زمانی میکروفن نبود دوربین و گوشی و رسانه نبود و به‌جای آن فقط کلام بود و دست‌نوشته و قلمی که حرمت داشت. امروزه فضا عوض شده و شرایط تغییر کرده است، ولی در همین حال هنوز یک‌چیز پابرجاست؛ شرافت قلم، شرف تریبون، آبروی رسانه و حیثیت متکلم نگارنده نویسنده و یا مجری. به همین خاطر است که توقعات بالا می‌رود و دیگر کسی از مجری برنامه توقع مهمانی که تقلید صدا می‌کند یا از جیبش خرگوش درمی‌آورد ندارد. اوضاع اجتماعی ما و روحیات مردم ما بسیار حساس و شکننده شده و برای برنامه‌سازی و تولید محتوا باید وسواس‌های بیشتری به خرج داد. به همین خاطر است که تعجب می‌کنیم فردی که خود را متخصص حوزه سینما می‌داند چگونه این امنیت را برای خود متصور شده که به خود اجازه داد رو به دوربین اعلام کند من به شعور چند میلیون مخاطب فلان فیلم توهین می‌کنم! آیا ادبیات‌های بهتری برای نقد نیست؟ آیا می‌شود به صرف داشتن رسانه و دوربین هرچه می‌خواهد دل تنگت بگویی و بعد با خیال راحت لیوان آبت را سر بکشی و پیروز از جنگ یک‌طرفه که خود باعث و بانی آن بودی برای مباحثه و نقد بعدی آماده شوی؟!
یا به‌طور خاص کارشناس دیگری که این روزها پا به رسانه ملی گذاشته است و ظاهرا آنچه که در آن استاد است مغلطه و سفسطه و خاص‌انگاری خود و تفکرات خود است. ایشان به‌راحتی به جامعه پزشکی توهین‌های زیرپوستی و در جاهایی هم شفاف می‌کند و برای همراه‌کردن مخاطبدست روی نقاط حساسیت‌برانگیزی چون فاصله طبقاتی و اختلاف حقوق می‌گذارد و برای پیروزی قاطع از سهمیه‌های اندک دانشگاهی جهت رشته‌های پزشکی مایه می‌گذارد و فراموش می‌کند در قرن 21 تصاویر صحبت‌های چندماه قبل ایشان در آرشیوها موجود است که با همین بیان کارشناسی و منتقدانه به سهمیه‌های بالای پزشکی تاخته بود. در اینکه پرشکی نیز مانند بسیاری دیگر از اصناف خالی از اشکال نیست بحث دیگری است که برای آن هم می‌توان مستند و دلسوزانه آنها را مطرح کرد به چالش کشید و با ارائه راهکارهای منطقی و اجرایی متناسب با ظرفیت‌ها در جهت اصلاح آن کوشید، ولی تخریب جامعه بزرگ پزشکی در رسانه ملی جای هیچ دفاعی ندارد و اینجاست که باید پرسید آیا در کشور ما هیچ متخصص و کارشناس دیگری وجود ندارد که عرصه سیما باید مجال تاخت‌وتاز عده‌ای خاص شود و این امنیت روانی برای ایراد هرگونه کلامی با هر شکلی از ادبیات از کجا آمده است و تا کجا ادامه خواهد داشت و آیا بالاخره بس می‌شود. خلاصه که با هر سیاست و برنامه‌ای که این دوستان می‌آیند و نطق می‌کنند کاش یادشان نرود شرف قلم و حرمت رسانه را که این دیگر جامعه پزشکی نیست و از درون ویران می‌کند.
