نویسنده:محمدحسن یزدانی
برای دانستن اینکه جاهلیت مدرن چیست، ابتدا باید بدانیم که کلا جاهلیت چیست. بدین منظور به ۱۴۰۰ سال پیش و زمان اعراب جاهل باز می‌گردیم و یک قیاس ریز و جزئی انجام می‌دهیم اما پیش از آن، ابتدا یک سری مفاهیم را بیان می‌کنیم:
۱. جاهلیت در واقع کلمه‌ای است که در مقابل عالمیت قرار می‌گیرد. به زبان ساده اگر ما کاری غیر معمول که کلا عقلانی و علمی نباشد انجام دهیم، حکم یک فرد جاهل را در جامعه به خود داده‌ایم.
۲. اما مفهومی که در این مقاله مورد بررسی ماست جاهلیت نیست بلکه جاهلیت مدرن است. اما تفاوت این دو چیست؟ تفاوت این دو در این است که در جاهلیت مدرن ما یک سری اعمال غیر عقلانی با توجه به تکنولوژی و مدرنیته انجام می‌دهیم و قصد ما این است که خود را انسانی مدرن و پیشرفته و امروزی نشان بدهیم.
برای این منظور چند مثال به روز را مورد بررسی قرار می‌دهیم:
۱. رفتن جامعه به سمت بی‌سوادی که خیلی بولد و پررنگ است. در زمان‌های قدیم چه در زمان اعراب جاهلی و چه در زمان مسیحیت، مطالعه و تحقیق و علم افروزی جایی نداشت. از مصادیق آن می‌توان به داستان معروف گالیله در اروپا و تعداد ۱۷ فرد باسواد در کشور های عربی در زمان اعراب جاهلی یاد کرد. اما شاید بپرسید این چه ربطی به جهالت مدرن دارد؟ شما توجه کنید که امروزه جوان‌ها، به ویژه افرادی که از لحاظ مالی غنی تر هستند، به جای کتاب خواندن در اوقات فراغت یا تحقیق و پژوهش رو به سوی انجام بازی‌های ویدیوئی، بیرون گردی و انجام کارهایی بعضا غیر ضرور مانند انجام چالش‌های مجازی و... آوردند. البته وجود برخی‌ها حتی ممکن است لازم باشد مثل همین بیرون گردی اما به شرطی که تمام زندگی ما صرف آن‌ها نشود و ما مطالعه را هم در کنار آن داشته باشیم. خوب است بدانید که همۀ افراد موفق دنیا بلا استثنا حداقل روزی ۲ ساعت مطالعه دارند. و مایی که خودمان را با این افراد قیاس می‌کنیم، اکثرا روزی ۱ دقیقه حتی نگاه به جلد کتاب هایمان هم نمی‌کنیم.
۲. یکی دیگر از مصادیق جاهلیت مدرن که در این دوره و زمانه خیلی وجود دارد و همۀ ما هم درگیر آن هستیم، اهمیت دادن به افراد بی ارزش و نادیده گرفتن افراد با ارزش است. در این مورد سعی دارم برای اینکه احترام‌ها حفظ شود، کسی را نام نبریم اما می‌بینیم افرادی را که با عمل جراحی مسخره، قیافۀ خود را عوض می‌کنند که این یک مصداق جاهلیت مدرن است اما یک عدۀ کثیری به دنبال کردن آن‌ها و الگو گرفتن از آن‌ها و یا حتی وقت تلف کردن می‌پردازند. در صورتی که افراد بزرگ و لایقی هم هستند که ما زمانی از وجود آن‌ها با خبر می شویم که دیگر دیر است. برای مثال حضرت علی (ع) که در زمان ایشان همه زیباترین زن و پولدارترین فرد و ... را می‌شناختند اما ایشان که به گفتۀ پیامبر دروازۀ شهر علم بودند را خیر.
۳. اما مورد آخر که جدیدا اتفاق افتاده و از کشوری هم سرچشمه گرفته که مدّعی علم و هنر و تمدن هم هست را حیف دیدم که نگویم. آن هم ازدواج با محارم است. آری قانونی که همین یکی دو ماه اخیر در فرانسه تصویب شد که حتی مصداق آن در هیچ زمان و آیین و حتی کشوری وجود نداشته و ندارد و تمام مردم از انسان‌های اولیه تا همین حالا آن را کریه و زشت تلقی می‌کنند. اما منع این موضوع در کشور فرانسه برداشته شده و این مایۀ تاسف است. امیدوارم روزی را شاهد نباشیم که این موضوع در کشور ما، کشوری که همیشه در دنیا به غیرت و مردانگی معروف بوده، باب شود.
امیدوارم که جهالت مدرن از این کشور رخت ببندد و دیگر شاهد آن نباشیم.
