درست که فکر کنی، می‌بینی نسبت رضایت به درآمده که مهمه، نه خود درآمد! منحنی زیر، یک برآورد اقتصادی-لذتی هست. ببینیدش:
منحنی میگه:
درآمدت وقتی از خط فقر بالاتر میره، راضی‌تر میشی. وقتی از حد آسایش بالاتر میره، شادتر میشی البته نه به اندازه اولی. بعد از اون زندگیت میره بسمت لاکچری شدن و تو شادتر میشی اما باید خیلی خرج های لوکس بکنی تا به اندازه قبل شاد بشی. بعد از اون دیگه به نقطه خطر میرسی. جایی که دیگه خرج کردن بسه!
اگه پول و خرجت ازین بالاتر بره، آدم غمگینی میشی، تا جایی که دیگه با هیچی شاد نمیشی! ??
بعد از کشف شدن این منحنی، ی آدم باذوق پیدا شد منحنی رو با یک ترفند زیبا دوباره رسم کرد. ببینیدش:
منحنی دوم اینطور میگه: از هر نقطه ای بعد از آسایش و قبل از بسندگی، رضایت و شادی رو میشه به سمت بی‌انتها برد، طوری که با هر خرج کردنی، شادتر و شادتر بشی!
اسمِ این نقطه عطف رو گذاشت: "خدمت" یا participation؛ یعنی شروع به خرج کردن برای دیگران.
و اما آخرین نسخه‌ای که برای شادی پیچیده شده؛
تصور کن اونایی رو که محدوده های دانش یا ظلم رو شکستن، اون هم بدون هیچ توقعی، همونایی که بارها شکست خوردن یا روزها بی‌خوابی کشیدن یا در نهایت جانشون رو دادن!
آره! دانشمندان و شهیدان با خدمت کردن؛ منحنی رضایت و شادی رو بسمت بی‌نهایت بردن.
خوش باش، با خدا باش و پادشاهی کن
