۱۳ تا ۱۹ مهر در تقویم ما و ۴ تا ۱۰ اکتبر در تقویم آنها، هفته جهانی فضاست و شعار انجمن جهانی هفته فضا برای سال ۱۳۹۹ما و سال ۲۰۲۰ آنها «ماهواره‌ها زندگی را بهتر می‌کنند» عنوان شده است. انجمن علمی دانشکده هوافضا برنامه‌های امسالش برای این هفته را به صورت وبینار تدارک دیده بود؛ «بررسی رویکرد فضایی ایران»، «استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های توسعه فناوری فضایی ایرانی» و «شرکت‌های توسعه و ساخت ماهواره نانو (کیوب‌ست)» از جمله این وبینارها بودند.
وبینار «شرکت‌های توسعه و ساخت ماهواره‌های نانو (کیوب ست)» روز ۱۹ مهر و حوالی ساعت ۱۹ برگزار شد، آن هم با حضور Guilio Manzoni، مدیرعامل شرکت Microspace. در این وبینار که به دو زبان و به صورت زنده در دسترس علاقه‌مندان فضا و فناوری‌های فضایی بود، تعداد قابل‌توجهی از دانشجوها و استادان دانشکده حضور داشتند تا حرف‌های مرد فضایی ایتالیایی را بشنوند.
شرکت Microspace که نخستین بار در سال ۲۰۰۲ در کشور ایتالیا تأسیس شد، از سال ۲۰۰۷ در سنگاپور به فعالیت در حوزه توسعه کیوب‌ست، پیشرانش کیوب‌ست و میکروپیشرانش نانوماهواره‌های یک کیلوگرمی تا میکروماهواره‌های ۱۰۰ کیلوگرمی ادامه داده است. این شرکت توانایی ساخت سازه، سیستم‌های پیشرانش و سنسورهای کنترلی مربوط به این ماهواره‌ها را دارد و ادعایش این است که خاص‌ترین طراحی‌ها را با هدف به حداکثر رساندن عملکرد، در کوچک‌ترین ابعاد و جرم ممکن اجرایی می‌کند.
مانزونی به همراه تیمی کم‌تعداد از مهندسین، در ژوئن ۲۰۱۴ موفق به پرتاب اولین ماهواره با نام POPSAT-HIP1مجهز به سیستم میکروپیشرانش در مدار قطبی شد. سپس در دسامبر ۲۰۱۵ دومین ماهواره به نام Athenoxat-1در مدار استوایی قرار گرفت که پس از ۵ سال، با ارسال هزاران عکس از کره زمین، اعتباری برای این شرکت به ارمغان آورد. Athenoxat-1 در مجموع شامل ۵ دوربین است که مهم‌ترین بخش آن محموله، دوربینی بسیار حساس است که در شب تصویربرداری می‌کند. یک دوربین با رزولوشن بالا و سه دوربین زاویه باز دیگر اجزای محموله این ماهواره است. هردوی این ماهواره‌ها کیوب‌ست‌هایی در کلاس نانوماهواره‌های ۱ تا ۱۰ کیلوگرمی به شمار می‌رود.
مانزونی در ابتدای این وبینار، سخنان خود را در سه بخش نانوماهواره‌ها، کاربردهای امروزی آنها و چشم‌انداز آینده تقسیم کرد. در ادامه او به توضیح میکروپیشرانش نانوماهواره‌ها پرداخت؛ میکروچیپ‌هایی در ابعاد ۵*۵ میلی‌متر (یعنی در ابعاد یک پشه)، محتوی نازل‌هایی در ابعاد ۱۰ تا ۱۰۰ میکرومتر، که سرعت جریان عبوری از نازل را تا مافوق‌صوت افزایش می‌دهد و سبب ایجاد نیروی پیشران در این نانوماهواره‌ها می‌شود.
در قسمت دوم مانزونی از کاربردهای نانوماهواره‌ها گفت؛ نجات جنگل از آتش‌سوزی، پیش‌بینی آب‌وهوا با استفاده از تشخیص شکل، اندازه و سرعت ابرهای گذرنده از یک منطقه، حفظ امنیت و نظارت بر مناطق مهم و ... با AISکه از ترندهای کاربردهای نانوماهواره‌هاست، با استفاده از یک گیرنده رادیویی و نه یک سیستم پیچیده، می‌توان از وضعیت کشتی‌ها و هواپیماهای در حال حرکت در ایستگاه زمینی با خبر شد. RF spectrum، GPSو IOT از دیگر ترندهای نانوماهواره‌هاست.
در بخش سوم مانزونی درباره چشم‌انداز آینده فضا و نانوماهواره‌ها حرف زد: زمین سیستم بسته‌ای‌ست که از انرژی خورشید به عنوان منبع استفاده می‌کند و مصرف بیش از حد انسان‌ها از آن سبب شده تا با هشدارهای جدی مثل گرمایش جهانی روبه‌رو شود. از این رو ایده استفاده از منابعی همچون سیارکها را برای انتقال زندگی به فضا در سر دارم. از فضاپیماهای نانو می‌توان برای سوار کردن آینه‌های کروی با هدف ذخیره انرژی خورشید وانتقال به این سیارکها بهره برد. در ادامه نه تنها شاهد ذخیره انرژی و توزیع بهتر منابع در سطح زمین هستیم بلکه به پیدایش شهرهای فضایی نزدیک شده‌ایم.
جولیو مانزونی در انتها از شرکت در این برنامه اظهار خوشحالی کرد: «من خلق Microspace را با شروع هزاره جدید آغاز کردم. با ترکیب شور و اشتیاقم به هوافضا، مکانیک، دینامیک سیالات و خلاقیت، با احساس نیاز به شغل شخصی، موفق شدم ایده‌هایم را اجرایی کنم.»
