مهر ۱۴۰۰ برای خیلی از ما تلخ بود؛ چه آنهایی که در هیئت دانشگاه دم‌خور امیرحسین جیرانی‌زاده بودند و ادب و صفا و صمیمیت و خلوصش را دیده بودند و بعد از آن هم، همین‌ها را همراه با صبری که منشأش آسمانی بود، در رفتار و گفتار و حلالیت طلبیدن پدرش و ایستادگی خانواده‌اش دیدند و چه آنهایی که از روز بعد از حادثه و از طریق پیام‌های دعا و مناجات و توسل و نذر و قربانی اسم امیرحسین به گوش‌شان خورد و چهره‌اش را در معدود عکس‌هایی که در گروه‌ها و کانال‌ها و توییتر دست به دست می‌چرخید، دیده بودند و چند روزی حداقل میان روزمره‌ها و سرشلوغی‌هایشان دست به دعا و لب به ذکر و دل به توسل مشغول کرده بودند.
امیرحسین جیرانی‌زاده، دانشجوی ورودی ۹۸ دانشکده مکانیک، آخرین دقایق روز چهارشنبه، ۱۴ مهر بر اثر حادثه‌ای که در مسجد دانشگاه و هنگام جمع‌آوری سیاهی‌های عزاداری محرم و صفر هیئت برایش رخ داد، به کما رفت، ۵ روزی در ICU بستری بود، ولی در نهایت صبح روز سه‌شنبه، ۲۰ مهر از بین ما رفت. دو روز بعد، مراسم تشییع و تدفین او در حیاط مسجد دانشگاه و بعد از آن در بهشت زهرا با حضور خانواده و اقوام و آشنایان و دوستان و هم‌دانشگاهی‌ها و هم‌هیئتی‌ها با شکوه تمام و متبرک به پرچم گنبد امام حسین (ع) و امام رضا (ع) برگزار شد و مراسم یادبودش هم روز شنبه،۲۴ مهر در مسجد دانشگاه برپا بود. یک‌شنبه، ۲۵ مهر گفت‌وگوی کوتاهی با رسول اقبالیان، دبیر هیئت الزهراء (س) داشتیم و درباره این حادثه تلخ کمی پرسیدیم و شنیدیم. گزارش زیر حاصل این گفت‌وگو و البته مشاهدات خود روزنامه است.
سقوط دردناک
هر سال شب آخر صفر که می‌رسد، بعد از پایان مراسم عزاداری و رفتن عزاداران، خادمان هیئت سیاهی‌ها و تجهیزات مربوط به مراسم عزا در مسجد و سطح دانشگاه را جمع می‌کنند. البته کارها معمولا از شب قبل شروع شده و تا چند روز بعد از ماه صفر هم ادامه دارد. امسال از ظهر روز ۲۹ صفر (چهارشنبه، ۱۴ مهر) بچه‌های هیئت جمع‌آوری سیاهی‌های سطح دانشگاه را آغاز می‌کنند. بعد از پایان مراسم عزاداری شب نیز، بچه‌ها به ۵ گروه تقسیم می‌شوند تا کارها به طور موازی پیش برود؛ عده‌ای در ورودی مسجد از سمت خیابان آزادی، گروهی در سطح دانشگاه، برخی در حیاط مسجد و خیابان‌های اطراف آن، عده زیادی هم در شبستان اصلی مسجد و البته چند نفری هم برای جمع‌آوری پنل‌های آکوستیک نصب‌شده در زیر گنبد مسجد به پشت‌بام می‌روند. بین هر گروه از بچه‌ها نیز یکی از بزرگ‌ترها و باتجربه‌ترهای هیئت حضور دارد تا کارها به شیوه درست پیش برود و مشکلی پیش نیاید.
یکی از بچه‌هایی که در طول مراسم در قسمت انتظامات مشغول به خدمت بوده، می‌خواهد به گروهی کمک کند که برای جمع‌آوری پنل‌های آکوستیک به پشت‌بام می‌روند، به همین خاطر سراغ امیرحسین جیرانی‌زاده که مسئول بخش انتظامات مراسم آخر صفر بوده، می‌رود و به او اطلاع می‌دهد. امیرحسین خودش هم ابراز تمایل می‌کند و داوطلب می‌شود که برای کمک، همراه آنها به پشت‌بام برود، چرا که در مراسم‌های قبلی هم تجربه نصب و جمع کردن پنل‌های آکوستیک را داشته است.
بچه‌ها از طریق پنجره‌های گنبد مسجد که یک طرفش به پشت‌بام راه دارد و یک طرفش هم به داخل گنبد باز می‌شود، به پنل‌های آکوستیک دسترسی دارند و از طریق همان‌ها، پنل‌های دوخته‌شده به هم را از روی توری نصب‌شده زیر گنبد مسجد به سمت خودشان می‌کشند و از فضای زیر گنبد خارج می‌کنند. امیرحسین برای جمع کردن پنل‌ها به لبه داخلی یکی از این پنجره‌ها می‌رود. اینجا را دیگر کسی اطلاع دقیق ندارد که چه اتفاقی رخ داده، چرا که هیچ‌کس شاهد عینی صحنه نبوده، ولی امیرحسین از لبه پنجره به سمت داخل مسجد سقوط می‌کند و ابتدا روی پنل‌های آکوستیک و توری نصب‌شده زیر آن می‌افتد، ولی آنها توان تحمل وزن یک انسان را ندارند و پاره می‌شوند. بعد از آن امیرحسین به کف مسجد برخورد می‌کند و به سر و چند قسمت دیگر بدنش ضربه وارد شده و در اثر آنها به کما می‌رود.
۵ روزی که ۵ سال بود
به محض وقوع حادثه، بچه‌ها پیگیر حضور اورژانس می‌شوند. آمبولانس دانشگاه در ساعات غیراداری خدمت نمی‌دهد و راننده‌اش در دانشگاه حضور ندارد. البته اگر راننده هم حضور داشت، آمبولانس بدون نیروی درمانی به کاری نمی‌آمد. به همین خاطر با اورژانس تماس گرفته شده و ابتدا یک نیروی درمانگر با موتورسیکلت خودش را به مسجد دانشگاه رسانده و حدود نیم‌ساعت بعد از وقوع حادثه نیز، آمبولانس می‌رسد و امیرحسین به بیمارستان امام خمینی (ره) منتقل و ابتدا در اورژانس و سپس در ICU بستری می‌شود، اما متأسفانه ۵ روز بستری در ICU نیز سطح هوشیاری امیرحسین را به حدی نمی‌رساند که امکان عمل‌های جراحی لازم فراهم شود و در نهایت، امیرحسین، سه‌شنبه‌صبح، ۲۹ مهر با ایست قبلی به طور کامل از بین ما می‌رود. البته با موافقت خانواده، بعضی از اعضای بدن او اهدا می‌شود.
کارهای زیادی روی زمین مانده است
اقبالیان می‌گوید هیئت الزهراء (س) مسئولیت کامل این اتفاق را می‌پذیرد و وظیفه خودش می‌داند تا حد امکان از بروز حوادث مشابه جلوگیری کند. همچنین نماینده هیئت‌امنای هیئت در مراسم تشییع و تدفین امیرحسین، یک‌بار دیگر از خانواده جیرانی‌زاده و همه افراد داغدار عذرخواهی کرد.
به گفته دبیر هیئت، در اولین قدم بچه‌های هیئت مشغول بررسی دقیق و با جزئیات تمام فرایندهای هیئت هستند تا فرایندهای خطرناک در تمامی بخش‌های هیئت و قسمت‌های خطرآفرین مسجد دانشگاه مشخص شود. چندین جلسه هم در این رابطه در هیئت تشکیل شده و از راهنمایی و توصیه‌های متخصصین HSE داخل و خارج دانشگاه هم بهره گرفته می‌شود. هیئت‌امنای هیئت نیز که در آن رئیس دانشگاه و مسئول نهاد رهبری دانشگاه حضور دارند، به زودی تشکیل جلسه می‌دهد و در آنجا نیز درباره ایمن‌سازی هرچه بیشتر فرایندهای هیئت تصمیم‌گیری خواهد شد. همچنین قرار شده برای استقرار یک دستگاه آمبولانس در محوطه دانشگاه در هنگام برگزاری مراسم‌های هیئت پیگیری‌های لازم از سازمان‌ها و نهادهای مربوطه صورت گیرد.
طرحی به یاد امیرحسین جیرانی‌زاده
با همت مسئولین و فارغ‌التحصیلان هیئت، پیش‌نویس طرحی برای مدیریت ریسک و ایمنی مساجد، هیئات و تکیا تدوین شده تا هرساله در سطح کشور به اجرا درآید و طی آن، هم مسئولین مساجد و هیئت‌ها و تکایا آموزش‌های لازم را ببینند و هم بررسی‌ها و اقدامات لازم برای کاهش خطر در این محل‌ها پیگیری شود. این طرح قرار است به اسم امیرحسین جیرانی‌زاده، خادم هیئت الزهراء (س) تصویب شده و به اجرا درآید تا در همه حسینیه‌ها و مساجد و هیئات، تا حد امکان شاهد چنین حوادث تلخ و جبران‌ناپذیری نباشیم.
