«راستش دوست داشتم خودم را گناهکار حس کنم، با علم به اینکه گناهکار نیستم؛ گناهکار در مصونیت کامل. حس می‌کردم در خودم قابلیت‌هایی را کشف می‌کنم که از آن‌ها بی‌خبر بودم.»
«روال عادی» نمایشنامه‌ای به قلم ژان کلود کری‌یر، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس فرانسوی است که از یک اتاق بازجویی حکایت می‌کند. یک خبرچین متعهد و وفادار، طبق روال عادی، در مقابل کمیسر می‌نشیند؛ امّا این بار باید پاسخگوی اتّهاماتی باشد که علیه خودش مطرح شده است. خبرچین مدعی است که خودش، خود را متهم کرده و هرچه نوشته ساختگی بوده است؛ امّا آرام‌آرام به نظر می‌رسد که شاید خیلی هم بی‌گناه نباشد.
نمایشنامۀ روال عادی، نه تغییر و تحولات آن‌چنانی در صحنه دارد و نه‌چندان طولانی و پرپیچ‌وتاب است. کل ماجرا محدود به یک اتاق بازجویی می‌شود و گفت‌وگوی دو نفر که دو سر یک میز، داخل اتاق، نشسته‌اند. از این ساده‌تر و بی‌آلایش‌تر نمی‌شود؛ اما با همۀ این‌ها با یک سری جملات حساب شده و در میان همین سطور اندک، کری‌یر حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و داستانی ساخته که خواننده‌اش را میخکوب می‌کند.
همان‌طور که شاید از پوسترهای سطح دانشگاه و یا پیام‌هایی که در این گروه و آن کانال می‌گردند، فهمیده باشید، واحد فرهنگ و هنر انجمن اسلامی، امسال هم جلسات نمایشنامه‌خوانی سال گذشته‌اش را ازسرگرفته و این کار را هم با همین نمایشنامۀ کوتاه و ساده و سرراست آغاز کرده است. جلسات نمایشنامه‌خوانی قرار است تا مطابق روند سال گذشته، یکی دو ساعتی حاضران را از شلوغی کار دنیا و درس و ددلاین جدا کند و آن‌ها را به جهان یکی از نمایشنامه‌های ایران و جهان و شخصیت‌های آن ببرد تا خودشان را جای آن‌ها بگذارند و تجربه‌های با هم خواندن یک نمایشنامه و سخن‌گفتن از زبان یک شخصیت را بچشند.
این جلسۀ نمایشنامه‌خوانی، شنبه پنجم آبان‌ماه، با حضور تعدادی از دانشجویان در دفتر انجمن اسلامی برگزار شد؛ این جلسات قرار است با نمایشنامه‌های دیگری هم ادامه پیدا کنند؛ مشابه سال گذشته، هر هفته یا هر چندوقت یک‌بار، به یک نمایشنامه از فرهنگ ایران یا جهان سرک خواهند کشید و تلاش می‌کنند که حس شخصیت‌های مختلف را تجربه کنند.
شایان مرادی | ۱۴۰۱ مهندسی عمران
