تهران از دیرباز یکی از اولویت‌های زندگی بوده و این تمایل به جایی رسیده است که امروزه از هر شش ایرانی یک نفر در تهران بزرگ زندگی می‌کند. موضوعاتی چون اشتغال، مراکز درمانی و سرگرمی‌ها مهمترین علل مهاجرت به این ابرشهر است. شاید بپرسید چرا ابرشهر؟ که در جواب باید بگویم کلانشهر دارای ویژگی‌های خاص خودش است که تهران با ردشدن از مرزهای یک کلانشهر مبدل به ابرشهر شده است و اصلا شهر خودم است و دوست دارم این‌گونه صدایش کنم. با شروع مهاجرت‌ها به تهران مشکلاتی از قبیل مسکن و تردد قبل از سایر چالش‌ها ظهور کرد و باعث همسان‌سازی مشکلات با خواسته‌ها در شرایط زمانی آن برهه گردید اما چیزی که در این میان عموما پررنگ بوده اما در بحث اجرایی نه به‌طور مشخص قطعی، بلکه تا درصد بالایی عملا تعطیل بوده بحث محیط زیست تهران بزرگ و شهرستان‌های اطراف آن است. اگر دنبال مطلب طنز می‌گردید باید شما را به ادامه بحث دعوت کنم. سیل جمعیت در تهران و فرهنگ عجیب پایتخت‌نشینی خواسته‌های خود را داشته و از جمله آن شعار هر تهرانی یک خودروی شخصی! اینکه با علم به اثرات افزایش خودروها چرا عامه مردم از خرید آن استقبال می‌کنند یک بحث است و مشکلات ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهری بحث دیگر اما نهایتا در این میانه سالانه تعداد قابل‌توجهی خودرو به شهر تزریق می‌شود اما خروجی خودروهای فرسوده و از رده خارج عموما قابل قیاس با ورودی‌ها نیست و از نظر هم دور نماند که خودروهای جدید هم کمکی به کاهش آلودگی هوا نمی‌کنند و در نهایت این حجم از ترافیک شهری آلودگی هوایی را ایجاد می‌کند که اولین معترض آن همان شهروندان صاحبان آن خودروها هستند. در خصوص نظارت بر بخش آلودگی هوا بخش‌های اداری زیادی به‌طور موازی، منقطع و نقطه‌به‌نقطه در کنار هم در حال فعالیت هستند و دستاوردهای خوبی نیز در این خصوص داشته‌اند که اثرات آن را به‌طور مشخص در عدم تغییر محسوس در میانگین آلودگی هوای تهران طی بیست‌سال گذشته و بالارفتن درصد بیماری‌ها و مرگ‌ومیر ناشی از آن می‌بینیم. شاید بپرسید از این دستاوردها که برای مردم اتفاق مثبتی حاصل نشده است که باید بگویم برای مسئولان تا دلتان بخواهد حاصل شده است! جلسات هفتگی، ماهانه، سالانه، دوسالانه، روزانه، نیم‌روزانه (جلسات صبحگاهی همراه با نیمرو!) تشکیل می‌شود و اعداد و ارقام ردیف می‌شوند و به افتخار خودشان هورایی می‌کشند و در نهایت به‌عنوان خروجی جلسه طرح جدید تردد خودروها را اعلام رسمی می‌کنند و بدون توجه به ذات آلاینده خودروها محدوده استفاده از وسایل نقلیه را تا سر کوچه و نبش اولین میدان از چهار جهت اصلی محدود می‌کنند و سریعا در جلسه بعدی پاسخگوی اصحاب رسانه می‌شوند و از فتح و فتوحات خود می‌گویند! ظاهرا این ستون کفاف محیط زیست تهران را نمی‌دهد و حتی هوا هم هنوز پس است و آب و پسماند و صوت و صنعت مزاحم و الباقی بماند برای روزهای بعد!
