اولین دوره آموزش تخصصی رسانه‌های مکتوب یا همان رسانگار، سوم و چهارم خرداد توسط روزنامه و با همکاری معاونت فرهنگی برگزار شد. این دوره که دوم اردیبهشت ماه در کانال روزنامه اعلام شد و ثبت‌نام آن تا بیست و نهم اردیبهشت ادامه داشت درنهایت با استقبال ۴۲ نفرهٔ شریفی‌ها و غیرشریفی‌ها -۲۶ نفر از طریق پرس‌لاین روزنامه و ۱۶ نفر از طریق کمیته نشریات معاونت فرهنگی- روبه‌رو شد.
هزینهٔ ثبت‌نام اولیهٔ آن هم به گواه خیلی‌هایی که سابقه شرکت یا برگزاری دوره رسانه‌ای داشتند، چندان زیاد نبود و دویست هزار تومان اعلام شد که اعضای نشریات تخفیف ۵۰ درصدی برای ثبت‌نام داشتند؛ و البته قرار است به افرادی که تمام جلسات کلاس را شرکت کرده باشند، نصف هزینه بازگشت داده خواهد شد.
دفتر تروتازه و بازسازی‌شدهٔ روزنامه که سر و شکل و چینش صندلی و میز و کمدهایش برای برگزاری دوره تغییر کرده بود و البته هنوز تا تکمیل بازسازی و جدا شدن قسمت‌های مختلف آن زمان نیاز داشت، سوم و چهارم خرداد ماه میزبان مشتاقان کوی نویسندگی بود. البته پس از دو هفته تاخیر نسبت به موعد مقرر اولیه، به دلیل تداخل با امتحاناتی که آن دم آخری روزانه چندتا چندتا برگزار می‌شدند!
کلاس‌ها در دو روز و هرروز در چهار زنگ دوساعته از ساعت ۸ صبح تا ۱۷ برگزار شدند. این دوساعت معمولا شامل ۱:۴۰ کلاس و ۲۰ دقیقه زنگ تفریح بود؛ هرچند برخی اساتید چندان اعتقادی به بخش دوم آن نداشتند! زنگ تفریح‌ها چای و آب‌میوه و کیکی هم مهمان روزنامه بودیم. همچنین زنگ یک ساعتهٔ ناهار نیز طبق برنامه گنجانده شده بود.
عده‌ای باعلاقه شخصی آمده بودند، اندکی هم به دلیل الزام داشتن گواهی دوره برای ثبت نشریهٔ جدید. برخی دانشجویان ثابت‌قدم در تمام کلاس‌ها حضور فعال داشتند، برخی دیگر هم در رفت‌و‌آمد؛ شاید به امید دوربینی که همواره درحال ضبط کلاس‌ها بود؛ غافل از اینکه برخی اساتید علی‌رغم اصرار زیاد، تمایلی به ضبط کلاس‌شان نداشتند!
اولین روز رسانگار با کلاس یادداشت‌نویسی استاد رضا کردلو که سابقه فعالیت نشریات دانش‌آموزی و دانشجویی دارد و مدرس دوره‌های مختلفی هم بوده، ساعت ۸:۲۰ صبح چهارشنبه شروع شد. این کلاس مقدمه‌ای بود برای نوشتن؛ به همراه مثال‌هایی که یادگیری را دلچسب‌تر می‌کردند. چطور نوشتن را تمرین کنیم، چطور نوشته خود را شروع کنیم، چطور آن را گسترش دهیم و چه نکاتی برای بسط دادن متن به ما کمک می‌کنند. البته خستگی اول صبح و بازگشت روز قبل استاد از سفر خارج از کشور و... تا حدی کلاس را برای برخی‌ها کسل‌کننده کرده بود.
زنگ دوم و سوم در کارگاه‌های خبرنویسی و گزارش‌نویسی همراه استاد رضا اسماعیلی، سردبیر سابق روزنامه اطلاعات و مدرس دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها، بودیم. در این دو کلاس به‌صورت تئوری به خبرنویسی و اجزای خبر پرداخته شد. اگر عکسی از دوره دیدید که بیشتر سرها پایین و همه تند تند درحال نکته‌نویسی هستند، احتمالا کلاس دکتر اسماعیلی‌ست! از روش‌های گردآوری اطلاعات و عناصر خبری و ارزش‌های خبری و ویژگی‌های یک روزنامه‌نگار تا جزئیات تیتر و لید و سبک‌های مختلف خبرنویسی مطرح شد و کلاس دوم با دست به قلم شدن دانشجوها پایان یافت؛ متنی از یک خبرگزاری داخلی را نقد و بازنویسی کردیم. زنگ سوم نیز تکمیل‌کننده زنگ دوم بود؛ با تمرکز بیشتر بر گزارش‌نویسی.
زنگ چهارم به کلاس سوژه‌نویسی استاد راضیه حقیقت اختصاص پیدا کرده بود. این همان کلاسی‌ست که ابهام یکسان نبودن لیست اعلامی اولیه اساتید و برنامه ثانویه را برطرف می‌کند! استادی که سفر است، و همکاری به عنوان جایگزین، که احتمالا دچار آماده‌سازی دقیقه نودی‌ست! استادی که از روی فایل تدریس می‌کند و دفتری که تازه‌کار است و هنوز مجهز به پروژکتور نیست و کم‌کم شروع به ارائه مراحل پیدا کردن سوژه و پرداختن به آن و... می‌کند. البته که از مسئولین برگزاری دوره هم قول بالقوه‌ای درباره کلاس ضبط‌شده‌ای با محتوای ویراستاری و تدریس استاد غایب -مهدی صالحی- شنیدیم که منتظر بلفعل شدنش هستیم و اینجا بود کا روز اول رسانگار حوالی ساعت ۱۷ به پایان رسید.
روز دوم رسانگار با کمی تاخیر حوالی ساعت ۸:۳۵ با کلاس اصول مصاحبه استاد سها صالح -مهندس سابقی که هم‌اکنون مسیر رسانه و فضای مجازی را در پیش گرفته آغاز شد. سه مرحله‌ی «پیش از مصاحبه» (شامل اصول سوال‌نویسی، جمع‌آوری اطلاعات و...)، «هنگام مصاحبه» و «پس از مصاحبه» مورد بررسی قرار گرفت.
زنگ دوم میزبان محسن جندقی از روزنامه‌نگاران با سابقه و تیترشناسان قهار کشور بودیم که یکی از اساتید مطدح تیتر و لید در دوره‌های مختلف آموزشی به حساب می‌آید. به کمک مثال‌های معتدد از بطن دنیای روزنامه‌ها، با اجزا و انواع تیتر بیشتر آشنا شدیم و بعد هم خودمان دست به قلم شدیم و تیترزنی را تمرین کردیم. درنهایت هم هدیه نفیس یک‌دلاری از طرف استاد به بهترین تیتر کلاس اهدا شد!
زنگ سوم رنگ و بوی متفاوتی داشت. اولین استادی که کلاس را با معرفی کامل خود شروع کرد، عنوان کلاس را به چالش کشید و اظهار داشت که خودش هم دقیقا نمی‌داند مخاطب‌شناسی چیست که به ما یاد بدهد! میلاد دخانچی -نویسنده، برنامه‌ساز، منتقد فرهنگی و پژوهشگر حوزه گاورمنتالیتی- استاد سومین کلاس ما با عنوان «مخاطب‌شناسی» بود. کلاس با توصیف روحیه و استراتژی خبرنگاری آغاز شد، بعد از «فرم و محتوی» و «مفهوم و مصداق» گفتیم.
به دلیل عدم داشتن مسئله، عدم داشتن جهان، و به طور کلی به‌درد‌نخور بودنی که ویژگی منفی نویسنده محسوب می‌شود اشاره شد و این‌طور ادامه داد که نویسنده باید دارای جهان و جهان‌بینی باشد. هرچند خداراشکر ماهایی که اکثرا به عنوان فعالین نشریات آنجا بودیم کمی رفع اتهام شدیم!
آخرین زنگ رسانگار اختصاص داشت به بررسی «رسانه‌های مکتوب در جهان» با استاد رضا قربان‌پور گنجی که سابقه فعالیت در رسانه‌های بزرگی از جمله آسوشیتت پرس و رویترز را در کارنامه داشت و این روزها هم در دفتر رویترز در تهران مشغول خبرنگاری‌ست، برگزار شد.
قربان‌پور سعی کرد در این کلاس اولاً کمی از اهمیت رسانه‌های مختلف در دنیا و روندی که این سال‌ها طی کرده‌اند بگوید و در ادامه کمی به فضای رسانه‌های داخلی مشغول شود و نقاط ضعف و قوت مشهور در رسانه‌ها و خبرنگارانشان را مرور کرد.
با اتمام این کلاس، در نهایت اولین دوره رسانگار ساعت ۱۶:۵۰ پتج‌شنبه چهارم خرداد، با هدیه گرفتن یک عدد سررسید و یک خودکار به عنوان یادگاری، به پایان رسید.
به طور کلی رسانگار را شاید بتوان از آن دوره‌هایی دانست که برای افراد علاقه‌مند به نوشتن در هر زمینه‌ای، چه به صورت حرفه‌ای، چه برای تمایل شخص، تا حد زیادی لذت‌بخش و کاربردی خواهد بود و جای خالی‌اش در شریف هم احساس می‌شده است و اگر جزو این دسته هستید، پیشنهاد می‌کنم دوره‌های بعدی‌اش را که احتمالا اواسط ترم بعد برگزار خواهد شد از دست ندهید.
