در حال مطالعه کتاب آینده نزدیک نوشته کلوین کلی هستم.این کتاب توسط نشر آموخته به فارسی ترجمه شده است.سعی خواهم کرد قسمت های مهم این کتاب را با شما به اشتراک بگذارم.
"آینده نزدیک" سعی می کند ذهن ما را برای سال 2050 آماده کند.در واقع می کوشد که پیش بینی کند تا 30 سال بعد با چه آینده ای روبرو هستیم.
بیشتر فناوری هایی که در سال 2050 به زندگی ما جهت می دهند هنوز اختراع نشده اند.این خبر خوبی است.زیرا می تواند مسیر های جدیدی را به کسانی که دوست دارند آینده را شکل دهند نشان دهد.ما به شکل اجتناب ناپذیری به سمت تکنولوژی های نوظهور در حال حرکت هستیم.
ممنوع کردن یک چیز اجتناب ناپذیر همیشه و همیشه نتیجه عکس می دهد.
در حال حاضر در دورانی زندگی می کنیم که همه چیز در حال تغییر است.همه چیز در حال بهبود است.ما در حال بهتر شدن هستیم.
تمام چیزهایی که می شناسیم برای نگهداری از خودشان به نظم و ترتیب و انرژی خارجی نیاز دارند.پس نیاز به بهبود برای از بین نرفتن ضروری است.دنیا به سمت بهتر شدن رفته است.امروز صبح که از خواب بیدار شدید، به احتمال زیاد نرم افزارهای روی تلفن هوشمند شما،به صورت اتوماتیک بروز شده اند.در این بروزرسانی ها که به صورت روزانه می شود،همه چیز در حال بهتر شدن هستند.ما مجبور هستیم بروز شویم چه خودمان چه نرم افزارهای داخل گوشی درون جیبمان.هر چه بروزرسانی را به تعویق بیاندازیم هزینه بیشتری را پرداخت خواهیم کرد.
زمان آن به سر رسیده که یک مهارت پیدا کنیم و چند سالی به آن دست نزنیم.ما روزانه باید بروز شویم.این قانون دنیای کنونی ماست.به عبارتی اگر به سمت جلو در حرکت نباشیم در واقع در حال پسرفت هستیم نه درجا زدن.
امروز کمی بهتر از دیروز.این فرایند بهتر شدن به واسطه کند بودنش،ممکن است این حس را به آدمی القا کند که در حال در جا زدن است.زیرا نمیتوان این فرایند را که به آرامی حرکت می کند مشاهده کرد.این بهتر شدن در افق زمانی معنا پیدا می کند.برای مثال فرایند تکامل گوشی های هوشمندتان را در نظر بگیرید .و یا وضعیت بهتر شدن نرم افزار مورد علاقه تان را.
بهتر شدن هر روزه چیزها ،ما را به تازه کارانی دائمی تبدیل خواهد کرد.هر روز باید یاد بگیریم و هر روز باید چیزهایی که بلدیم را دور بریزیم.اگر هم دیر بروز شوم هزینه خواهیم داد.
در 30 سال آینده همه چیز به اینترنت وصل خواهد شد.همه چیز در اینترنت قابلیت جست جو پیدا خواهد کرد.به نسخه گذشته از هر چیزی می توان سفر کرد.اینترنت سعی خواهد کرد ما را پیش بینی کند.اتصال به اینترنت مثل برق خواهد شد و زمانی متوجه نبود آن می شویم که قطع است.این ها نمونه ای از بهتر شدن هستند.
ما به سمت آرمان شهر حرکت نمی کنیم.به سمت ویرانشهر هم در حال حرکت نیستیم.به سمت شهری حرکت می کنیم که هر روز بهتر می شود.فقط کمی بهتر.به صورت روزانه مشکلاتی بوجود می آوریم و بعد سعی می کنیم آن ها را بهبود بدهیم.با این تفاوت که نرخ بهبودهایمان کمی بیشتر از ایجاد مشکلات جدید است.
