تکواندو، آیکیدو، موی تای، کاراته، جودو، ووشو، کنگ فو، کن دو
ش
ا
د
ز
ی
تکواندو از سه کلمه مجزای
“ته” به معنای پریدن ، ضربه زدن و خرد کردن با پا
“کوان” به معنای دفاع کردن، ضربه زدن و تخریب کردن با دست
“دو” به معنای راه و روش
تشکیل شده است ، اگر چه تکواندو روش و ورزشی برای مبارزه با پا و دست است ولی، در اصل تکواندو سلوک و ورزشی است که روش دفاع از خود را به فرد رزمی کار آموزش میدهد و به تکواندو کار یاد میدهد که چگونه از دستها و پاهای خود برای دفاع کردن استفاده کند . تکواندو روشی رزمی محسوب می شود برای مبارزه با پا و دست اما جانمایه ی اصلی تکواندو همان “دو” است که در بالا به آن اشاره کردیم که راه و روش زندگیست و این سیستم بر پایه ی آن بنیانگذاری شده تا جایی که محل تمرین تکواندو را “دوجانگ” یعنی محل زندگی نامگذاری کردند.
در تکواندو همانند دیگر رشته های رزمی شرقی اصول اخلاقی تکواندو یا همان “چونگ شین” عبارت اند از: احترام، بردباری و صبر، کنترل نفس، شرافت، روحیه سرسختی و شکست ناپذیری، انجام وظیفه در مقابل پدر و مادر، اتحاد و یگانگی ملتها.
باستان شناسان با توجه به نقاشی های روی دیواره های باستانی قدمت این رشته ی ورزشی را ۲۰ قرن پیش می دانند .
گفته شده است که در تصویری مردی در حال اجرای فن دفاع با دست کشیده شده است که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین تصویر موجب شده تا مخاطبان ورزش های رزمی بخصوص کره ای ها و طرفداران تکواندو این رشته را دارای سابقه ای قریمی تر و کهن تر از سایر ورزشهای رزمی مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ بدانند .
همچنین گفته شده است شواهد قابل استناد دیگری وجود دارد که شکل امروزی تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران باستان در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، این رشته های ورزشی و مبارزات آنها شامل؛ رقص با شمشیر ، تیراندازی ، نبرد تن به تن و همچنین مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند ، بود .
کشور کره در در طول تاریخ خود در جریان فرمانروایی پادشاه های مختلف و حکومت های مختلف خود جهت حفظ قوای نظامی اش همیشه توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی داشته است. حتی در طول زمان یکی از حکومت های کره سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، که آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود.
اگرچه در برهه ای از از زمان ضربات دست فراوانی وارد تکواندو شد ، اما پس از مدتی اقبال چندانی به تمرین سبک جدید این فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. غیر از ضربات دست و پا در رشته ی سوباک تکنیک های دیگری شبیه به کشتی و به اصطلاح تکنیکهای گلاویزی وجود داشت که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها یوسول به ژاپن وارد شد و در واقع به نوعی پایه گذار ورزش «جودو» شد.
در جشن‌های سالانه گوناگونی که در سال های مختلف بر گزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد .
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند..
آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.
پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آنها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.
تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصیل خود در نهایت منجر به تبدیل شدن این رشته ورزشی به ورزش ملی کره شد به رشد آن تا به امروز ادامه داشت به طوری که امروز می توان تکواندو را محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا دانست .
تکواندو شامل چهار بخش است و 4 زیر مجموعه دارد :
۱. کیورگی: مبارزه
۲. پومسه یا فرم: حرکات نمایشی
۳. هامبادانگ:حرکات رکوردی و نمایشی
۴. دفاع شخصی
لباس تکواندو سفید است و توبوک نام دارد .
باید بدانید که رنگ های کمربند همگی دارای فلسفع و معنایی در باطن خود هستند .
سبز: جوانه از خاک روییده
زرد: دانه بارور شده
آبی: گیاه در حال رشد
قرمز: گل شکفته شده
سیاه: میوه گل که شامل 10 دان یا همان دانه های میوه می باشد .
در شادزی امیدواریم که بتوانیم رضایت علاقه مندان به تکواندو را در جهت رزرو کلاس های تکواندو تامین کنیم .
آیکیدو توسط استادی ژاپنی در قرن بیستم بنیانگذاری شد و در میان رشته های رزمی به نوعی ورزشی نو پا محسوب می شود. هدف و انگیزه از خلق این هنر رزمی با شعار صلح و آشتی جهانی ، دفاع بدون آسیب زدن به حریف و در واقع وسیله ای برای دفاع بود آیکیدو تاکید بر حرکات و جنبش های داینامیک داشته و با استفاده از انرژی حریف و تشخیص بموقع ضربات حریف، کنترل او را بدست آورده و با بازگرداندن نیروی حریف به خود او، مفصل های او را قفل کرده و حرکت حریف را محدود می کند.
آی به معنای بهم پیوستن و متحد شدن
کی به معنای انرژی و نیروی درون
دو به معنای شیوه، راه و روش
بطور کلی آیکیدو یعنی هماهنگی بین روح، ذهن و انرژی درونی، که در این رشته قویترین سبک دفاع شخصی و منحصر بفرد مورد استفاده قرار می گیرد.
سال ها قبل جنگنده ای مشهور ، که توسط برمه ها دستگیر شد ، پیشنهاد داد تا با ۱۲ نفر از قویترین مردان آنها مبارزه کند. در این مبارزه تن به تن، وی همه را شکست داده و آزادی خود را بدست آورد و به کشور خود سیام بازگشت. از آن به بعد این سبک ورزش رزمی جنگی بسیار مورد استقبال قرار گرفت. موی تای یکی از قویترین و خشن ترین رشته های رزمی تاکنون معرفی شده است. این رشته ورزشی مشت زنی تایلندی است، سبک آزاد دارد.
موی به معنی مبارزه
و تای از ابتدای نام تایلند گرفته شده است
این ورزش رزمی در ۵ راند سه دقیقه ای با زمان استراحت دو دقیقه ای بین هر راند برگزار می شود.
زمانی که در حکومت استبدادی چین در سال قانون منع استفاده از شمشیر اجرا شد، مردم به سمت آموزش هنرهای مبارزه ای با دست خالی روی آوردند و همین مسئله باعث شکوفایی کاراته شد. استاد بزرگ کاراته اوکیناوا، هنرجویان بزرگی را با تکنیک های کاراته آشنا کرد و سبک های گوناگون کاراته را به ژاپن معرفی کرد. اما در قدمتی سه هزار ساله بودیدهاراما که از پیشوایان بودایی هندوستان بود حدود ۵۲۵ سال پیش از میلادمسیح خود را به معبد شائولین چین رساند و جزء مبتکران کاراته محسوب می شود.کاراته در سه سبک کنترلی، غیرکنترلی و رینگی دسته بندی می شود. این ورزش رزمی به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) است که شامل ضربات سریع دست و پا می شود.
جودو
جودو بیشتر به کشتی شبیه است و در این ورزش مشت و لگد وجود ندارد . جودو در واقع هنر جنگی تن به تن سامورایی ها و کشتی پهلوانی باستانی ژاپنی است. جودو سال ۱۹۶۴ المپیک توکیو، اولین ورزش رزمی است که در المپیک سال 1964 توکیو که به میزبانی ژاپن برگزار می شد به مسابقات المپیک وارد شد
کلمه ی جودو از دو واژه جو به معنای آرام
و دو به معنای راه و روش گرفته شده است
جودو یک روش جهت تربیت ذهن و جسم انسان می باشد
در این رشته ورزشی رعایت ادب و احترام متقابل دو حریف بسیار مهم بوده و مسایل اخلاقی در آن لحاظ شده است. فنون جودو در سه بخش اجرا می شود :
فنون پرتابی: ناگه وازا
فنون خاک: کاتامه وازا یا نه وازا
فنون ضربه ای: آتِمی وازا
لباس جودوکاران جودوگی نام داشته و معمولا سفید یا ابی است .
در جودو نیز همانند رنگ کمربندها که نشاندهنده درجه هر ورزشکار می باشد به ترتیب: سفید- زرد- سبز- بنفش- قهوه ای (۳ درجه) و سیاه (۱۰ دان).
ووشو و کونگ فو
در شرق و هنر های رزمی دو رشته ی ورزشی کنگ فو و ووشو مترادف به شمار می روند و نزدیکی های زیادی دارند و به نوعی هم خانواده به شمار می روند . واژه کونگ فو اشاره به هر مهارت پیچیده انسانی دارد که حتی می تواند فقط یک هنر رزمی نباشد و اصولا هر مهارتی که فردی با تلاش و سعی و کوشش و صرف زمان به دست می آورد کنگ فو محسوب می شود. یعنی کلیه تمرینات بدنی و ذهنی که در راستای بدست آوردن یا تکامل مهارتی انجام می گیرند همگی کنگ فو محسوب می شوند. حتی به عنوان مثال فردی می تواند به کنگ فوی آشپزی بپردازد .
ولی ووشو صرفا یک هنر رزمی و جنگیدن است و مسابقات آن در دو بخش اصلی سانشو یا ساندا، با سلاح و بدون سلاح (مبارزه) و تالو (اجرای فرم) برگزار می شود.ووشو یکی از کهن ترین و کامل ترین ورزش های رزمی دنیا شناخته شده است. پس از انقلاب کمونیستی چین سال ۱۹۴۹ دولت چین فنون جدید و کمربندهای ورزش رزمی را به این ورزش اضافه کردند. مسابقات جهانی کونگ فو تحت عنوان ووشو سنتی برگزار می شود. درجه بندی رنگ کمربندهای ووشو ( سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه ای، قرمز، مشکی دان ۱ تا دان ۹) می باشد. ووشو بیش از ۳۰۰ سبک در دو صورت سبک های سرسخت و سبک های نرم دارد. در شمال چین این ورزش با نام ووشو بیشتر شناخته می شود و در جنوب چین این رشته ورزشی کونگ فو نامیده می شود .
کن دو
هنر رزمی شمشیرزنی توسط سامورایی های ژاپنی مورد استفاده قرار می گرفته است. از سال ۱۹۲۰ انجمن سراسری رزمی ژاپن رسما نام کن دو را برای این ورزش انتخاب کرد. کلمه کِن دو به معنای «راه شمشیر» می باشد که شمشیرزنی سنتی سامورایی ژاپنی محسوب می شود. در برهه ی زمانی ای پس از جنگ جهانی کن دو پس از جنگ جهانی پس از جنگ جهانی دوم کن دو ممنوع شد و پس از مدتی مجددا فعال شد.
در فلسفه ی کن دو هدف این چنین عنوان می شود : تربیت شخصیت انسانی با اصول و قواعد کرامت و ادب و همچنین پرورش ذهن و روحیه با انجام تمرینات سخت می باشد.
مژده ی شادزی به علاقه مندان کن دو این است که قرار است به زودی کلاس های کن دو به سایت شادزی اضافه گردد .
ش ا د ز ی
تای چی یکی از قدیمی ترین و باستانی ترین ورزش های رزمی است که بواقع از قویترین متدهای انسان سازی می توان آن را نام برد که تکنیک ها و حرکات آن حرکاتی نرم و باتمرکز بر جریان انرژی است، همچنین می توان تای چی را بیشتر به یوگا شبیه دانست ، و باید به این نکته اشاره کنیم که تای چی و چی کنگ از 1 خانواده هستند و برخی این دو را یک ورزش می دانند و برخی 2 ورزش ، اما چیزی که مسلم است این دو دارای یک ریشه هستند .
در ادامه در شادزی مثال ورزش های رزمی غربی می توان به عنوان مثال از بوکس و کیک بوکسینگ نام برد .
ورزش های رزمی غربی نسبت به ورزش های رزمی شرقی بیشتر دارای مبارزات آزاد و زد و خورد هستند تا توجه به مفاهیم فلسفی و اخلاقی.
مسلما سر آمد ورزش های رزمی غربی ورزش بوکس است که شناخته شده ترین و معروف ترین ورزش رزمی به شمار می رود که می توان نام مشت زنی را به آن اطلاق کرد، ریشه ی نوین بوکس را آمریکا و ریشه ی کهن بوکس را یونان می دانند هر چند که به هر حال زد و خورد بوسیله ی مشت از دیرباز در میان بشر ریشه ای کهن دارد .
و همین طور در تکمیل معرفی ورزش های رزمی غربی در مقاله ی امروز خود در شادزی می توانیم به توضیح در مورد کیک بوکسینگ بپردازیم ، البته با این توضیح که خیلی ها عقیده دارند کیک بوکسینگ نیز ریشه شرقی در آسیا و ژاپن دارد اما در این مقاله منظور شادزی از کیک بوکسینگ، کیک بوکسینگ آمریکایی است که تاریخ آن به 1970 بر میگردد و خود این رشته ترکیبی از تکنیکهای مشت زنی بوکس با تکنیک و ضربات پا است .
بطور کلی می توان ورزش های رزمی غربی را نسبت به ورزش های رزمی شرقی خشن تر دانست .
در جمع بندی این مقاله ، باید به این نکته اشاره کنیم که شادزی در این مطلب قصد بر این داشت تا با نشر اطلاعات و معرفی رشته های مختلف ورزشی شما را از تنوع بالای ورزش های رزمی مطلع سازد و همچنین سعی بر زدودن افکار منفی و پیش فرض هایی که مبنی بر خشن بودن ورزش های رزمی وجود دارد، بود. امید است با بالا رفتن اطلاعات ، دید جامعه نسبت به ورزش های رزمی مثبت تر شده و همچنین پذیرش جامعه در این رابطه بالا رود . و امیدواریم که شادزی توانسته باشد در ادامه در این فرهنگ سازی سهیم بوده باشد تا ورزش های رزمی در فرهنگ ورزشی مردم جای گیرد و به این واسطه جامعه ی ورزشی از مزایای تمرینات رزمی بهره برد . و حتی در افق بلند مدت تر بواسطه ی ترویج ورزش های رزمی نظم و انظباط و احترام به قانون در جامعه افزایش یابد .
مژده ی شادزی به شما این است که در سایت شادزی و هم چنین اپلیکیشن شادزی شما می توانید به جستجوی رشته های رزمی گوناگون بر اساس فاکتورهای مختلف مد نظر خوتان نظیر خود رشته ی رزمی و سبک آن ، مربی ، مکان برگزاری کلاس رزمی ، وجود یا عدم وجود کلاس آنلاین ، و هم چنین امتیازاتی که باشگاه یا مربی مورد نظر از مخاطبان گرفته اند بپردازید و علاوه بر دسترسی به اطلاعات اولیه حتی می توانید در خود سایت و اپلیکیشن شادزی به صورت آنلاین کلاس رزمی مدنظرتان را ثبت نام کنید .
شما با مراجعه به سایت شادزی می توانید به انواع ورزش های رزمی خصوصی و یا باشگاهی و همچنین کلاس های رزمی آنلاین و غیر آنلاین جهت ثبت نام در شادزی دسترسی داشته باشید .
ورزش های رزمی متنوعی نظیر بوکس، کیک بوکسینگ، ام ام ای، دفاع شخصی، کونگ فو، تکواندو و ... در حال حاضر در شادزی موجود هستند و شما می توانید با مراجعه به سایت و اپلیکیشن شادزی کلاس رزمی دلخواهتان را به صورت آنلاین رزرو و ثبت نام کنید .
با رزمی ، شاد زی
