عطا (پولاد کیمیایی) و حسن (ساعد سهیلی) که به ایران بازگشته‌اند، قصد انتشار آلبوم موسیقی دارند اما از توان پرداخت هزینه عاجز هستند. در این شرایط آن دو با فردی ثروتمند (بهنام بانی) مواجه می‌شوند و شرایط به شکلی دیگر پیش می‌رود.
کارگردان
سعید سهیلی: کارش را با ساخت آثار درامی همچون «مردی از جنس بلور» در سینما آغاز کرد اما بعدها تغییر رویه داد و به فیلمساز کمدی‌ساز تبدیل شد. «چارچنگولی» و «ژن خوک» از جمله ساخته‌های دیگر سعید سهیلی در سینما به شمار می‌رود.
نقد فیلم «گشت ارشاد 3»:
اولین قسمت از فیلم «گشت ارشاد» علی‌رغم تمام ضعف‌های ساختاری که داشت، توانست بخشی از جامعه معترض به گشت ارشاد را همراه خود کند و با توسل به شوخی‌های عجیب‌وغریب، به فروشی قابل‌توجه در گیشه دست پیدا کند. در ساخت دوم اما خبری از المان‌های موفق قسمت اول نبود و کیفیت ساخت اثر به‌مراتب ناامیدکننده‌تر از قسمت اول بود. بااین‌حال، به لطف آشنایی تماشاگران با نام «گشت ارشاد»، قسمت دوم نیز در گیشه موفق بود تا سعید سهیلی را مجاب به ساخت قسمت سوم نماید. فیلمی که با خبرسازی‌های گوناگون سعی در ساختن جنجال داشت اما در نهایت بی‌آنکه هیچ‌کدام از آن جنجال‌ها تغییری در وضعیت فیلم ایجاد کنند، اثر روانه سینما شد.
«گشت ارشاد 3» منطبق با سیر نزولی این سری از فیلم‌ها ساخته شده است. فیلمی که حالا به مرحله‌ای رسیده که به طور واضح و مشخص اعلام کرده نیازی به فیلمنامه ندارد و صرفاً با لوده بازی در مقابل دوربین و بیان تکه کلام‌های رایج در شبکه‌های اجتماعی می‌توان بیش از یک ساعت فیلم سینمایی ساخت. اما ظاهراً این رویکرد هم برای سازندگان کافی نبوده و آنها برای مبتذل کردن هرچه بیشتر قسمت سوم «گشت ارشاد» از هیچ تلاشی فروگذار نبوده‌اند! سازندگان در این قسمت به سراغ بهنام بانی رفته‌اند تا از محبوبیت‌ها و ظرفیت‌های کمیک این خواننده برای حضور در فیلم استفاده نمایند اما این حضور باعث شده تا بخش زیادی از فیلم به آواز و کنسرت این بازیگر بگذرد!
در این شرایط، مدت‌زمان مفید فیلم چیزی کمتر از 50 دقیقه است که در همان 50 دقیقه هم شخصیت‌های داستان در حال بازگو کردن مُشتی جملات تکراری هستند که سال‌ها پیش در «گشت ارشاد 1» آن را بیان کرده بودند. فیلم با یک مقدمه بی‌سروته که در آن متوجه می‌شویم شخصیت حاجی (با بازی حمید فرخ‌نژاد) حذف شده آغاز می‌شود. در ادامه نیز فیلم همان رویکرد مبتذل قبلی خود را تکرار می‌کند و آن تعیین وضعیت برای پوشش زنان و شوخی‌های دم‌دستی و سطحی با افراد مذهبی است؛ شوخی‌های خنثی و بی‌ثمری که از فضای مجازی گرفته شده، میزان گزندگی و نافذ بودن آن از بین رفته و در نهایت نسخه‌ای ملایم و مبتذل که در آن‌همه چیز معنای دوپهلو گرفته باقی‌مانده است.
