ایده اردو علمی مدت‌ها بود که در ذهن‌مان شکل گرفته بود، حتی یک‌بار هم تابستان رفتیم که زیر یک‌خمش را بگیریم، اما به قله آخرین موج کرونا خوردیم و خلاصه در حد ایده باقی ماند. این بار با عزم جدی‌تر سراغ عملی کردن اولین اردوی علمی صنعتی دانشگاه رفتیم.
مشکلات زیاد بود و بی‌تجربگی‌ها زیادتر؛ هیچ تجربه قبلی‌‌‌ای وجود نداشت که بتوانیم از آن کمک بگیریم، نمی‌دانستیم چطور با شرکت‌ها باید تعامل کنیم، نسبت به استقبال بچه‌ها هم مردد بودیم. با یک گروه ۵نفره شروع به پیگیری کارهای اردو کردیم. با خودمان گفتیم اگر تا فلان روز، چارچوب اردو مشخص شد، ادامه می‌دهیم، اما اگر نشد، اردو را برای یک فرصت دیگر می‌گذاریم، چون به‌خاطر امتحان‌های پایان‌ترم محدودیت زمانی داشتیم. چارچوب اصلی یک اردوی علمی، بازدید از شرکت‌های مختلف است. خداراشکر با برخی بازدید‌ها موافقت شد و برای برگزاری اردو عزم‌مان را جزم‌تر کردیم.
این را هم باید بگویم که به‌خاطر اینکه اردوی علمی خوب است، سراغ برگزاری اردوی علمی نرفتیم، بلکه از اواخر تابستان یک آسیب‌شناسی از فضای دانشگاه صورت گرفت و بعد از آن با مشورت‌های متنوع و متعدد، سعی کردیم قدم‌های اول را برای برطرف شدن آن آسیب‌ها در یک افق بلندمدت برداریم. به این نتیجه رسیده بودیم که به عنوان مثال دانشجوی کامپیوتر شریف باید تعریفش از خودش و موفقیتش تغییر کند. انتهای چیزی که برای خود می‌بیند، به جای کدزنی در کافه‌بازار و امثال آن، زیرورو کردن هوش مصنوعی کشور باشد. خلاصه ته ذهن‌مان این بود که دانشجوی شریف جای اصلی خودش را گم کرده و باید کمکش کرد که آن را پیدا کند. یکی از قالب‌های فوق‌العاده برای این هدف، اردوی علمی به شمار می‌رفت. از همان اول هم تلاش‌مان این بود که بچه‌ها از هر شرکتی بازدید نکنند و شرکت‌ها و محل‌های خاصی را برای بازدید مدنظر داشتیم.
ثبت نام شروع و اردو با استقبال زیادی مواجه شد. به خاطر محدودیت‌های اجرایی، ۴ اتوبوس را در نظر گرفته بودیم؛ یک اتوبوس برای دختران ۱۴۰۰ و ۹۹، دو اتوبوس برای پسران ۱۴۰۰ و یک اتوبوس برای پسران ۹۹، یعنی در مجموع حدود ۱۸۰ نفر، اما حدود ۳۳۰ نفر ثبت‌نام کردند. در تبلیغات حواس‌مان نبود روی کارشناسی تأکید کنیم و ورودی‌های دکترا و ارشد هم اسم نوشته بودند و اشتیاق و درخواست‌هایشان برای حضور در اردو خیلی جالب بود! اتفاق خوب دیگر اردو حضور قابل توجه دانشجوهای غیرتهرانی بود.
استان محل سکونت و رشته افراد شرکت‌کننده در اردو را در نمودارهای زیر می‌توانید ببینید.
از بچه‌های شرکت‌کننده در اردو یک سوال هم پرسیدیم؛ به نظرشان دلایل اصلی اپلای و مهاجرت تحصیلی بین بچه‌های شریف چیست؟ گزینه‌هایی که می‌توانستند انتخاب کنند، رفاه و درآمد بیشتر، عدم استفاده درست از استعداد‌ها و توانایی‌ها، شرایط اقتصادی کشور، شرایط سیاسی اجتماعی کشور و سطح علمی بالای خارج از کشور بود. ذهنیت بچه‌ها را در نمودار زیر می‌توانید ببینید:
چهارشنبه، ۸ دی، اولین روز اردو
ساعت ۷:۳۰ صبح، در آن سرما، بچه‌ها پشت در ساختمان ابن‌سینا منتظر بودند. در باز شد و کارت‌هایشان را گرفتند و برای شرکت در مراسم افتتاحیه به سمت سالن جابر رفتند. در مراسم افتتاحیه ابتدا دکتر جلیلی صحبت کرد و بعد، دکتر طهرانچی، رئیس دانشگاه آزاد. حدود ساعت ۹ بود که موتور اتوبوس‌ها روشن شد و حرکت به سوی مقاصد آغاز.
برای اینکه بازدید‌ها بازدهی بیشتری داشته باشند، سعی کرده بودیم برای رشته‌های مختلف، بازدیدهای متناسب با رشته‌شان هماهنگ کنیم؛ برق و کامپیوتر در یک گروه، هوافضا و مکانیک در یک گروه و مهندسی شیمی و شیمی و مواد در یک گروه دیگر. متأسفانه چون ظرفیت دختران در اردو کم بود و تنوع رشته زیادی داشتند، از لحاظ اجرایی این کار برای آنها امکان‌پذیر نبود و به همین خاطر سعی کردیم آنها را به بازدید‌هایی ببریم که جامع‌تر باشد و همه رشته‌ها را تا حد امکان پوشش دهد.
بچه‌های برق و کامپیوتر از شرکت‌های مکو و پارس مپنا و همراه اول بازدید کردند، بچه‌های مکانیک و هوافضا از مرکز فضایی ماهدشت و مجموعه آذراب اراک و دختران و بچه‌های مهندسی شیمی و شیمی و مواد از پالایشگاه امام خمینی اراک و مجموعه آذراب.
روز اول در مجموع راضی‌کننده بود. ساعت ۲ بامداد پنج‌شنبه به محل اسکان اصفهان رسیدیم. شب‌زنده‌داران بیدار ماندند و به بازی مشغول شدند، بقیه هم خوابیدند تا بتوانند صبح زود برای صبحانه و بازدید از شرکت بهیار صنعت بیدار شوند.
زیست متفاوت بهیار صنعت سپاهان
شاید همه بچه‌ها این اذعان را داشته باشند که بهیار صنعت، متفاوت‌‌ترین شرکتی‌ست که تا حالا دیده یا شنیده‌اند. فارغ از درست یا غلط بودن این فکر بچه‌ها، زیست کاملا متفاوتی نسبت به باقی جاها در این شرکت جریان داشت و حاصل این زیست متفاوت، ساخت دستگاه شتاب‌دهی برای درمان سرطان برای اولین بار در کشور، ساخت دستگاه سی‌تی‌اسکن و پروژه فعلی‌شان ساخت هواپیمای تجاری و البته تعداد زیاد محصولات فناورانه دیگر بود. بعد از بهیار صنعت، بازدید از اسنوا برنامه‌ریزی شده بود؛ مجموعه‌‌‌ای که از جهت کاری خیلی با بهیار صنعت متفاوت بود و دیدن این تنوع برای بچه‌ها اتفاق خوبی به شمار می‌رفت. بعد از دیدن فرایند تولید یخچال و لباس‌شویی و تلویزیون همه به محل اسکان برگشتند تا در آنجا میزبان ۳ فعال صنعتی و فناوری کشور باشیم؛ سعید سرافراز که فارغ‌التحصیل برق شریف است و الآن در هیئت‌مدیره همراه اول عضویت دارد، نوید نجات‌بخش، مدیرعامل شرکت بهیار صنعت سپاهان و عباس اکبری، معاون فولاد مبارکه. نشست جذابی بود و به تجربه‌های دو روز گذشته بچه‌ها جهت داد و حرف اصلی بازدید‌ها را به‌طور خلاصه به آنها گفت. آمدن نجات‌بخش این فرصت را فراهم کرد که بچه‌ها بتوانند برای سوال‌هایشان درباره این شرکت پاسخ بگیرند.
روز آخر و فولاد مبارکه
و در نهایت در روز آخر، یعنی جمعه سراغ فولاد مبارکه رفتیم. نظم و برنامه‌ریزی آنجا قابل ستایش بود، همچنین ناهارشان! عظمت یک صنعت را با دیدن فولاد مبارکه درک کردیم. برای همه بازدید جذابی بود؛ فرقی نمی‌کرد برقی یا موادی. و در نهایت هم اردو با صحبت دورهمی دست‌اندرکاران و شرکت‌کننده‌ها و بازخورد گرفتن از آنها به پایان رسید. از صحبت‌های بچه‌ها می‌شد نتیجه گرفت که خداراشکر، هدف اردو تا بخش خوبی محقق شده است.
