پیرمردی حدود ۸۰ سال که سرزنده و حواس جمع در حال کسب و کار است. مردی که خود و فرزندان خود را سال ها با تولید نخ و فروش آن در بازار رشت اداره می کند. هنر و دانش این مردمان بی نظیر، در حالی در حال از دست رفتن است که روز به روز اقبال مردم نسبت به هنر و دانش ایشان کمتر می شود و محصول ایشان در میانشان کم رنگ تر.
بازار رشت که مشابه دیگر بازارهای تو در تو و پر از تاریخ این مرز و بوم زمانی هم محل ساخت بود و هم محل فروش، حال جای خود را به افرادی داده که تنها به دنبال خرید ارزان قیمت محصولات بی کیفیت و بدون اصالت خارجی هستند تا با قیمتی نازل به مردمی که نازل می خرند، بفروشند.
راسته میخ سازان که احتمالا محل تولید و فروش میخ بوده حالا جای خود را به پلاستیک فروشان چینی و جوراب فروشان بدلی داده است. مسجد کاسه فروشان که بواسطه قرار گرفتن در راسته کاسه فروشان به این نام خوانده میشده و زمانی محل فروش کاسه های سفالی همین مرز و بوم بوده، تبدیل شده به محلی برای فروش لوازم بنجل چینی و خارجی.
شاید تلاشی نشد برای احیای این صنایع و نحوه ارایه ایشان میان ما، اما فرصت هنوز هست برای احیای تفکر تولید اصل بجای تولید سرسری و بی کیفیت برای مردم.
همه میدانیم که وضع اقتصادی وخیمی بر مملکتمان سایه انداخته است، اما چگونه می توانیم قطعه گمشده پازلی از زمینی باشیم که خود در آن به بازی مشغولیم؟
