شنبه شب، ماراتن انتخاباتی ۲۰۲۰ در آمریکا تقریبا به پایان رسید و جو بایدن، معاون رئیس‌جمهور سابق، توانست ترامپ را شکست دهد و بر صندلی دفتر بیضی تکیه بزند؛ ماراتنی که نه فقط چشم مردم آمریکا، بلکه چشم بسیاری از مردم جهان، از جمله خودمان را نزدیک به یک سال به خودش خیره کرد؛ از شروع کمپین‌های دو حزب گرفته تا شمارش فرسایشی آرا در نوادا! هرچه که بود، جو بایدن با رکوردشکنی در میزان آرای مردمی همراه با معاونش کاملا هریس، وارد کاخ سفید خواهد شد. حال بیایید تا نگاهی به جو دانشگاه استنفورد از شروع این رقابت تا پایان روز انتخابات بیندازیم؛ دانشگاهی که فضایش تا حد خوبی به حزب دموکرات نزدیک است و از منتقدان جدی سیاست‌های ترامپ در ۴ سال گذشته بوده و اکنون نگاهی پر از هراس، سردرگمی و امید میان دانشجوها برای افق انتخابات ۲۰۲۰ شکل گرفته است.
از ابتدای شروع رقابت‌های انتخاباتی و انتخابات درون‌حزبی، در استنفورد دیدگاه مثبتی راجع به بایدن وجود نداشت. دانشجوهای دموکرات، برنی سندرز و الیزابت وارن را افراد شایسته‌تری می‌دانستند و بایدن را در مقابل آنها ضعیف و محافظه‌کار. با آغاز انتخابات درون‌حزبی اما مشخص شد که نظر سایر مردم با استنفورد یکسان نیست؛ نه سندرز و نه وارن شانسی در مقابل بایدن نداشتند و بایدن به عنوان نامزد رسمی حزب دموکرات معرفی می‌شود. این‌بار بر خلاف بارهای قبل، فعالان سیاسی استنفورد بلافاصله حمایت‌های خود را از دو نامزد دیگر به سمت بایدن معطوف کردند.
نزاع ۴ ساله
انتخابات ۲۰۱۶ برای دانشگاه استنفورد با خشم، ترس و اضطراب همراه بود. در شب انتخاب ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور، بلافاصله تظاهراتی علیه او شکل گرفته بود و نگرانی‌ها از سیاست‌های رادیکال ترامپ، بیگانه‌گریزی او و تعصباتش به وضوح بیان شده بود. اوضاع بعدا هم بهبود نیافت. از همان ۴ سال گذشته تاکنون، اعضای استنفورد بارها و بارها اعتراض خود را به سیاست‌ها و تصمیمات ترامپ به‌طور علنی اعلام کردند؛ آخرین مورد آن هم به تصمیم جنجالی ترامپ در قبال سیاست دانشجویان مهاجر در دوران پاندمی برمی‌گردد که استنفورد مخالفتش را اعلام کرد.
در کنار تمام این‌ها، متخصصان استنفورد از همه بیشتر نگران گسترش تفکرات سیاسی ترامپ در بین مردم هستند؛ تفکراتی رادیکال که حتی میان جمهوری‌خواهان هم گاهی اوقات دودستگی ایجاد می‌کند. آنها که از این سیاست ترامپ با عنوان «ترامپیسم» یاد می‌کنند، معتقدند سیاست‌های او هرگز مسئله عجیب و انحرافی‌ای نیست. حکیم جفرسون، یکی از اساتید علوم سیاسی دانشگاه معتقد است پیروزی ترامپ در سال ۲۰۱۶ عل‌ارغم آرای مردمی کمتر، به هیچ‌وجه به شانس مربوط نبوده و «پیام‌های ترامپ، پیام‌های با سیاست شکایت و کینه‌ورزی، به وضوح در آمریکا مخاطب دارد». او معتقد است که تصمیمات ترامپ آینده ترسناکی برای آمریکا می‌سازد اما محبوبیت ترامپ بین مردم، به خصوص سفیدپوستان، مانع از این می‌شود تا جمهوری‌خواهان با ترامپیسم مقابله کنند.
سیاست‌های پاندمی در چندماه گذشته شکاف میان ترامپ و دانشگاه را از پیش هم بیشتر کرد و نحوه مدیریت پاندمی کووید-۱۹ از سوی ترامپ و وزیرانش، بار دیگر صدای اعضای دانشگاه را درآورد. همه این‌ها دست به دست هم داد تا جو استنفورد بیشتر از همیشه در جهت حمایت همه‌جانبه از بایدن حرکت کند و اختلافات میان دموکرات‌ها کنار گذاشته شود.
روز سرنوشت‌ساز
تمام این مقابله‌ها، اعتراضات و نگرانی‌ها در نهایت به روز انتخابات می‌رسد. با توجه به حجم بالای آرای پستی در این انتخابات، استنفورد برای کمک به انتخابات هم دست به کار شد. دموکرات‌ها، و خود بایدن می‌دانستند که سرنوشت این انتخابات در نهایت به آرای پستی برمی‌گردد؛ جایی که طبق پیش‌بینی‌ها دموکرات‌ها درصد بیشتری را در اختیار دارند. انتخابات در حالی ادامه پیدا می‌کرد که از یک‌سو بایدن معتقد بود «تمام آرا باید شمارش شود» و «تا شمارش تک‌تک آرا صبر می‌کنیم» و از سوی دیگر ترامپ ندای تقلب در آرا سر داده و خواستار توقف شمارش آرا و بررسی آرای پستی شده بود.
دانشجویان استنفورد از هفته‌های قبل از انتخابات با کمپین StanfordVotes به پیشواز انتخابات رفته بودند. مثل بسیاری از دموکرات‌ها، ترجیح دانشجویان استنفورد هم بر این بود که از طریق پست رأی بدهند و این کمپین در کنار تشویق دانشجویان به رأی‌دهی، مراحل رأی دادن به شیوه پستی را هم دقیق توضیح می‌داد، چرا که به قول شین کیسی، مسئول این کمپین، «رأی پستی سختی‌ها و مشکلات خاص خودش را دارد».
دلهره، استرس و مقدار زیادی دل‌گرمی
در پایان انتخابات و شروع شمارش آرا، هرکدام از دانشجوهای دانشگاه استنفورد حس‌وحال متفاوتی داشتند. روزنامه استنفورد (Stanford Daily) سراغ تعدادی از آنها رفته و از آنها نظرشان را پرسیده است. دانشجویان بین‌المللی به وضوح در این صحبت‌ها استرس بیشتری دارند، مثل آدری ایزابل ۲۴ ساله از فیلیپین که گفته «سعی می‌کنم استرسم را کنترل کنم ولی همچنان مضطربم. نتیجه این انتخابات می‌تواند بر شرایط زندگی من و بسیاری از دانشجوهای بین‌المللی دیگر تأثیرگذار باشد. آیا می‌توانم با خیال راحت به کشور رفت‌وآمد کنم؟» و یا کایل لمبرت ۲۴ ساله از جامائیکا که معتقد است «امیدوارم زودتر نتیجه مشخص شود. فقر با اتمام انتخابات پایان نمی‌یابد. نژادپرستی، بیگانه‌ستیزی و بسیاری از مسائل دیگر اینجا تمام نشده است». دیگر دانشجویان آمریکایی‌تبار اما نگاهی امیدوارانه به مسیر انتخاباتی داشتند؛ مثل ملیحه یوسف ۲۴ ساله از ایلنویز که معتقد است سخنرانی جو بایدن در آغاز شمارش آرا به او و سایر دموکرات‌ها امید داده و او امیدوار است که این رقابت نزدیک به نفع آنها به پایان برسد، یا جیدن مورگان از کالیفرنیای شمالی که این‌گونه به مسیر پیروزی دموکرات‌ها خوش‌بین است: «ترامپ بار دیگر بر خلاف نظرسنجی‌ها، به شدت نزدیک بایدن است. فکر می‌کنم این انتخابات خیلی نزدیک باشد و حتی کار به دادگاه بکشد، پس باید صبور باشیم».
۷ نوامبر، بایدن به‌طور رسمی به عنوان برنده انتخابات اعلام شد و احتمالا الان در محوطه استنفورد جشن و پایکوبی برپاست. بایدن پس از ۴ سال، بار دیگر وارد کاخ سفید می‌شود؛ این‌بار در جایگاه رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، رئیس جمهوری که بیشترین میزان آرای مردمی در تاریخ انتخابات را در جیبش دارد و حالا تصمیمات مهمی پیش رویش است.
