روایت جنگ ایران و عراق همیشه قرار نیست دفاع مقدسی باشد که در آن مادرها با جان و دل فرزندان رشیدشان را که هنوز پشت لبشان سبز نشده از زیر قرآن رد می کنند، داوطلبانه به جبهه های نبرد حق علیه باطل می فرستند، با شنیدن خبر شهادتشان خم بر ابرو نمی آورند و زینب وار صبر می کنند. لم یزرع و هرس هر دو کتاب هایی هستند که به جنگ ۸ ساله از زاویه دید جدیدی نگاه می کنند.
در لم یزرع داستان در زمان جنگ اما نه در ایران بلکه در عراق و در دل خانواده ای شیعی که فرزندشان راهی جنگ با ایران شده رخ می دهد و در این میان نویسنده با قلم توانانی خود به رفتارهای رژیم بعثی با بازماندگان کشته شدگان جنگ و نیز فشارهای زیادی که به ساکنین محله های شیعه نشین وارد می کند اشاره کرده است. این سخت گیری ها تا حدیست که آنها حتی اجازه کاشت یک سبزی ساده در باغچه خانه شان را نیز ندارند. اما نکته جالب داستان غافلگیری هایش است که پیشنهاد می کنم با مطالعه کتاب، از آن لذت ببرید. در پایان، لم یزرع از آن کتاب هایی ست که وقتی تمام می شود دلتان می خواهد سراغ سایر آثار نویسنده بروید.
هرس هم داستان خانواده ایست که در آن رسول، مشغول کار در شرکت نفت است و برای خود آینده درخشانی را تصور می کند. آینده ای که با شروع جنگ تلاش های بی حد و حصر رسول برای ساختن آن بی نتیجه می ماند. در هرس کسی برای شرکت در جنگ داوطلب نمی شود و برای ساختن شهر از نو کاری نمی کند. وقتی دشمن به خرمشهر حمله می کند، رسول که پسرش را از دست داده دست خانواده اش را می گیرد و به اهواز می برد. می گویند وقتی کشوری درگیر جنگ می شود، تا ۵ نسل تحت تاثیر اثرات منفی آن قرار می گیرند که در هرس ما نابودی سه نسل یعنی مادر، همسر و دختر رسول را میبینیم. رسول و خانواده اش در بسیاری از لحظه های سخت حتی از خدا به خاطر وضعیت موجود شکایت نمی کنند، چه برسد که بخواهند از او کمک بخواهند. شخصیت های هرس در عین کنار هم بودن، تنهای تنها هستند و هیچ نخ تسبیحی آنها را به هم وصل نمی کند. وجود تعلیق های زیاد در داستان، توصیف ها و روایت های دقیق و جذاب و در نهایت روایت غیر خطی و در عین حال غیر گیج کننده از ويژگی های مهم این کتاب است که باعث می شود با شروع آن تا انتها و بدون توقف آنرا بخوانید.
