من یک مال‌باخته هستم و به همین علت هم حالا این متن نوشته شده و شما هم در حال خواندن آن هستید!
بگذارید با یک روایت شروع کنم؛ ماجرا از این قرار است که چند وقت قبل خودروی نگارنده که بنده باشم، در نزدیکی میدان تیموری دزدیده و البته کمی بعد، بدون چرخ و بدون تعدادی از قطعاتش، در یکی از روستاهای نزدیک شهر قزوین پیدا شد؛ ماجرا نه تنها به همین‌جا ختم نشد که همین اتفاق برای من تبدیل به انگیزه‌ای شد تا چند خطی درباره برخی معضلات محله‌ی طرشت و خصوصاً معضلات پارکینگ شریف بنویسم؛ پس کمی بیشتر به این یادداشت توجه کنید چرا که شاید ضرر بعدی، (خدای‌ناکرده) از آنِ شما باشد.
موضوع ترافیک محله‌ی طرشت و پارکینگ شریف، چندین ذی‌نفع مختلف دارد؛ اهالی محله طرشت، اهالی شرکت‌های ناحیه نوآوری شریف، کارکنان و اساتید دانشگاه و همینطور دانشجوها. حال اما برهم‌کنش اتفاقات و امکانات موجود و همینطور تصمیماتی که اتخاذ شده، به گونه‌ای پیش رفته که میتوان گفت حاصل آن، یک تعادل بد و مخرب برای همه‌ی این گروه‌هاست. به اذعان اهالی محله، عبور و مرور آدم‌های شریف (یعنی دانشجوها و اساتید و کارکنان و اهالی شرکت‌های محله)، مشکلاتی را برای ایشان ایجاد کرده و آسایش‌شان را برهم‌زده است. به عنوان مثال، ترافیک اطراف دانشگاه، خصوصاً در خیابان و میدان تیموری و خیابان قاسمی، به ویژه در ساعات صبح و پیش از غروب، علی‌رغم احداث پارکینگ شریف نسبت به دوران پیش از کرونا، بیشتر شده است.
وضعیت به گونه‌ای پیش می‌رود که حتی بعضی اوقات، میدان تیموری قفل شده و تنها عبور ساده‌ای از این میدان، وقت زیادی را از آدم رانندگان و مسافران می‌گیرد.
ترافیک خیابان قاسمی هم بسیاری از ساکنین محله را عصبانی و شاکی کرده طوری که چنین نامه‌هایی را برای مسئولین دانشگاه ارسال کرده‌اند:
«با سلام؛ ما ساکن خیابان قاسمی هستیم؛ دانشگاه شما بایستی مانند سایر خانه‌ها عقب‌نشینی کند تا خیابان پهن شود؛ عقب نشینی که نکرده‌اید هیچ دو متر هم از عرض کوچه را به پیاده‌رو برای دانشجویانتان تخصیص داده‌اید دانشجوهای‌تان را هم نمی‌دانم واقعا میتوان شریف و نخبه خطاب کرد یا جاهل که در کوچه‌ای که عرض کمی هم دارد در منطقه پارک مطلقاً ممنوع پارک می‌کنند و باعث بسته شدن خیابان قاسمی می‌شوند که ما از صبح که دانشگاه شروع می‌شود باید بوق و سروصدا را تحمل کنیم تا عصر که دانشجویانتان تشریفشان را ببرند. واقعا یک ذره درک ساکنین این منطقه هم خوب است»
یا این پیام که:
«با عرض سلام؛ ما همسایگان دانشگاه شریف اظهار می‌داریم که درب شمالی دانشگاه که در خیابان شهید احمدقاسمی می باشد، باعث مزاحمت، ترافیک و اخلال در تردد محلی گردیده است. والدین، دانشجوها را تا درب دانشگاه می‌رسانند و گاهی صبر کرده تا دخترشان وارد دانشگاه شده بعد حرکت می‌کنند. این حرکت باعث ازدحام در محله به خصوص صبح‌ها می‌شود. دانشجویان نیز اکثراً خودروی خود را دو طرف خیابان پارک می‌کنند و بر بار ترافیک می‌افزایند. خواهش‌مندیم که درب خیابان شهید احمد قاسمی را مسدود نموده و تردد را از درب اصلی هدایت نمایید. با تشکر»
علاوه بر این‌ها، ناامنی‌های اطراف دانشگاه مکرراً باعث ضرر و زیان به دانشجوها شده و کماکان نیز می‌شود. دزدی وسایل نقلیه یا قطعات آن، دزدی گوشی و لپتاپ و خفت‌گیری‌های متعدد از جمله مواردی است که حتماً بارها اخبار مرتبط با آن را شنیده‌اید و شاید خیلی از آن‌ها هم چندان به گوش شما نخورده باشد.
اما چه شد که این تعادل بد به وجود آمد و احداث پارکینگ شریف، نه تنها نتوانست مشکلات را حل کند، بلکه مشکلات جدیدی را نیز به وجود آورد و کار به جایی رسید که اکنون همه‌ی گروه‌ها ناراضی هستند؟
در ادامه تلاش می‌کنم علل این اتفاق را توضیح داده و راهکارهایی را پیشنهاد دهم.
به گمان نگارنده، این معضل چندین علت دارد؛ یکی از علت‌های حل نشدن معضل ترافیک و شلوغی‌های اطراف دانشگاه و نبود جای پارک، تقاضای القایی ایجاد شده برای حمل‌ونقل به‌وسیله خودروی شخصی، پس از احداث پارکینگ است؛ به این معنا که قبل از احداث پارکینگ شریف، خیلی از افراد، استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی را برای رفت‌وآمد به دانشگاه انتخاب کرده بودند اما پس از احداث پارکینگ، درصد بیشتری از افراد تصمیم گرفتند از خودروی شخصی استفاده کنند.
علاوه بر این، قبل از کرونا دانشگاه تصمیم گرفت شریف را به محیطی سبز تبدیل کند و در نتیجه این تصمیم، ورود خودروی شخصی اساتید و کارکنان(جز عده‌ای خاص!) به داخل دانشگاه ممنوع شد. دانشگاه برای اینکه اساتید و کارکنان را راضی نگه دارد، تصمیم گرفت طبقاتی از پارکینگ را منحصراً در اختیار این دو گروه بگذارد؛ تصمیمی که ماحصل آن، ایجاد تقاضا و انتظار در دانشجوها اما پارک خودرو ایشان در دو سمت خیابان کم‌عرض قاسمی و صف‌های طولانی پارکینگ در خیابان تیموری شد و حالا شلوغی‌های اطراف گاهی حدود یک ساعت زمان می‌خواهد تا در نهایت خودرو در پارکینگ پارک شود.
دانشگاه پیش از تصمیمش برای ایجاد شریف سبز، هزینه‌ای از اساتید و کارکنان برای پارکینگ اخذ نمی‌کرد اما پس از اتخاذ این تصمیم، از آنجایی که قرارداد پارکینگ به صورت ساخت، بهره‌برداری و واگذاری، بین دانشگاه و یکی از فارغ‌التحصیلان دانشکده برق تنظیم شده، مجبور شد تسهیلاتی برای اساتید و کارکنان درنظر بگیرد تا با پرداخت هزینه‌ی به مراتب کمتری نسبت به هزینه‌ی آزاد پارکینگ، خودروی خود را در پارکینگ شریف پارک کنند.
جالب اینجاست که این تصمیم، تبعیضی است که دانشگاه بین دانشجویان و اساتید و کارکنان قائل شده چرا که یک دانشجوی تهرانی با فرض اینکه با خودروی شخصی به دانشگاه رفت‌وآمد کند باید حدود 700 هزار تومان در ماه برای هزینه پارکینگ کنار بگذارد اما همین هزینه برای اساتید و کارکنان حدود 100 هزار تومان در نظر گرفته شده است. دانشجویان تهرانی برای استفاده از پارکینگ باید 7 برابر اساتید هزینه کنند، تصمیمی که کمی عجیب‌وغریب به نظر می‌رسد.
شلوغی و به ویژه ناامنی اطراف دانشگاه، امکان پارک کردن خودرو در محل را از دانشجویان سلب می‌کند. مشکل دیگر اینجاست که دانشجویان غیرتهرانی ساکن خوابگاه به سادگی می‌توانند از مترو یا سایر وسایل حمل‌ونقل عمومی برای رفت‌وآمد استفاده کنند اما این امکان برای خیلی از دانشجویان ساکن تهران یا کرج یا اطراف تهران وجود ندارد. در نتیجه این افراد باید بین صرف هزینه گزافِ 7 برابر اساتید برای پارکینگ یا پرسه‌زدن‌های طولانی در محل برای پیدا کردن جای پارک انتخاب کنند. البته که اگر موفق شوند خودروی خود را اطراف دانشگاه پارک کنند، باید خطر و ترس دزدی خودرو یا قطعات آن را به جان بخرند.
القصه، به نظر می‌رسد دانشگاه می‌تواند تصمیم‌هایی برای خروج از این تعادل مخرب و ایجاد یک تعادل بهتر اخذ کند. شاید اصرار بر شریف سبز، وقتی هنوز مشکلات ذکر شده در متن حل نشده و خیلی‌ها توان پرداخت این مبلغ را ندارند چندان منطقی به نظر نرسد و نیاز به اصلاح آن احساس شود.
پیشنهاد نگارنده این است که در وهله‌ی اول، دانشگاه تبعیضی بین دانشجویان و اساتید و کارکنان قائل نشود و با اختصاص یارانه به دانشجویان و کاهش هزینه پارک خودرو برای آنان و همچنین تاسیس پارکینگ طبقاتی جمع وجور در اطراف یا داخل دانشگاه به حل این مشکل کمک کند.
تلاش برای افزایش امنیت اطراف دانشگاه و کاهش خفت‌گیری‌ها و سارقین خودروها هم که همیشه ترجیع‌بند درخواست‌های دانشجویی بوده، فارغ از اینکه چه بلایی بر سر خودروها خواهد آمد، مطالبه عمومی شریفی‌ها همکاری با کلانتری و نیروی انتظامی برای تحقق این اصل هم همیشه بوده و هست اما گوش شنوا...
