دقت کردین آهنگ‌های ما عمدتا غمگین هستن؟!
آیا توجه کردین که تقریبا همگی حتی اگر ضرب‌آهنگ بالایی داشته باشن، شعرشون لبریزه از افسردگی و تنهایی و رهاشدگی و نرسیدن به معشوق؟
ازون‌طرف اشعار زیادی داریم که بسیاریشون شاد هستن و مدتهاست که بین خواننده‌هامون از مُد افتادن! -1-
و جای تاسفه که چرا اینهمه از غمهای ائمه اهل البیت ع میشنویم اما از شادیاشون نه!
بقول اون بزرگ:
"پروردگارا به تو پناه می‌جویم از علاقه به اندوه" -2-
منابع
-1- بسیاری از اشعار توحیدی یا داستانهای عرفانی
-2- تَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْ حُبِّ اَلْحُزْنِ - النبی صلی اللّه علیه و آله
