سالن ورزشی مرحوم جباری بالا و پایین‌های زیادی به خودش دیده؛ یک روز بازی‌های فوتبال و والیبال و بسکتبال دانشکده‌ای، یک روز مسابقات استاد و دانشجو، روز دیگر حضور عادل و علی دایی برای بازی دوستانه و یک روز هم مسابقات بسکتبال سه به سه با حضور بازیکن‌های حرفه‌ای و ملی‌پوش بسکتبال. البته این‌ها فقط رویدادهای ورزشی سالن جباری است که باید به آنها لیست بلندبالای جشن‌های فارغ‌التحصیلی، جشن ورودی‌ها، نمایشگاه کار، نمایشگاه اقوام، بزرگداشت شخصیت‌ها، مسابقات دانشجویی و هزار و یک جور رویداد دیگر را اضافه کرد تا بفهمیم این سالن دوست‌داشتنی شریفی‌ها از جور چرخ روزگار چه‌ها کشیده است. چهارشنبه و پنج‌شنبه گذشته هم قرار بود یکی از همین روزها باشد ولی آخر هفته بنفش جباری هم رنگش با روزهای قبلی فرق داشت و هم هیجان و شور و نشاطش.
یک ایده ساده
همه چیز خیلی ساده شروع شد؛ یک روز که طبق معمول چند نفر از بچه‌های صنایع در انجمن علمی نشسته بودند و گپ می‌زدند، یک ایده برای طراحی یک بازی علمی مطرح می‌شود. ایده‌های زیادی را می‌توان هر روز بین صحبت‌های بچه‌ها در انجمن‌های علمی همه دانشکده‌ها پیدا کرد اما این ایده یک تفاوت مهم داشت. تفاوتش این بود که در حد ایده و حرف نماند و در اولین فرصت، یعنی تابستان همان سال به مرحله اجرا رسید؛ مسابقه دانشجویی Game In سال 96 که بین 27 گروه چهار نفره و در سلف دانشگاه برگزار شد و چیزی که از آن بیشتر در یادها مانده، پذیرایی مفصل و رنگارنگ آن است. یک سال بعد در تابستان سال 97 دانشجویان انجمن علمی صنایع با نسخه پیشرفته‌تر همان ایده ساده، دور دوم مسابقه Game In را برگزار کردند؛ این بار 70 نفر شرکت‌کننده ولی باز هم در سلف.
ثبت‌نام کم‌سابقه
برای سال 98 سینا طاهری به عنوان دبیر رویداد Game In انتخاب شد و همراه با 40 دانشجوی دیگر که در چهار قسمت رسانه، اجرایی، ایده‌پردازی و اسپانسرینگ همکار او بودند، تصمیم گرفت که مسابقه را هم از لحاظ اجرایی و هم از لحاظ علمی گسترش بدهد. تصمیم کادر برگزاری این بود که دوره سوم 150 نفر ظرفیت داشته باشد. از اوایل مرداد تبلیغات رویداد شروع شد و فضای توییتر و اینستاگرام و تلگرام پر شد از پست‌های Game In. این حجم از فعالیت رسانه‌ای نتیجه هم داد و هزار نفری در پیش‌ثبت‌نام رویداد نام‌نویسی کردند. بعد از این اتفاق بچه‌ها تصمیم می‌گیرند که ریسک کنند و ظرفیت شرکت‌کنندگان را افزایش دهند. در نهایت در زمان ثبت‌نام نهایی 260 نفر در گروه‌های سه یا چهار نفره در Game In ثبت‌نام کردند. البته کل ظرفیت مسابقه یک ساعت پس از آغاز زمان ثبت‌نام تکمیل شد و خیلی‌ها پشت دیوار ثبت‌نام Game In ماندند.
بنفش گرم‌ترین رنگ است
چهارم و پنجم شهریور، تالارها میزبان کارگاه‌های آموزشی Game In بود؛ کارگاه برنامه‌نویسی پایتون، کارگاه معرفی زنجیره تأمین، کارگاه بازاریابی و قیمت‌گذاری، کارگاه نظریه بازی و کارگاه مذاکره. با وجود این آموزش‌ها غیرصنایعی هم می‌توانستند در مسابقه شرکت کنند و یک تجربه مدیریتی کم‌نظیر را بدست آوردند. مسابقه اصلی در روزهای ششم و هفتم شهریور قرار بود برگزار شود. یک افتتاحیه خلاصه و جمع‌وجور در جابر و سپس یک سالن بزرگ که آماده رقابت هیجان‌انگیز 75 تیم بود؛ میزهای سه و چهار نفره که روبه‌روی نمایشگر اصلی مسابقه چیده شده‌اند و رنگ بنفشی که در هرجایی که توانسته برای خودش جا خوش کرده است.
از صفر تا صد بیزینس
رویکرد کلی مسابقه به این شکل بود که هرکدام از این تیم‌ها یک کارخانه تولید مواد غذایی را مدیریت می‌کردند. در ابتدا یک سری داده مربوط به خرید و فروش مواد غذایی از طرف تیم مسابقه به آنها داده شد. اعضای هر تیم با تحلیل این داده‌ها ابتدا محصول تولیدی و منطقه احداث کارخانه را انتخاب می‌کردند و سپس باید روی محصول‌شان قیمت می‌گذاشتند. از آنجایی که محصول باید در کل کشور قیمت یکسان داشته باشد، بهینه‌سازی و برنامه‌ریزی برای حمل‌ونقل مواد اولیه و محصولات نقش مهمی در افزایش سود ایفا می‌کرد. هر کارخانه برای تأمین مواد اولیه خود مجبور به مذاکره و خرید و فروش با سایر کارخانه‌ها بود. در این میان تیم برگزاری مسابقه نیز اختلال‌هایی را به بازار وارد می‌کرد؛ نوسان قیمت ارز، خروج آمریکا از برجام، تصویب قوانین حمایتی برای تولیدکنندگان داخلی، تعطیلات خاص در سطح کشور، قوانین مربوط به صادرات و واردات و ... . کارخانه‌ها نیز باید خودشان را با این تغییرات تطبیق و تجارت‌شان را به شکل سودآور ادامه می‌دادند.
امید به همکاری‌های بین دانشکده‌ای
امرسان، حرکت اول، کروز و پارک علم و فناوری از جمله اسپانسرهای این رویداد بودند که برگزاری آن چند ده میلیونی خرج داشت. البته شرکت‌کنندگان در مسابقه بخشی از هزینه را هنگام ثبت‌نام پرداخت کرده بودند.
با سینا طاهری که صحبت می‌کردیم، به هم‌افزایی دانشکده‌های مختلف در برگزاری چنین رویدادهایی امید دارد: «ان شاء الله در رویداد سال آینده انجمن‌های علمی دانشکده‌های دیگر هم با ما همکاری کنند.Game In ظرفیت این همکاری را دارد، چون مفهوم مهندسی صنایع این ظرفیت را دارد. کاری که ما انجام می‌دهیم، «زنجیره تأمین» است و در قالب رشته‌های دیگر هم می‌تواند عملی شود. برای مثال می‌توانیم با همکاری انجمن علمی مهندسی شیمی آن رویداد را برگزار کنیم، به این صورت که به جای کارخانه مواد غذایی، پالایشگاه داشته باشیم و مراحل را از اکتشاف تا تولید محصول نهایی پیش ببریم.»
