تعریف ابتدایی تئاتر بسیار ساده تر از چیزی است که تصورش را می کنید:
الف در نقش ب برای ج اجرا می کند.
به همین سادگی تئاتر شکل می گیرد.
یکی از مهم ترین ارکان تئاتر حضور زنده تماشاگر است. با این همه تنها رکن تئاتر و تمام چیزی که میان تئاتر و سینما فرق می گذارد این نیست.
در تئاتر جادوی تدوین، فیلم برداری و... وجود ندارد. هرچند تئاتر می تواند از این ویژگی ها استفاده کند.
در تئاتر هیچ فیلم برداری نمی تواند به شما دستور بدهد که به چشم های بازیگر نگاه کنید و یا حالا گلدان را ببینید.
تئاتر به نسبت سینما برای تماشاگر هنر آزاد تری است. شما به وسعت یک صحنه حق تماشا دارید. شاید نور شما را به سمتی هدایت کند و بقیه مناطق را از دید شما بپوشاند ولی باز هم شما آزادی های خود را دارید.
جادوی تئاتر در قرارداد شکل می گیرد.
با یک مثال قرارداد را بیشتر توضیح خواهیم داد:
در تئاتر شما می توانید یک پارچه آبی رنگ بیاورید و به همه بگویید که این دریاست. همه باور خواهند کرد. همه می دانند که شما نمی توانید در صحنه تئاتر دریا داشته باشید. پس می بخشند و باور می کنند.
ولی در سینما خیر. شما باید هر طور شده حتی اگر نمی توانید به کنار دریا بروید حتی لحظه ای اجازه ندهید که تماشاگر باور کند در کنار دریا نیستید. غیر واقعی بودن جلوه های ویژه برای تماشاگر سینما خنده دار است در حالی که برای تماشاگر تئاتر همه این ها طبیعی است.
بازی با قراردادها می تواند از یک داستان ساده یک جادو خلق کند و حتی شاید بتواند زمانی که شما حضور ندارید حضورتان را تداعی کند.
در ادامه می توانید یک فیلم اجرا که برای پخش اینترنتی فیلم برداری شده است را ببینید. فیلم اجرایی که تلاش کرده بدون حضور تماشاگر ویژگی های تئاتری خود را حفظ کند و یک تئاتر باشد.
فیلم تئاتر ده یک فیلم اجرای محیطی در خانه
اگر نظری در رابطه با این فیلم اجرا داشتید و یا سوالی بود، کامنت کنین. من در خدمتم
