آدم گرسنه دین و ایمان ندارد. حالا کباب سلطانی نشد جوجه کباب، نشد کوبیده اونهم نشد نیمرو، نشد نون خشک سق میزنیم. شاید بگویید سلیقه ها متفاوت است و ممکن است یک سری نیمرو را ترجیح بدهند ولی باید بگویم سلیقه یک چیز است و کیفیت چیز دیگر و اصلا چرا یک سری غذاها همیشه گرانتر است؟ چرا در عروسی ها و مجالس رسمی کسی املت سرو نمیکند؟ حتی اگر داماد عاشق خورش کرفس باشد هم سهمی در شام عروسی ندارد و همیشه در همه حال یک سری غذاهای خاص پخته و ارائه میشود. حال اگر شرایط به گونه ای شود که دسترسی به کباب نباشد ناخواسته دنبال قیمه میرویم قیمه و قورمه نبود سراغ کتلت و املت و هر چیزی که امشب را هم تا سحر سیر بخوابیم. هنر غذای روح است و موسیقی خوب تجلی والای هنر، اگر موسیقی خوب ساخته نشود یا ساخته شده باشد و پخش نشود یا درست پهش نشود مردم گرسنه سراغ خالتور و آهنگهای کوچه بازاری میروند. وقتی در فضای روحانی ماه مبارک رمضان مردم عاشق معنویت را از نوای ملکوتی ربنا محروم میکنیم نباید از جنتلمن و سلطان منه های نسل جدید شاکی شویم. همان سالهایی که خواننده جمعه را مانند خود جمعه تعطیل کردین ناخواسته چراغ زیرزمین های بی کیفیت را باز کردیم. چلوماهیچه را از جلوی گرسنه برداشتیم و خاگینه جایش گذاشتیم و بعد میگوییم چرا مردم انقد سطحی پسند شده اند!؟ شما گذاشتید کار خوب تولید شود که گوش ندادند شما اجازه پخش آثار فاخر را دادید که سراغ مرسی و سرسی رفتند؟ آن چند دانش آموز زاده و بزرگ شده همین دوران سطحی نگری و سطحی شنوی و سطحی بینی هستند که امروز با مانکن ها دم میگیرند و با هزارپا ریسه میروند و فردا خدا داند که پایین تر از این کجاست. اگر نپذیریم انتهای ابتذال فرهنگ و هنر همین جا است که ایستاده ایم
