اولین باری که کلیشه از رانندگیش فهمیدم یه زن پشت فرمون هست رو شنیدم 18 سالم بود. تازه فکر گواهینامه گرفتن بودم و فکر میکردم اندازه هر آدمی دیگه، ترس، باور و محدودیت برای راننده شدن دارم اما حساب نگاه جنسیت زده جامعه رو نکرده بودم!
سازمان ملل متحد، هرگونه رفتار که منجر به آسیب بدنی، جنسی، روانی و رنج زنان شود رو خشونت علیه زنان تعریف کرده و اون رو موجب تبعیض و گسترده و عمیق تر شدن نابرابری میان زن و مرد می دونه. این یعنی تموم شوخی ها و پیشنهادها مثل گاز توی آشپزخونه اس، دخترو چه به این کارها، بگو مامانت دبه بخره ترشی بندازه، خیلی چاقی، عمل زیبایی کنی خیلی بهتر میشی همشون یه جور خشونت هستند که در گذر زمان اعتماد بنفس زنان رو نشونه میگیره و باعث کمرنگ شدن حضورشون در عرصه های مختلف میشه. جالب اینه که بعضی از این باورها انقدر توی جامعه جا افتاده که ما امروز بیشتر از همیشه شاهد خشونت زنان علیه زنان هستیم به خصوص در زمینه ظاهر و عمل های زیبایی...
امروز 25 نوامبر روز جهانی خشونت علیه زنان بود. من به این روز نگاه دیگه ای دارم. به نظرم باید خشونت زبانی، نگاهی و رفتاری (که از خشونتهای پنهان اما عمیقا اثرگذار جامعه هستند) رو علیه هر "انسانی" متوقف کنیم و در برابر حرفهای این مدلی عکسل العمل نشون بدیم تا این کلیشه ها که دیگه حتی گاهی متوجه آسیبشون هم نیستیم هر روز کمتر و کمتر شن. حق هر انسانی در هر جایی و با هر وضعیتی برخورداری عادلانه از موقعیتها، ظرفیتها و امکانات هست. ناامید کردن حتی یک نفر توی این مسیر، چرخه حیات اجتماعی هممون رو مختل می کنه...
