چرا با وجود ساختن بزرگترین سدها، هنوز با بحران آب درگیریم؟
یا چرا با داشتن تعداد زیادی نیروگاه، همچنان ناترازی انرژی به چشم میخورد؟
در مسابقه ما و کشورهای همسایه چه کسی گوی سبقت را میبرد؟
با هوش مصنوعی و هزار و یک چالش و سیاست و ماجرای آن چه باید کرد؟
بیش از چند دهه است که پیچیدگی چالشهای جوامع، برترین دانشگاههای جهان را مجاب کرده گام را فراتر از رشتههای تخصصی بگذارند تا با تجهیز دانشجویان، از میانه راه پرپیچوخم مشکلات چندبعدی و درآمیخته با فناوریهای نوظهور، به خلق آیندهای مطلوب قدم بگذارند؛ شریف هم که همواره داعیه حل موضوعات فناورانه داشته، از یک دهه پیش، با ایجاد رشته سیاستگذاری علم و فناوری، خود را با این کاروان همراه کرده است.
یک «فرارشته» در میان رشتههای دیگر، آنجایی معنا پیدا میکند که قطعات و تجهیزات مهندسی تنها عنصر کوچک از شبکهای در هم تنیده شده و کار از اقتصاد و مدیریت فراتر رفته و بیش از پیش با پدیدههای انسانی گره بخورد.
دیگر فرق نمیکند هاروارد و MIT باشی یا شریف، باید دست به تعریف رشتهای بزنی که هم از فلسفه و اخلاق بگوید و هم از ابزارهای دقیق تحلیل داده، آمار و مدلسازی.
تا فرد آموزنده، دلالت سیاستی استخراج کرده و مانند یک مهندس در شبیهساز، به آزمایش و بررسی اثرات آن سیاست بپردازد. از طرفی با دانستن مهارتها و فنون، جریانهای قدرت را با خود همسو کرده و در اجرای یک سیاست، موثر باشد. شخصی به نام «کارآفرین سیاستی»
همین نیازسنجیها، مبدا راهاندازی رشته «سیاستگذاری علموفناوری» در شریف شد تا بهواسطه جمعی از بهترین اساتید با پیشینههای مختلفی از علوم پایه، مهندسی و اجتماعی، فارغالتحصیلانش بتوانند مسیر خود را در اندیشکدهها و مراکز مشاوره گرفته تا شرکتهای بزرگ صنعتی و مناصب گوناگون دولتی ادامه دهند.
در این رشته، دانشجویان با گذراندن دروس پیشنیاز اقتصاد، روش کمی و مطالعات علم و فناوری، به دانش داده، مبانی روششناسی و فلسفی، تحلیل انگیزه بازیگران و سازوکارهای اقتصادی مجهز میشوند و سپس دروس اصلی رشته، به طرح چارچوب اصلی حرکت میپردازد که راه را برای انتخاب مسیر تخصصی ممکن میسازد.
درس نظریات سیاست عمومی، با معرفی اندیشههای کلاسیک تا معاصر، توانایی تحلیل سیاست و تشخیص چرایی موفقیت و شکست آنرا یاد میدهد.
نوآوری و توسعه به جهش موفق اقتصادی و فناورانه کشورها و بررسی راه پیش روی ایران برای فرار از عقبماندگی میپردازد.
اقتصاد برای سیاستگذاری نیز ضمن آشنایی با اقتصاد ایران و مدلهای رشد، مسیر رشد اقتصادی را به بررسی میگذارد.
دروس درآمدی بر سیاست و مدیریت امور عمومی هم به تربیت دانشجو بهعنوان یک کارآفرین سیاستی، با تجهیز وی به ابزارهای سیاستی توسعه فناوریهای پیشرفته و پیادهسازی سیاست میپردازد.
در کنار این موارد، نقطه عطف این رشته، ایجاد اختیار برای دانشجویی است که پس از آشنایی عمیق با مفاهیم، دغدغه اصلی خود را در یکی از گرایشهای تخصصی توسعه، دیجیتال و یا انرژی پیگیری میکند.
• سبد توسعه با دروسی مانند جامعهشناسی و اقتصاد توسعه، به درک بهتر گروههای ذینفع در موفقیت سیاست و عوامل مؤثر بر توسعه پایدار کمک میکند و در پی پاسخ به این سؤال که چرا کشورهای آسیای شرقی در جهش اقتصادی موفق عمل کردند اما سایر کشورها با شکست مواجه شدند و ما چه مسیری را باید طی کنیم؟
• سبد دیجیتال نیز با دروسی مانند هوش مصنوعی و جامعه، حکمرانی پلتفرمها و اقتصاد دیجیتال، به موضوع فراگیر هوش مصنوعی و تحول دیجیتال جوامع میپردازد و چالشهای نوظهوری مانند تنظیمگری پلتفرمها و نئوبانکها و آینده حکمرانی را مورد بررسی قرار میدهد.
• سبد انرژی هم همانگونه که از اسمش پیداست در پی پاسخ به سؤالات روزمره ما در مسائل محیط زیستی، گذار انرژی و ناترازیهای آب، برق و گاز است که با دروسی مانند سیاستگذاری انرژی، آب و اقتصاد انرژی به ما میآموزد که مقررات و قیمتگذاری انرژی چه اثرات و پیامدهایی دارد و چگونه تصمیمات سیاستی ما میتواند منجر به نجات محیط زیست و حل این چالشها شود.
