اسکار 2020 شبی فراموش نشدنی برای مردم کره و حتی خود جامعه هالیوود بود. «انگل»، محصول سینمای کره به کارگردانی بونگ جون هو توانست در 4 بخش بهترین فیلم خارجی، بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌نامه اوریجینال و از هم مهم‌تر، بهترین فیلم سال مجسمه طلایی اسکار را از آن خود کند. این اولین بار در طول تاریخ بود که یک فیلم خارجی‌زبان برنده بهترین فیلم سال شد. همین ماجرا اهمیت پیروزی انگل را دوچندان می‌کند، چرا که نشان می‌دهد حداقل در ظاهر، اعضای آکادمی توجه یکسانی برای هر دو فیلم خارجی‌زبان و محصول هالیوود قائل‌اند.
انگل فیلمی در نقد نظام سرمایه‌داری و اختلاف طبقاتی در جامعه است و پیروزی‌اش در میان غول‌های بلاک‌باستری هالیوود به طرز طعنه‌آمیزی با داستان فیلم و دید‌گاه آن قرابت دارد. بونگ جون هو که 4 بار برای دریافت مجسمه اسکار به روی سن رفت، هنگامی که برنده جایزه بهترین کارگردانی شد، از مارتین اسکورسیزی تقدیر کرد و با جمله‌ای معروف از او (خلاقانه‌ترین فیلم‌ها شخصی‌ترین فیلم‌ها هستند) به او ادای احترام کرد.
پیش از این در سایر جشنواره‌های سینمایی، انگل برنده بخش بهترین فیلم خارجی شده بود و پیروزی‌اش در اسکار چندان تعجب برانگیز نبود؛ شگفتی اصلی هنگامی رخ داد که انگل، برنده بخش بهترین فیلم سال اسکار شد. در سالی که رقیبان قدرتمندی مثل 1917، مرد ایرلندی، روزی روزگاری هالیوود، فورد در مقابل فراری و... همگی خیز بلندی برای اسکار برداشته بودند و 1917 در بسیاری از دیگر رقابت‌ها مثل بفتا و گلدن گلوب، رقبایش را کنار زده بود، این انگل بود که گوی سبقت را از دیگر نامزدها در اسکار ربود و دست به تاریخ‌سازی زد. به نظر می‌رسد این پیروزی مقدمه‌ای بر توجه بیشتر به فیلم‌های خارجی‌زبان در هالیوود باشد و همانطور که بونگ جون هو قبلا بیان کرده بود، «اگر از مانع یک اینچی زیرنویس فیلم‌ها عبور کنید، با دریای جدیدی از فیلم‌های بی‌نظیر مواجه خواهید شد».
در سایر بخش‌ها، واکین فونیکس مطابق انتظارات و پس از درخشش در نقش جوکر، برنده بخش بهترین بازیگر مرد نقش اصلی شد و در سخنرانی‌اش، همانند سایر سخنرانی‌هایش، به حمایت از گیاه‌خواری و فعالیت‌های زیست‌محیطی پرداخت و از خانواده‌اش و دوستانش که در این راه او را تحمل کردند، قدردانی کرد. برد پیت پس از سال‌ها فعالیت و نامزدی‌های متعدد بالاخره اولین اسکارش را در بخش بهترین بازیگر مکمل مرد به خانه برد. رنه زلوگر و لائورا درن هم به ترتیب برای بازی در فیلم‌های «جودی» و «داستان ازدواج» برنده مجسمه اسکار شدند. اسکارلت جوهانسون که در هر دو بخش بازیگر اصلی (داستان ازدواج) و مکمل (جوجو خرگوشه) زن نامزد شده بود، از بازندگان اصلی مراسم اسکار بود و دست‌خالی مراسم را ترک کرد.
از میان سایر جوایز، «داستان اسباب‌بازی 4» که هم فروش بی‌نظیری در گیشه داشت و هم با تحسین منتقدان مواجه شده بود، توانست همانند قسمت قبلی خود برنده اسکار بهترین انیمیشن سینمایی شود. راجر دیکنز پس از فیلمبرداری سخت 1917 بار دیگر به اسکار دست پیدا کرد و هیلدور گانادوتیر پس از برنده شدن در گلدن گلوب، بفتا و جشن منتقدان، برای موسیقی فیلم جوکر مجسمه طلایی اسکار را بدست آورد.
اسکار در شب پر زرق و برقش برندگان زیادی داشت؛ از اولین اسکار برای واکین فونیکس و برد پیت گرفته تا پیروزی چندین باره والت‌دیزنی و پیکسار در بخش بهترین انیمیشن سینمایی اما به نظر می‌رسد بتوان بونگ جون هو و عوامل فیلم انگل را برندگان اصلی آن شب دانست. انگل فیلمی در نقد سرمایه‌داری در دنیاست و برنده‌شدنش در جشن بزرگی مثل اسکار شاید پیامی باشد که دیگر نمی‌توان با قطعیت از پیروزی فیلم‌های پرخرج در اسکار سخن گفت و فیلم‌هایی مثل انگل قرار است در مقابل این شکوه و عظمت به پاخیزند.
